سخنرانی

سخنرانی در جمع گروهی از روحانیون کردستان (اتحاد ـ توجه به مناطق محروم)

سخنرانی

‏زمان: ساعت 1 بعدازظهر 4 شهریور 1359 / 15 شوال 1400‏

‏مکان: تهران، حسینیۀ جماران‏

‏موضوع: ضرورت اتحاد در مقابل قدرتها ـ رسیدگی به مناطق محروم ‏

‏حضار: گروهی از روحانیان و علمای استان کردستان‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

ظلم، اساس و پایۀ سلطنت طاغوت

‏     من با اینکه از طرف اطبا محدود هستم به اینکه صحبت زیاد نکنم و امروز هم یک‏‎ ‎‏دفعه برای گروههای مختلفی صحبت کردم، لکن نتوانستم که حرف اطبا را قبول کنم در‏‎ ‎‏صورتی که برادرهای ما از کردستان، از محلی که همه در زحمت بودند و خصوصاً،‏‎ ‎‏روحانیون بزرگ کردستان اینجا تشریف آورده اند، با آنها بعض صحبتها را نکنم. شما‏‎ ‎‏می دانید که همان طور که کردستان بر آن ظلم شده بود ـ منتها شما که در کردستان بودید‏‎ ‎‏لمس می کردید ظلمهای زمان طاغوت را ـ در همه جا این ظلم بود، اختصاص به‏‎ ‎‏کردستان نداشت، در بلوچستان هم ظلم بود، در کرمان هم ظلم بود، در فارس هم ظلم‏‎ ‎‏بود، در خراسان هم ظلم بود. در همه جای این کشور ظلم بود و اساس سلطنت طاغوتی‏‎ ‎‏سابق بر ظلم به ملت و چاپیدن منافع کشور و ریختن در جیب مخالفین اسلام و مخالفین‏‎ ‎‏کشور بود. بحمد الله با همت والای همۀ ملت، از کردستان گرفته تا همه جای مملکت، با‏‎ ‎‏همت آنها دست آن ظلم و ظالم قطع شد. و امروز اگر ظالمی باشد، از ریشه های همان‏‎ ‎‏ظلم است و در بعض مناطق هم هست و خصوصاً در مناطق شما برادران کردستانی. ما از‏‎ ‎‏بعض دسیسه هایی که الآن هم در شرف تکوین است بی اطلاع نیستیم. و من به آن‏‎ ‎‏اشخاصی که ادعای اسلام می کنند و مشغول توطئه هستند بر ضد اسلام، به آنها می گویم‏‎ ‎‏که شمایی که به مردم، پیش کردها، پیش کردستانیها ادعای اسلام می کنید و مع ذلک،‏‎ ‎‏مشغول توطئه هستید بر ضد همین ملت محروم کردستان و غیر کردستان، چطور ادعای‏

صحیفه امامجلد 13صفحه 151
‏اسلام می کنید؟ این اسلامی که شما ادعا می کنید که نتیجه این باشد که توطئه بکنید با‏‎ ‎‏دشمنان اسلام و بر ضد اسلام و ضد مسلمانها و ضد ملت اسلام اقدام بخواهید بکنید، این‏‎ ‎‏اسلام، اسلام پیغمبراکرم نیست، اسلامی که قرآن به او نازل شده است و برای او آمده‏‎ ‎‏است، ‏‏[‏‏نیست‏‏]‏‏. پیغمبر اسلامی که قرآن را آورده است و قرآن و سنت او اساس اسلام‏‎ ‎‏است، اساس او بر اخوت و برادری است. مؤمن باید برادر مؤمن باشد، این حکمی است‏‎ ‎‏که در قرآن است؛‏‎[1]‎‏ یعنی، آنچه را که شما برای برادرتان از خیر و صلاح می خواهید،‏‎ ‎‏برای تمام ملتتان باید بخواهید. همۀ مؤمنها در همۀ اقطار عالم برادر هستند. همان طوری‏‎ ‎‏که اگر یک خطری برای برادر یک کسی پیش بیاید او نمی نشیند تماشا کند و خطر واقع‏‎ ‎‏بشود بر برادرش، اگر در یک گوشۀ دنیا یک خطری برای یک برادری پیش بیاید، برادر‏‎ ‎‏ایمانی پیش بیاید، نباید یک برادر دیگری که در آن طرف دنیا هست بی تفاوت باشد؛‏‎ ‎‏می تواند، باید قیام کند، نمی تواند؛ باید زمینه فراهم کند که یکوقتی رفع ظلم کند. چطور‏‎ ‎‏یک کسی که ادعای اسلام می کند و می گوید که من مسلم هستم و ادعای این می کند که‏‎ ‎‏من با ملت خوب هستم، آن وقت در یک مرکزی بنشیند و اشخاصی را دور خودش جمع‏‎ ‎‏بکند از این اشخاص منحرف؛ از اینهایی که هیچ اعتقاد به اسلام ندارند، با آنها رفت‏‎ ‎‏وآمد کند، با آنها بست و بند کند که اجنبی را وارد کند در ایران و مسلط کند بر همین‏‎ ‎‏مسلمانهایی که هستند، چه کردستانی و چه غیر کردستانی.‏

