پیام

پیام به آقای محمد صدوقی (حمله نظامی امریکا)

پیام

‏زمان: 9 اردیبهشت 1359 / 13 جمادی الثانی 1400‏

‏مکان: تهران، شمیران، دربند‏

‏موضوع: حملۀ نظامی امریکا‏

‏مخاطب: صدوقی، محمد‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم ‏

‏خدمت جناب مستطاب، عمدة العلماء الاعلام و حجت الاسلام والمسلمین، آقای‏‎ ‎‏صدوقی ـ دامت افاضاته ‏

‏     مرقوم محترم که حاکی از سلامت مزاج شریف و حاوی تفقد از اینجانب بود واصل و‏‎ ‎‏موجب تشکر گردید. مطالبی که مرقوم شده بود ان شاءالله تعالی مورد توجه قرار خواهد‏‎ ‎‏گرفت.‏

‏     آنچه که امروز لازم است با کمال کوشش به آن توجه شود قضایایی است که اخیراً‏‎ ‎‏برای کشور و ملت اسلامی ایران به دست امریکا و عمال داخلی و خارجی آن پیش‏‎ ‎‏آمده، و ناچار خواهد آمد. حملۀ نظامی امریکا، که مخالف جمیع موازین و قراردادهای‏‎ ‎‏بین المللی است و اگر با شکست مفتضحانه در هم کوبیده نشده بود منطقه را به آتش‏‎ ‎‏کشیده بود و دست و پا زدن عمال داخلی و چپ نماهای امریکایی و درباری در دنبال‏‎ ‎‏آن، و انفجارهای متعددی که در تهران، در مجامع عمومی، با دست این عمال خبیث‏‎ ‎‏موجب شهادت بعض از کارگران و زحمتکشان مظلوم گردید، باید با دقت مورد بررسی‏‎ ‎‏مقامات مسئول و بیداری و توجه دقیق عموم ملت قرار گیرد. جنابعالی، که سوابق ممتدی‏‎ ‎‏در خدمت به اسلام و حوزه های علمیه دارید و از شناخت و آگاهی خاص برخوردار‏‎ ‎‏هستید، لازم است به عموم برادران محترم آن ناحیه هشدار دهید و راهنماییهای لازم را‏‎ ‎‏بنمایید که همگان با تمام توان و قدرت اسلامی مهیا و در حال آماده باش باشند، و ازاین‏‎ ‎‏خرابکاریهای ناجوانمردانه، که صد درصد به ضرر خلق بپاخاستۀ ایران و نفع‏

صحیفه امامجلد 12صفحه 262
‏جهانخواران خصوصاً امریکای شکست خورده است، نهراسند که خداوند متعال با ما‏‎ ‎‏است.‏

‏     اینجانب از اهالی محترم یزد، و خصوصاً جوانان عزیز اسلامی، می خواهم که از‏‎ ‎‏توطئۀ ضد روحانی ـ که مقدمۀ توطئۀ ضد اسلامی است، و با دست عمال اجانب در دست‏‎ ‎‏اجراست ـ جداً جلوگیری نمایند؛ و به پشتیبانی از علمای اعلام ناحیه، خصوصاً حضرت‏‎ ‎‏آقای صدوقی که حقاً غمخوار اسلام و ملت هستند، برخیزند و به ارشاد آنان توجه‏‎ ‎‏نمایند.‏

‏     از خداوند متعال توفیق و سعادت همگان خصوصاً جنابعالی را خواستار‏‎ ‎‏است. والسلام علیکم و رحمة الله . ‏

‏9 اردیبهشت 59‏

‏روح الله الموسوی الخمینی ‏

‎ ‎

صحیفه امامجلد 12صفحه 263