سخنرانی
زمان: قبل از ظهر 25 آبان 1359 / 7 محرّم 1401
مکان: تهران، حسینیۀ جماران
موضوع: ضربه زدن به اسلام، هدف اصلی دشمنان ـ هشدار به مطبوعات ـ حفظ اتحاد و همبستگی
حضار: فارغ التحصیلان دومین دورۀ دانشکدۀ افسری جمهوری اسلامی ایران
بسم الله الرحمن الرحیم
اسلام، دشمن اصلی ابرقدرتها
از شما برادران و عزیزان رزمنده تشکر می کنم که در اینجا آمده اید و از نزدیک با هم ملاقات کنیم و بعض مسائل را در میان بگذاریم. من از ارتش و از سایر قوای انتظامی و نظامی و از قوای مسلّح دیگر، پاسداران، داوطلبان و همۀ قشرهایی که در جبهه مشغول فداکاری برای اسلام هستند، کمال تشکر را می کنم. همان طور که خود شماها مطّلعید، چون این یک لشکر اسلامی است و یک قوای مسلّح اسلامی است، تمام ملت ایران پشتیبانی از این قوا دارند و از زن و مردشان مشغول جهاد هستند. هر کدام به آن مقداری که می توانند، کمک می کنند، همراهی می کنند. پشتوانۀ همۀ شما اسلام است، قرآن کریم است و ملتهای اسلامی در هر جا که هستند؛ چنانچه ملاحظه می کنید که از ملتها پشتیبانیهای زیاد، اظهار همراهی با این ملت ستمدیدۀ ایران و با ارتش ایران اعلام می کنند که ما هم می خواهیم بیاییم در جبهه ها با بازی خورده های رژیم بعث کافر عراق جنگ کنیم. البته احتیاج به این نیست که آنها بیایند، ولی تشکر از آنها می کنم. قوای مسلّحۀ خود ما بحمدالله ، کافی است برای جلوگیری از این شرارت اشرار و ان شاءالله ، بزودی غلبۀ اسلام بر کفر ظاهر می شود. و ان شاءالله ، ملت مظلوم عراق را از زیرستم این ستمکاران نجات خواهیم داد.
من هیچ خوفی از جنگ ندارم و شما هم ندارید و ملت ما هم ندارند، لکن آن خوفی
صحیفه امامجلد 13صفحه 345
که هست که من برای شما، که می خواهید افسر باشید و در جبهه ها بروید و با کفّار جنگ کنید، باید تذکر بدهم [این است] که نقشه های حساب شده در کار است برای شکستن اسلام. مقصد اصیل این است که اینها چون از اسلام سیلی خورده اند و با قدرت «الله اکبر» آنها را از ایران بیرون کرده اند و دست چپاولگرها را کوتاه کرده اند، لهذا، دشمن اصلی، اسلام است؛ نه ارتش است، نه روحانیت است و نه جمهوری اسلام و نه حکومت اسلامی و نه آنهایی که در راه اسلام دارند فداکاری می کنند. دشمن اصلی اینها نیستند، دشمن اصلی اسلام است. منتها با یک نقشۀ حساب شده دارند پیشروی می کنند.