ضرورت اتحاد مسلمانان در مقابل قدرتهای شیطانی

‏     اینهایی که درصدد این معانی هستند، بدانند که اگر همۀ قدرتهای خودشان را هم‏‎ ‎‏جمع بکنند نمی توانند به یک ملتی که همه با هم فریاد الله اکبر می زنند، نمی توانند اینها با‏‎ ‎‏آنها مقاومت کنند؛ بیخود درصدد تفرقه اندازی هستند. مسلمانها برادرند و تفرقه پیدا‏‎ ‎‏نمی کنند با تبلیغات سوء بعض عناصر فاسد. اصل این مسئله که شیعه وسنی، شیعه یک‏‎ ‎‏طرف و سنی یک طرف، این از روی جهالت و از روی تبلیغاتی که اجانب کردند پیش‏

صحیفه امامجلد 13صفحه 152
‏آمده است. چنانچه بین خود شیعه هم اشخاص مختلفی را با هم به مبارزه وامی دارند، و‏‎ ‎‏بین خود برادرهای سنی هم یک طایفه ای را به طایفۀ دیگر، در مقابل هم قرار می دهند.‏

‏     امروز روزی است که تمام طوایف مسلمین مقابل هستند با قدرتهای شیطانی که‏‎ ‎‏اساس اسلام را می خواهند از بین ببرند؛ آن قدرتهایی که دریافته اند که آن چیزی که خطر‏‎ ‎‏برای آنها دارد اسلام است، آن چیزی که خطر برای آنها دارد وحدت ملتهای اسلامی‏‎ ‎‏است. امروز روزی است که ‏‏[‏‏باید‏‏]‏‏ تمام مسلمین تمام بلاد عالَم با هم مجتمع بشوند.‏‎ ‎‏امروز روزی نیست که یک دسته ای در یک جا بگویند ما خودمان، یک دسته ای دیگر‏‎ ‎‏در جای دیگر بگویند ما خودمان. امروز روزی است که همه به دستور اسلام، به دستور‏‎ ‎‏قرآن کریم ‏‏[‏‏باید‏‏]‏‏ با هم متحد باشند، تنازع نکنند. اگر تنازع با هم بکنند، به هر شیوه ای‏‎ ‎‏باشد، به حسب قرآن کریم ممنوع است این تنازع و اگر تنازع بکنند فشل‏‎[2]‎‏ می آورد و‏‎ ‎‏رنگ و بوی انسان را و ملت را از بین می برد؛ این دستور خدای کریم است. اینهایی که‏‎ ‎‏دارند کوشش می کنند که تفرقه بیندازند و تنازع ایجاد کنند و مع ذلک، ادعای اسلام‏‎ ‎‏می کنند، اینها آن اسلامی را که قرآن کتاب اوست، آن اسلامی را که کعبه قبلۀ اوست، آن‏‎ ‎‏اسلام را نیافته اند وایمان به آن اسلام نیاورده اند. آنهایی ایمان به اسلام آورده اند که‏‎ ‎‏قرآن را، محتوای قرآن را قبول دارند. محتوای قرآنی که می فرماید که مؤمنون اخوه‏‎ ‎‏هستند، برادر هستند با هم. برادری هر چه اقتضا می کند باید اینها انجام بدهند. برادری‏‎ ‎‏اقتضا می کند که اگر به شما صدمه ای وارد شد همۀ برادرهایی که در هرجا هستند متأثر‏‎ ‎‏باشند. اگر شما خوشحال باشید همه خوشحال باشند. برادرها، متوجه باشید که با اسمهای‏‎ ‎‏مختلف، با چیزهایی که پخش می کنند و تبلیغ می کنند، می خواهند بین برادرها را جدایی‏‎ ‎‏بیندازند که اثر این جدایی افکندن بین برادرها، سلطۀ اجانب است بر همه و برگشتن همان‏‎ ‎‏اوضاع سابق است که به همۀ شما، به همۀ ما از مرکز گرفته تا هر جا بروید ظلم شده است و‏‎ ‎‏همه را آزار داده اند.‏


