سخنرانی در جمع بانوان (انحراف اذهان ملت از مشکلات داخلی توسط امریکا)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: 10 دی 1358 / 11 صفر 1400 ‏

‏‏مکان: قم ‏

‏‏موضوع: انحراف اذهان ملت از مشکلات داخلی توسط امریکا‏

‏‏حضار: بانوان مؤسسه 12 فروردین شماره 2 «کَن» و حومه ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏انحراف اذهان از توطئه های شیاطین داخلی‏‏ ‏

‏‏     من هر وقت بانوان محترم را می بینم که با عزم مصمم و ارادۀ قاطع در راه هدف،‏‎ ‎‏حاضر به همه طور زحمت بلکه شهادت هستند مطمئن می شوم که این راه به پیروزی‏‎ ‎‏منتهی می شود.‏

‏‏     ملتی که تمام قشرهایش، خانمهای محترمش و مردان مصممش با هم هستند و یک‏‎ ‎‏راه می روند، این ملت آسیب نخواهد دید. شما نگران آسیبهای خارجی نباشید. از خارج‏‎ ‎‏نمی توانند شما را آسیب بزنند مادامی که خودتان منسجم هستید. نه دخالت نظامی از آن‏‎ ‎‏کاری ساخته است و نه حصر اقتصادی، و این مسائل که آنها پیش می آورند آنها ازشان‏‎ ‎‏کاری ساخته نیست، و شاید آنها هم که این حرفها را می زنند و ظاهراً جدی هم نیست‏‎ ‎‏برای اینکه ما را از این مسائل دیگری اغفال کنند. آن مسائلی که ممکن است از آن‏‎ ‎‏آسیب ببینیم، و آن مسائل داخلی است. توطئه ها گاهی این طور است که از خارج یک‏‎ ‎‏چیزهایی گفته می شود تا اذهان متوجه به خارج بشود، مثل همین حصر اقتصادی و‏‎ ‎‏مداخلۀ نظامی که دولت امریکا تهدید می کند ملت را، به نظر می رسد که این یک‏‎ ‎‏توطئه ای باشد که اذهان را از داخل کشور متوجه به خارج بکند، غافل بشوند از‏‎ ‎‏توطئه های شیطانی داخل. بعید به نظر نمی رسد که آن چیزی که پیش اجانب اهمیت دارد‏‎ ‎‏و به آن اصرار دارند آن توطئه ای است که در داخل حاصل می شود. اگر ما را از خارج‏‎ ‎‏اغفال نکنند و توجه ملت ما به داخل کشور و توطئه های داخلی باشد، ممکن است که ما‏
‏‎

‎‏بتوانیم و ان شاءالله می توانیم که آن توطئه ها را خنثی کنیم. لکن آنها از خوف اینکه مبادا‏‎ ‎‏ملت همۀ قوایش را صرف داخل بکند و این توطئه هایی که اصیل است پیش آنها، این‏‎ ‎‏توطئه ها را خنثی بکند، یک طرحهایی خارجی می ریزد، یک مسائل خارجی پیش‏‎ ‎‏می آورد، مثلاً بعض از اقشار را متوجه می کنند که در انگلستان یک توطئه ای است، در‏‎ ‎‏فلان محل، یک توطئه ای است، در فرانسه یک توطئه ای است و می خواهند از آنجا‏‎ ‎‏توطئه ای را بجا بیاورند که بیایند ایران چه بکنند. خود این هیچ اساس ندارد. محتمل هم‏‎ ‎‏هست که همین صحبتهایی که با تناقض گوییهای مختلف و تضادگوییهای مختلف از‏‎ ‎‏دولت امریکا صادر می شود راجع به اینکه گاهی دخالت نظامی ما می کنیم، آن یکی‏‎ ‎‏می گوید نه نمی شود دخالت، دوباره دخالت می کنیم، دوباره می گویند نمی شود دخالت،‏‎ ‎‏و از این حرفها، حصر اقتصادی می کنیم، حالا چند روز صبر کنید به سازمان ملل می بریم،‏‎ ‎‏خوب حالا یک قدری صبر کنید، به شورای امنیت می بریم، یک قدری مهلت بدهید،‏‎ ‎‏این حرفهایی که به نظر می رسد که برای مقصد دیگر است نه برای خودش. نه حصر‏‎ ‎‏اقتصادی می کنند و ‏‏[‏‏نه‏‏]‏‏ می توانند، و نه دخالت نظامی می کنند و ‏‏[‏‏نه‏‏]‏‏ می توانند. اما‏‎ ‎‏می توانند با این حرفها ما را، اذهانمان را متوجه به آن طرف کنند و از خودمان غافل‏‎ ‎‏بشویم. ‏