دسیسه برای تفرقه نیروها و ضربه به نظام اسلامی
نمی دانم این مَثَل را شما شنیده اید ـ مَثَل هایی که در بین مردم هست آموزنده است ـ این مَثَل را که من شنیده ام و لابد بسیاری از شما هم شنیده اید. می گویند که یک آخوند و یک سید و یک نفر هم از اشخاص متعارف رفته اند در یک باغی برای دزدی. صاحب باغ وقتی که آمد، دید خوب، اینها سه نفرند و نمی تواند با سه نفر، این مقابله کند. رو کرد به دو نفرشان گفت که خوب! این به آنها رو کرد، گفت که این سید اولاد پیغمبر است، حق دارد، ما باید احترام از او بکنیم. از این جهت، قدمش روی چشم ـ مثلاً. هر کاری کرده مال خودش بوده. این آقای شیخ هم خوب، عالِم است، جلیل القدر است، اسلام به او احترام گذاشته است، ما باید به او احترام کنیم. خوب، این آدم عامی چه می گوید؟ آن دو نفر را با خودش موافق کرد. آن آدم عامی را گرفتند و بستندش، زدندش. بعد رو کرد به آن دو نفر. گفت که این آقا اولاد پیغمبر است، اولاد پیغمبر عزیز است پیش ما. چطور تویی که صورت روحانی داری، آخر روحانی که دزدی نمی کند. چرا تو آمدی در اینجا؟ خودش با سید دست به هم دادند و آن روحانی نما را زدند و بستند و انداختند آنجا. بعد رو کرد به سید. گفت که سیدِ اولاد پیغمبر! جدّت به تو گفته دزدی بکنی؟ برای چه آمدی تو باغ مردم؟ گرفت خودش دیگر زورش به او می رسید، آن هم گرفت و انداخت. این یک مَثَل است که شاید واقعیت هم ندارد، اما مَثَل است. مَثَل خوبی است.
صحیفه امامجلد 13صفحه 346
الآن وضع ایران اینطوری شده است. یک وقت صحبت می کردند که این ارتش طاغوتی است و مال رژیم سابق است و اینها قابل اینکه لشکر اسلام باشند، قابل این نیستند و اینها باید اصلش منحل بشود. خوب، در مقابلش صحبت شد که نه، نباید منحل بشود. اینها نمی خواستند ارتش را منحل کنند. اینها می خواستند که یک قوّۀ بزرگی، که می تواند کار انجام بدهد، او را از دست بگیرند و کنارش بگذارند. بعدش بیایند سراغ روحانیین، که روحانیین نباید اصلاً دخالت بکنند در امور سیاسی. اینها باید بروند تو مسجدها و دعا بخوانند و از این کارها؛ نماز و دعا بخوانند. آنها را هم کنار بگذارند. بعد بیایند سراغ دولت و مردم و اینها که آن قوا را از آنها گرفتند و این قوّۀ روحانی را هم از آنها گرفتند و مردم را جدا کردند از ارتش، و مردم را جدا کردند از روحانیت، به حساب آنها برسند. دولت را از بین ببرند و رئیس جمهور را از بین ببرند و ـ عرض می کنم که ـ قدرتهای دیگری که هستند، از بین ببرند؛ چون می بینند اگر اینها با هم مجتمع باشند، یک قدرت بزرگی است که نمی شود این را از بین برد. خوب، دیدند که اینها وقتی که با هم اتصال پیدا کردند، وقتی مردم قیام کردند، ارتش هم به آنها متصل شد، بازار هم به آنها متصل شد، دانشگاه هم به آنها متصل شد؛ همه متصل شدند، یک قدرت بزرگی بود که این قدرت بزرگ نمی شود مقابلش ایستاد، هیچ حکومتی هم نمی تواند. و دیدند که محمدرضا را با همۀ قدرتی که داشت، بیرون کردند. و آنهایی هم که تبع او بودند و در ردیفهای بالا بودند، که خیانتکار بودند، آنها را هم همین ملت و همین ارتش و همین قوای مسلّحه و نظامی و انتظامی از بین بردند. از این جهت، باز دنبال این نقشه هستند.
اینطور نیست که یک دسته ای که در تهران راهپیمایی می کنند و در قم راهپیمایی می کنند، اینها با اشخاص مخالف باشند. اینها، آنهایی که کارگردان ها هستند ـ نه آنهایی که بازی خورده هستند ـ آنها دنبال این هستند که اسلام را از بین ببرند؛ چون از او بد دیدند. از این جهت، یک شعارهایی درست می کنند که این شعارها به ذهن مردم زننده نباشد و همراه با هم پیدا بکنند.