صحیفه امامجلد 13صفحه 153
‏     باید بیدار باشید شما برادرها. روحانیون محترم کردستان باید متوجه باشند؛ در‏‎ ‎‏مساجد خودشان، در جمعۀ خودشان، در جماعات خودشان، مردم محل خودشان را‏‎ ‎‏بیدار کنند که گول نخورند از این اجانب پرستها، از اینهایی که می خواهند تفرقه بیندازند‏‎ ‎‏و بعد از اینکه تفرقه انداختند باز ما را برگردانند به آن حال اول و سلطۀ اجانب مستقر‏‎ ‎‏بشود. باید این توجه را همه بکنید.‏

توجه و رسیدگی بیشتر به مناطق محروم

‏     و شما می دانید که این گرفتاریهایی که الآن برای کشور ما هست و برای دولت ما‏‎ ‎‏هست و بسیاری از این گرفتاریها را همان اشخاصی که در طرف کردستان بودند یا‏‎ ‎‏بلوچستان بودند یا در طرفهای دیگر بودند فراهم کرده اند. اینها مانع شدند از اینکه‏‎ ‎‏دولت فرصت پیدا بکند که به تمام معنا برسد به حال همۀ کشور. شما مطمئن باشید که‏‎ ‎‏امروز در کشور ما، در حکومت اسلامی، در مجلس اسلامی هیچ طرح این نیست که یک‏‎ ‎‏گروهی با گروه دیگر فرق داشته باشند. همان طوری که قرآن فرموده است مؤمنین با هم‏‎ ‎‏برادر هستند. حکومت اسلامی ما الآن، جمهوری اسلامی ما الآن، مجلس اسلامی ما‏‎ ‎‏همین معنا را دنبال می کند و گمان نکنید یک جایی را ترجیح به جای دیگر بدهد. بله‏‎ ‎‏جاهایی که مستمندترند زودتر به حال آنها می رسند. تمام این مطالبی را که این آقای‏‎ ‎‏محترم گفتند، تمام این مطالب پذیرفته است و ما هم می دانیم که آنطوری که باید، تا حالا‏‎ ‎‏نشده است که رفع این مشکلات بشود، لکن مجال ندادند که رفع مشکلات بشود. رفع‏‎ ‎‏مشکلات محتاج به این است که یک محلّی درست، امن بشود. بعد از اینکه امن شد‏‎ ‎‏مشغول بشوند. اینها مجال ندادند که باز یک ‏‏[‏‏محلّی‏‏]‏‏ درست امن بشود. الآن هم می بینید‏‎ ‎‏که با اینکه بحمدالله کردستان باز آرام است فی الجمله، لکن اشخاص و گروهها و‏‎ ‎‏مفسده جوها باز هم مشغول به فعالیت و آدمکشی هستند. شما بدانید که اولاً نظر به این‏‎ ‎‏است که امنیت در همۀ کشور تحقق پیدا بکند، خصوصاً، در سرحدات که باید امنیت‏‎ ‎‏بیشتر پیدا بشود و خصوصاً در مناطقی که مفسده جوها بیشتر هستند، بیشتر مورد توجه‏

صحیفه امامجلد 13صفحه 154
‏واقع باید بشود. امنیت ان شاءالله حاصل می شود و پس از امنیت تمام این مطالبی که آقا‏‎ ‎‏فرمودند، تمام مطالب در نظر است و ان شاءالله تحقق پیدا می کند. و از کشور اسلامی و از‏‎ ‎‏قانون اسلام همین متوقع است که ما بین طایفه ای با طایفۀ دیگر اصلاً فرق نداشته باشد.‏‎ ‎‏همه با هم برادرند و همه با هم شریکند؛ هم در غم با هم شریکند هم در شادی با هم‏‎ ‎‏شریکند.‏

‏     من امیدوارم که آقایان علمای اعلام آن بلاد، از سنندج تا تمام کردستان، و سایر‏‎ ‎‏برادرهای ما، علمای اعلام سایر بلاد، مردم را متوجه کنند به این معنا که ما پیروزیمان با‏‎ ‎‏وحدت کلمه و اتکای به اسلام بود، الله اکبر ما را پیروز کرد، حالا هم سلاح ما همان‏‎ ‎‏الله اکبر است. و وحدت کلمه ما را پیروز کرد. حالا هم سلاح ما همان وحدت کلمه است.‏‎ ‎‏من خدمتگزار به همۀ شما هستم و دعاگو و امیدوارم که خدای تبارک و تعالی سعادت‏‎ ‎‏برای همۀ شما و همۀ مستضعفین جهان مقدر فرماید.‏

‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‎ ‎

صحیفه امامجلد 13صفحه 155

  • - بخشی از آیۀ 10 سورۀ حجرات: «اِنَّما المُؤمِنونَ اِخوَةٌ» جز این نیست که مؤمنین با هم برادرند.
  • - سستی، رخوت.