‏‏هشیاری در برابر توطئه های داخلی‏‏ ‏

‏‏     در عین حالی که ملت ما باید هوشیار باشد راجع به همان مسائلی که در خارج هم‏‎ ‎‏طرح می شود و غفلت از او هم نکند، بیشتر نظر باید به توطئه های داخل باشد. توطئه هایی‏‎ ‎‏که در داخل انجام می گیرد خیلی زیاد است. و اینها در این توطئه ها فنهای زیادی دارند؛‏‎ ‎‏ذوفنون هستند! یک قسمش همین شلوغیهایی است که راه می اندازند. در آذربایجان این‏‎ ‎‏بساطی که درست می کنند و دامن به آن می زنند یک قسم اینهاست. در سیستان، در‏‎ ‎‏زاهدان، در کجا. یک قسم دیگرش این اختلافاتی که در شهرها و در دهات، در سایر‏‎ ‎‏جاها ایجاد می کنند. گروههای مختلف، اختلافات زیاد ایجاد می شود. او جمهوری‏
‏‎

‎‏اسلامی می گوید، آن یکی چیز دیگر می گوید، آن یکی چیز دیگر می گوید. در مقابل‏‎ ‎‏اسلام ‏‏[‏‏دائماً‏‏]‏‏ طرحهای متعدد می دهند، در عین حالی که می دانند پیش نمی رود، لکن‏‎ ‎‏می خواهند ناراحت کنند. همان طوری که خارجیها که طرح می دهند برای دخالت نظامی‏‎ ‎‏یا حصر اقتصادی و خودشان می دانند که یک چیز صحیحی این نیست، لکن این طرح‏‎ ‎‏برای مقصد دیگری ممکن است باشد و آن اینکه ما را از این آشفتگیهای داخلی متوجه‏‎ ‎‏به آن بکند. به نظرمان بیاید که آن مشکل است. اینها دیگر مشکلات ندارند، احتمال این‏‎ ‎‏معنا هست. ما در عین حالی که باید توجه به آن مشکل داشته باشیم و با تمام قوا متوجه به‏‎ ‎‏آنجا باشیم، اما نباید از این مشکلات داخلی که شاید پیش آنها اصیل باشد، از این غفلت‏‎ ‎‏کنیم. این اختلافاتی که از اول تا حالا ایجاد کردند. ‏

‏‏هواهای نفسانی منشأ اختلافات‏‏ ‏

‏‏     از آن روزی که یک پیروزی نسبی برای این ملت حاصل شد و این سد را شکستند و‏‎ ‎‏دست اجانب قطع شد از این کشور، از آن وقت شروع کردند به ایجاد اختلافات و‏‎ ‎‏توطئه ها. یک راهش این بود که در هر قدمی که ملت برمی دارند یک اختلافی ایجاد‏‎ ‎‏کنند. راجع به اصل جمهوری اسلامی حرفها بزنند و مقاله ها بنویسند و نطقها بکنند. راجع‏‎ ‎‏به مجلس خبرگان صحبتها بکنند که حالا هم دارند می کنند. راجع به قانون اساسی مسائل‏‎ ‎‏بگویند و حالا هم دارند می گویند. حالا هم که قضیۀ رئیس جمهور است. تاکنون از‏‎ ‎‏قراری که گفتند صد و بیست نفر خودشان را کاندیدا کردند. نه اینکه اینها نمی دانند که‏‎ ‎‏کاندیدایی است که اثری ندارد برای اینکه رئیس جمهور بشود فلان آدم، بیشتر اینها الاّ‏‎ ‎‏نادرشان می دانند که موفق نمی شوند، لکن یک مقصد دیگری در کار است غیر از‏‎ ‎‏ریاست جمهور، و آن این است که همان ایجاد یک تشنج و اختلاف و این چیزها. برای‏‎ ‎‏آنها مطلوب است که کشور ما مشغول باشد. همیشه مشغول باشد به چیزهای داخلی‏‎ ‎‏خودش و این شلوغیهایی که در داخل هست و متوجه توطئه نباشد و متوجه علاج نباشد‏‎ ‎‏و فلج بشود. بعد هم راجع به مجلس شورا مصیبت زیادتر است. آنجا دیگر از همه زیادتر‏
‏‎