لهذا، می بینید که همینهایی که یک وقتی می گفتند ارتش را باید کنار گذاشت، حالا
صحیفه امامجلد 13صفحه 347
دارند می گویند که روحانی باید کنار برود؛ برود سراغ ارشادش در قم. بعد از اینکه این عدۀ بازی خورده از آنهایی که اساس کار را دارند راهنمایی می کنند، این عدۀ بازی خورده جمع می شوند و در قم، که مرکز روحانیت است، مرکز اسلام است، قطعنامه صادر می کنند و در آن قطعنامه هست که روحانیون نباید اصلاً دخالت بکنند در این چیزها، آزادی مطلق باید باشد.
«آزادی مطلق باید باشد»، که آنها می گویند، این است که «چریکهای فدایی» و فلان دستۀ منافق و فلان دستۀ کافر و فلان دسته ای که هیچ اعتقاد به اسلام ندارند، اینها آزاد باشند و بیایند و هرچه دلشان می خواهد بگویند و هرکاری می خواهند بکنند ولو ـ فرض کنید که ـ به ضد اسلام حرف بزنند، آزادند، ولو به ضد قرآن حرف بزنند، آزادند ولو به ضد جمهوری اسلامی حرف بزنند و این هم آزادند. یک دسته نفهم هم می گویند: نخیر، باید این چیزها باشد! اینها مقصودشان این نیست که آزاد باشیم، اینها مقصودشان آن نقشه ای است که طرح شده است برایشان و مرتب می خواهند پیاده کنند آن را، آزاد باشیم که به هر چیزی از شعار اسلامی که هست بتازیم، آزاد باشیم که در دانشگاهها آن شعارهایی که همه اش به ضد قرآن است بنویسیم، آزاد باشیم که با همۀ شعائر اسلامی مخالفت کنیم، آزاد باشیم که هر چه دلمان می خواهد به ضد ارتش، به ضد روحانی، به ضد مؤمنین، متدیّنین بگوییم. بعد اجتماعی درست بکنند و جدا کنند یکی یکی طوایف را از هم.
طرح کنار گذاشتن روحانیت از سیاست
امروز طرحشان این است که روحانیین باید بروند و دعا بکنند و ـ عرض می کنم که ـ اینها. این همان طرحی است که امریکا نقشه اش را دارد و انگلستان هم از سابق داشته است و الآن هم همۀ دولتهایی که، ابرقدرتهایی که می خواهند ایران را بچاپند و شرق را بچاپند و از اسلام می ترسند و از مظاهر اسلامی می ترسند؛ این همان طرح است و من متأسفم که این طرح در قم دارد انجام می گیرد. اگر بازاری قم، بازاری تهران با این حرف
صحیفه امامجلد 13صفحه 348
موافق است، مصیبت بسیار زیاد است؛ برای اینکه طرحشان پیاده شد و اگر بازاری تهران و قم با این موافق نیستند، چطور صحبتی نکردند. این همان طرحی است که انگلستان از دویست سال پیش از این یا بیشتر طرح ریزی کردند که جدا کنند روحانیت را از سیاست، جدا کنند روحانیین را از مردمی که می خواهند فعالانه کار بکنند برای اسلام؛ اینها بروند همان توی مسجدها بنشینند و دعا بکنند، آنها هم هرکاری دلشان می خواست بکنند و هر چپاولگری و هر سلطه جویی که می خواستند بکنند.
در عرض پنجاه سال، که روحانیین را عقب زده بودند و هر چه هم جدّیت می کردند نمی توانستند که کاری انجام بدهند ـ از باب اینکه مردم را از روحانیون کنار زده بودند ـ در عرض پنجاه سال، همۀ حیثیت شما را به باد فنا دادند و اسلام را به آنجا رساندند که برای اینکه اسلام پیروز شده است، بر ایران، گریه کردند و حرف زدند و در شعرهایشان فحش دادند و همۀ الواطیها را کردند. همۀ داراییهای شما را به چپاول برده اند؛ برای اینکه یک کسی نبود بگوید چرا؟
این روشنفکرهایی که الآن دارند می گویند و مع الأسف، بینشان بعضی متدیّنین هم هست که بازی خورده اند و غربزده اند می گویند که روحانیون باید بروند سراغ کار خودشان و ملت را بگذارند، سیاست را بگذارند برای ما. شما سیاست را پنجاه سال داشتید و هیچ غلطی نکردید. شما کجا یک کار مثبتی توانستید انجام بدهید؟! هر کدامتان که ملّی بودید یا ـ فرض کنید ـ متدیّن بودید، تا صدایتان درمی آمد، توی سرتان می زدند. چه بود که این ملت را غلبه داد بر همه؟ آن چه گروهی بودند که نقش بزرگتر از همه را در این جنبش داشتند؟ شما با همۀ این جنبشها، آن وقتها مخالفت می کردید. شما را من می شناسم، نمی خواهم اسمتان را، هی ببرم. سرجایتان بنشینید! آدم بشوید!
ناتوانی قدرتها از مقابله با ملت متحد
در این راهپیمایی، که روز تاسوعا و عاشورا می شود، باید توجه بکنید دو نکته را من بگویم: یکی اینکه راهپیمایی، عزاداری را از شما نگیرد. عزاداری کنید و با عزاداری راه
صحیفه امامجلد 13صفحه 349
بروید. همه با هم مجتمع بشوید به عزاداری. وقتی کلمۀ راهپیمایی پیش می آید، خیال نکنید که معنایش این است که عزاداری نمی خواهیم. ما از همین اسلام و مظاهر اسلام و شهدای اسلام می توانیم کارهایمان را انجام بدهیم، والاّ نه توپ ما و نه تانک ما مقابله با تانک و توپ امریکا ندارد، شوروی ندارد. ما یک ملتی می خواهیم که برای اسلام همدست بشوند. مطمئن باشید که وقتی یک ملت در یک امر اسلامی همدست شدند ـ که چنانچه می بینید شدند ـ هیچ قدرتی نمی تواند شما را عقب بزند.
آنها هم این معنا را فهمیده اند و می بینند که خوب، یکی از اشخاص، یکی از گروههایی که نقشی دارد در این امر و نقش بزرگی دارد، روحانی است. از اولی که این انقلاب پیدا شد تا حالا یک دسته جات روشنفکر و قلمداری، آنهایی که قلمهایشان و نطقهایشان و گفتارهایشان بر ضد اسلام است و یا خودشان نمی دانند و یا دانسته این کار را می کنند از اول این مسئله را می گفتند که روحانیون بروند یک کار دیگری بکنند، ماها هم می رویم سراغ [سیاست.]
همین «ماها»یی که، مملکت اسلام را دودستی می خواهند تقدیم کنند به آنهایی که اربابهایشان هستند یا آنهایی که به خیال خودشان برای ما مفید هستند. آقا، مملکت اسلام از اول 15 خرداد تا حالا، بیشتر از صدهزار جمعیت از آن کشته شده است و بیشتر از صدهزار معلول ما الآن داریم. اینها برای چه معلول شده اند؟ برای چه کشته شده اند؟ برای نفت بوده است؟ آدم برای نفت خودش را می کشد؟ برای خانه بوده است؟ برای ارزانی بوده است؟ خوب، ما از تظاهرات مردم باید اینها را بفهمیم. همه می گفتند: ما اسلام را می خواهیم. اگر اسلام نبود، نه نفت می توانست هیچ کاری بکند و نه سایر چیزها. مگر مردم می شود جوانهایشان را بدهند برای نفت؟ می شود جوانشان را بدهند برای خانه؟
الآن که شما در جبهه های جنگ هستید و ارتشیهای ما، که خداوند نصرتشان بدهد، در مراکز فعال هستند، الآن کی هست که دارد از آنها پشتیبانی می کند؟ آن زنهایی که برای شما نان می پزند و آن مردمی که برای شما پول می دهند و آن مردمی که برای شما ذخیره
صحیفه امامجلد 13صفحه 350
می دهند و آنقدر چیزها را می فرستند. همین مردم مسلمانند. شما ببینید در تلویزیونتان که یک زنی که ده تا تخم مرغ آورده، دارد می آورد می دهد همین را. یک بچه ای که ده تومان دارد این را می دهد. اینها برای چه اینها را می دهند؟ اینها برای اسلام است، برای کشور اسلامی است. چطور شماها هیچ کاری نمی کنید؟
اینهایی که هی نق می زنند، چه می کنند؟ چه غلطی می کنند؟ کدام از اینها رفته در جبهه؟ این نقشه است. شمایی که الآن ان شاءالله ، وارد می شوید در ارتش و در جهات بالای ارتش، این نقشه را توجه بکنید. شما که افسر هستید، این نکته ها را باید توجه بکنید که می خواهند شما را از مردم جدا کنند، روحانیون را هم از مردم جدا کنند. بعد مردم وقتی که نه قدرت روحانی دارند و نه قدرت ـ عرض می کنم که ـ اسلحه ای دارند یک کاری بکنند، یک کودتایی بکنند، تمام کنند قضیه را. مسئله این است.