‎‏است. در هر صورت تمام این مسائل دور می زند به اینکه این جمهوری اسلامی آن‏‎ ‎‏طوری که باید تحقق پیدا نکند. اگر تحقق پیدا بکند، برای آنها ضرر دارد و دست آنها تا‏‎ ‎‏آخر کوتاه می شود و این یک ضربه ای است بر غرب، بر شرق، و آنها می خواهند که‏‎ ‎‏نشود یک همچو مطلبی. و ملت ما باید آن قدری که توجه به این آشفتگیهای داخلی‏‎ ‎‏داشته باشد توجه به چیزهای دیگر نداشته باشد. همه را باید تحت نظر بگیرد. لکن آنکه‏‎ ‎‏صدمۀ بیشتر به ما می زند همین اختلافات داخلی است. او برای یک طرف می کشد، او‏‎ ‎‏برای طرف دیگر می کشد. همین هواهای نفسانی است که در انسان هست. همین‏‎ ‎‏خودخواهیها و خودپسندیها است که در انسان هست. همین گروه دیدن و خودگرایی به‏‎ ‎‏گروه و اینهاست که در انسانهایی که برای خدا نمی خواهند کار بکنند هست. ‏

‏‏انسجام و وحدت کلمه‏‏ ‏

‏‏     ملت ما اگر بخواهد از این اسارت در طول تاریخ بیرون بیاید و خودش، خودش را‏‎ ‎‏اداره کند، استقلال پیدا کند، آزاد باشد، اگر ملت ما بخواهد این طور بشود، باید یک راه‏‎ ‎‏را پیش برود، آن راهی که ملت دارد پیش می رود. ملت این تودۀ جمعیت است. این زن و‏‎ ‎‏مرد تودۀ جمعیت که خودشان را علی حده نکردند و جدا نکردند از ملت. اگر بخواهند‏‎ ‎‏این مملکت سر و سامان پیدا بکند باید از این گروهگرایی و از این اختلافات و از این که‏‎ ‎‏او برای خودش بکشد، او برای خودش بکشد از اینها دست بردارند. همه همان راهی که‏‎ ‎‏ملت دارند می روند، همه همان راه را بروند. اگر همه آن راه را بروند دیگر آسیب‏‎ ‎‏نمی بینند. یک ملت وقتی همه با هم منسجم شدند دیگر قابل آسیب نیست این دیگر. اما‏‎ ‎‏چنانچه خدای نخواسته در بین خودشان اختلافات حاصل بشود، بین خودشان یک‏‎ ‎‏دشمنیها پیدا بشود، هواهای نفس نگذارند که یک راه بروند، آن وقت است که آسیب‏‎ ‎‏ممکن است. لکن من امید این را دارم که با این تحولی که حاصل شده است، من در‏‎ ‎‏جامعۀ زنها یک جور تحول عجیبی می بینم که بیشتر از تحولی است که در مردها پیدا‏‎ ‎‏شده، و آن قدری که این جامعۀ محترم به اسلام خدمت کردند در این زمان، بیشتر از آن‏
‏‎

‎‏مقداری است که مردها خدمت کردند. خدمت مردها هم بسیارش مرهون خدمت‏‎ ‎‏زنهاست. در مردها یک حسی است که اگر ببینند زنها بیرون آمدند از خانه ها برای یک‏‎ ‎‏مقصدی، اگر قوه شان یکی باشد، ده تا می شود، و در مملکت ما این طور شد که بانوان‏‎ ‎‏همدوش بلکه جلوتر از مردها از خانه ها بیرون آمدند و در این راه اسلامی زحمت‏‎ ‎‏کشیدند و رنج دیدند. جوان دادند، شوهر دادند، برادر دادند، مع ذلک رنج کشیدند و‏‎ ‎‏عمل کردند، پشتیبانی از اسلام کردند. و مردها هم بسیاری به تبع زنها این کار را کردند. و‏‎ ‎‏من امیدوارم که این وحدت کلمه و این انسجامی که ملت ما دارد، محفوظ باشد. و این‏‎ ‎‏اشخاصی که افکار متعدده دارند اینها، خداوند آنها را برگرداند به فکر واحد، و ملت ما را‏‎ ‎‏منسجم کند با هم به طوری که از آسیب مصون باشند. خداوند ان شاءالله به شما عمر و‏‎ ‎‏سلامتی بدهد. ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