هشدار به مطبوعات و گروهها
این روزنامه ها نمی فهمند یا فهمیده عمل می کنند. چرا باید این روزنامه ها دامن بزنند به اینطور اختلافات؛ اختلافی که اشخاصی طرح ریزی اش را می کنند که اگر این اشخاص پیش ببرند، نه تو روزنامه نگار را و نه آن رئیس روزنامه را نخواهند گذاشت؛ تمامتان را از بین خواهند برد؟ آقا نقشه است. شما را به بازی گرفته اند، روزنامه ها را به بازی گرفته اند؛ جبهه ها را به بازی گرفته اند، نقشه است که شماها را از هم جدا کنند، دولت را از ملت، ملت را از دولت، رئیس جمهور را از مردم، مردم را از او، حالا به تدریج. آن روزی که دستشان برسد، اول کسی که در دولتیها کشته می شود همین رئیس جمهور است ـ چشمهایتان را باز کنید ـ همین رؤسای ارتش است، همان رؤسای روحانی است و بعد هم می آیند حساب احزاب را، آنهایی که با آنها موافقند نه، آنها که «اهلاًوسهلاً» آنهایی که با آنها مخالف [هستند]، حساب آنها را هم می کِشند. بازار هم اسلحه از دستش افتاد، کاری دیگر از او نمی آید. نه روحانی است که همه را مجتمع کند و نه ارتشی است که بتواند جلوگیری کند.
صحیفه امامجلد 13صفحه 351
بیدار بشوید! چرا اینقدر خوابید؟ ای سران، چرا اینقدر خوابید؟ چرا چشمهایتان را باز نمی کنید؟ هر که، هر جا صحبت می کند، به ضد هم صحبت می کند. هر جا می نویسد به ضد هم می نویسد. باید بیدار بشویم ما. اگر ـ خدای نخواسته ـ جدا کردند روحانی را از ملت، جدا کردند ارتشی را از ملت و هر کدام را علی_' حدّه کردند و آنطورها که می خواهند انجام بدهند کردند، ارتش را منحلش بکنند به واسطۀ یک تبلیغاتی، روحانی را کنار بزنند و منزوی کنند به واسطۀ یک تبلیغاتی، اگر یک همچو کاری بکنند، دیگر نه بازاری از او کاری می آید که انجام بدهد و نه دانشگاهی. تا شما با هم مجتمع هستید، تا با هم هستید، می توانید کار بکنید.
یکی از مَثَلهای دیگری که در بین مردم هست، باید عرض بکنم. یک کسی که می خواست، یک پدری که می خواست بمیرد، چند تا پسر داشت. هفت ـ هشت تا پسر داشت. خواستشان، یک چوبهایی هم تهیه کرده بود. یکی از این چوبها را داد، گفت: این را بشکن، شکستش. دوتا را گذاشت پهلو[ی] هم، گفت: اینها را هم بشکن، شکستش. بعد، آن هفت ـ هشت تایی که به عدد بچه هایش بود پهلو[ی] هم گذاشت. گفت: اینها را بشکن. هر چه زور زد، نشکست. گفت شما عددتان به عدد این چوبهاست. اگر یکی یکی باشید، شکسته می شوید. اگر دوتایتان یک طرف و چهارتایتان یک طرف باشد، شکسته می شوید. اگر همه تان با هم باشید، مثل این چوبها، که همه با هم باشند، هیچ کسی نمی تواند بشکند شما را.
اگر روحانی تنها باشد می شکنندش، اگر ارتشی تنها باشد می شکنندش، اگر مردم تنها باشند می شکنندشان؛ آن که آسیب بردار نیست آن است که همۀ قوا با هم باشند. حرفش را می زنند، عملش برخلافش است. هر کدام صحبت می کنند؛ از اتحاد صحبت می کنند، لکن در عمل، این عمل را انجام نمی دهند. چه شده شما را؟! پیروز شدید؟ شمایی که الآن لشکر کفر بهتان حمله کرده، شمایی که الآن در سوسنگرد آن بساط را دارید، در آبادان آن بساط را دارید، در اهواز آن بساط را دارید، نباید به خودتان بیایید که دیگر توی روزنامه تان این غلطها را نکنند؟! روزنامه ها می خواهند که من یکوقت صدایم
صحیفه امامجلد 13صفحه 352
دربیاید؟ یک روزنامه به طرفداری آن طرف، یک روزنامه به طرفداری آن جمله. آخر شما مسلمانید. مسلمان باید با هم باشد. اعتقاد به خدا دارید، اعتقاد به اسلام دارید، اعتقاد به معاد دارید؛ چرا جلوی روزنامه ها را نمی گیرید؟ مکرر من گفته ام به آنها، چرا نمی گیرند جلوی روزنامه ها را؟ من بگیرم جلویش را؟ چرا جلوی دهنهایشان را نمی گیرند؟ چرا جلوی قلمهایشان را نمی گیرند؟ در یک همچو مشکلی که ما الآن داریم، شما هم باید به جان هم بیفتید؟
من امید این را دارم که شما جوانها و جوانهای ایران و همۀ قشرهای ملت ـ الاّ یک دسته ای که امیدی دیگر از آنها نیست ـ اینها با هم مجتمع بشوند، همین طوری که الآن اکثر مردم، بلکه درصد، نود مردم یا بیشتر الآن وفادار هستند به جمهوری اسلامی و به اسلام. من امید این را دارم که اشخاصی که از این کارهای خیلی ناجور و خیلی پست [انجام می دهند] دست بردارند. و همه مشغول بشوند برای اسلام کار بکنند. اگر همه با هم مجتمع باشید، اگر سران همه با هم مجتمع باشند، ایراد نگیرند به هم [که] آن به او اشکال کند، او به آن اشکال کند در یک همچو موردی، در یک همچو موقعی که ما داریم، کارها همه اصلاح می شود.
امیدوارم که خداوند هدایت کند همۀ ما را و همۀ شما را و همۀ ملت ما را و ان شاءالله تعالی، پیروز باشید و شما همه برای خدا ان شاءالله ، عمل کنید. همه تان با هم باشید. پشت و پناه هم باشید، ملت خوب است، ملت یک ملت روشنی است، یک ملت خوبی است. شماها هم همه با هم مجتمع بشوید. دولت و ملت، ارکان دولت، رئیس جمهورش، نخست وزیرش، مجلسش، همۀ اینها با هم مجتمع باشند در یک همچو موقع خطیری که همه گرفتار هستید. اگر پیروز بشوند، نه نخست وزیری باقی می ماند و نه رئیس جمهوری باقی می ماند و نه مجلسی باقی می ماند و نه روحانی باقی می ماند و نه بازاری. باید با هم باشید تا اینکه کار را پیش ببرید.
اگر هر کدام علی حدّه ـ علی حدّه، و هر کس دلش می خواهد یک جایی یک اجتماعی بکند، و یک تظاهری بکند و یک حرف مفتی بزند به اسمی که خودش برای
صحیفه امامجلد 13صفحه 353
همان آدمی که تظاهر می کند، اول او را می کشند. آنهایی که تظاهرات می کنند، آنهایی که الآن در این موقعی که جنگ هست در ایران و همۀ نوامیس مسلمین در خطر است و همۀ حیثیات مسلمین در خطر است، امروز شلوغکاری می کنند و اجتماع می کنند و نطق می کنند و حرف مفت می زنند، اگر آنها غلبه بکنند، پدر خود شما را اول درمی آورند. یک قدری بیدار بشوید. یک قدری توجه کنید به مسائل. اینقدر تو سرهم نزنید، اینقدر به هم نپرید.
وظیفۀ مردم در مقابله با تفرقه اندازان
ان شاءالله ، روز عاشورا، که جمعیت بیرون بیاید، مراسم تعزیۀ حسین ـ سلام الله علیه ـ باید با قوّت خودش باشد و در راهپیماییها، همه اش مراسم امام حسین ـ علیه السلام ـ باشد و اگر کسی شعارهای باطل خواست بدهد، با قوّت او را بکوبید و نگذارید یک شعارهای باطل بدهند. خود مردم مأمورند؛ تکلیف اسلامی شان این است که اگر یک کسی شعار علیه کسی، له کسی، برای کسی، برای تفرقه انداختن بیاورد، خود مردم مأمورند که آن را بگیرند و تحویل به مراکز که باید بدهند، بدهند.
من از خدای تبارک و تعالی خواهانم که خداوند همۀ ما را بیدار کند. اینهایی که هر کدامشان دیگری را متهم می کنند و غلط دارند رفتار می کنند، بیدار کند اینها را. اینهایی که سران اسلام را دارند می شکنند، خدا بیدارشان کند. اینهایی که می خواهند تفرقه بیندازند بین صفوف مسلمین، خداوند بیدارشان کند. خداوند ان شاءالله ، به همۀ شما نصرت بدهد و [به] شما برادران عزیزی که الآن از دانشکده بیرون آمده اید و می خواهید بروید به محل کارتان، خداوند به شما نصرت عنایت کند. شما عزیزان ملت هستید. شما پاسداران ملت هستید و ملت با شماست. امروز از هیچ نترسید؛ برای اینکه سابق ملت و شما جدای از هم بودید و الآن بحمدالله ، همه با هم هستید و همه در یک جبهه هستید.
من وقتی که نگاه می کنم به تلویزیون که نشان می دهد آنهایی [را] که برای همین ارتش و برای همین سپاه پاسداران [هستند] و برای همۀ اینهایی که در جبهه هستند
صحیفه امامجلد 13صفحه 354
زحمت می کشند؛ زنها، مردها، بچه ها، پیرمردها، من این را به فال نیک می گیرم که اجتماع است با هم. شما پیروزید ان شاءالله . اسلام ان شاءالله ، پیروز است.
خداوند همۀ شما را حفظ کند و با سلامت و صحت وارد بشوید به این جنگی که بین اسلام و کفر است. امیدوارم که آن کسانی هم که در جبهه ها هستند، با قدرت و با قوّت و با قدرت اسلامی به جبهه ها بروند. امیدوارم که آن لشکر بازی خوردۀ عراق هم، که آمده اند و برای غیرمسلمین، به ضد مسلمین دارند عمل می کنند، آنها هم بیدار بشوند. و دست از این کاری که بر خلاف قرآن ـ اسلام ـ است و برخلاف اسلام است و بر خلاف مصالح اسلام است، برخلاف پیغمبر اسلام است، دست بردارند. خداوند همۀ شما را پیروز و موفق کند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
صحیفه امامجلد 13صفحه 355