سخنرانی در جمع شورای نگهبان (مخالفت اسلام با سرمایه داری و کمونیسم)

‏‏سخنرانی‏‏ ‏

‏‏زمان:‏‏27 فروردین 1360 / 11جمادی الثانی 1401 ‏

‏‏مکان: تهران، جماران‏

‏‏موضوع: مخالفت مکتب اسلام با حکومت سرمایه داری و کمونیستی ‏

‏‏حضار: اعضای شورای نگهبان‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏اسلام نه با سرمایه داری موافق است نه با کمونیسم‏

‏‏     ‏‏امروز ما گرفتار دو جریان هستیم: یکی آن جریانی است که همین که به نفع‏‎ ‎‏مستضعفین و محرومین سخن گفته شود واز کاخ نشین ها وغاصبین حقوق مردم صحبتی‏‎ ‎‏بشود می گویند این همان کمونیسم است.. وجریان دیگر این که وقتی گفته شود‏‎ ‎‏خودسرانه اقدام به تقسیم زمین یا گرفتن اموال ننمایید، می گویند طرفداری از سرمایه‏‎ ‎‏داران وفئودال ها شده است. در حالی که همان طور که می دانید اسلام نه با سرمایه داری‏‎ ‎‏موافق است نه با کمونیسم. اسلام راه ورسم دیگری غیر از اینها دارد. من متأسفم که در‏‎ ‎‏بین گروه اول گاهی کسانی هستند که بعضی اوقات به احادیثی متوسل می شوند، مثلاً‏‎ ‎‏مستند خود را آن فرمان حضرت امیر ـ علیه السلام ـ قرار می دهند که ایشان به مالک اشتر‏‎ ‎‏فرمودند‏‎[1]‎‏؛ اولاً این فرمایش حضرت یک حکم حکومتی است ونمی شود به آن فتوا‏‎ ‎‏داد، ثانیاً در مورد زکات است، در حالی که حکومت اسلامی به وسیله خمس اداره‏‎ ‎‏می شود. احتمال است حضرت یا به لحاظ وضع خاص منطقه چنین حکمی کرده باشند یا‏‎ ‎‏این که علم داشته اند که مردم آن منطقه افرادی راستگو وصادق هستند. اما ما حدیث‏‎ ‎‏داریم که می شود با آن فتوا داد و عمل کرد و آن این است که «باشد به این که فقرا در مال‏‎ ‎‏اغنیا شریک هستند»‏‎[2]‎‏. مگر نه این است که مال مورد شرکت مشاع است، پس فقرا در‏‎ ‎
‏‎

‎‏مال اغنیا شرکت دارند. کسی که حقوق مالی خود را پرداخت نکرده است، سهمی که‏‎ ‎‏می بایست پرداخت کند به صورت مشاع در دست اوست و در صورت عدم پرداخت به‏‎ ‎‏صورت تصاعدی افزایش پیدا می کند، تا آن جا که اگر کلیه اموالشان را هم بدهند باز‏‎ ‎‏بدهکارند.‏

‏‏ظلم خوانین و فئودالها به مردم فقیر‏

‏‏     ‏‏در مورد مسئله زمین باز دقت بشود که احیاء موات شرایطی دارد. من خودم از ظلم و‏‎ ‎‏ستم خوانین و فئودال ها اطلاع دارم که چگونه مردم فقیر را به زور به کار می گرفتند،‏‎ ‎‏چگونه با زجر و شکنجه آنها را وادار به کار می کردند، در این گونه موارد اگر زمین هم‏‎ ‎‏احیا بشود، آن ظالم که مردم را به زور وادار به کار کرده است، مالک نمی شود. اینها چنین‏‎ ‎‏مال جمع کرده وصاحب ده ها وصدها هکتار و گاهی بیشتر زمین شده اند. من نمی گویم‏‎ ‎‏کسی که دوخانه دارد در یکی ساکن است و دیگری را اجاره داده تا از مال الاجاره‏‎ ‎‏زندگی کند خانه او را بگیرند، یا کسی که به زحمت زمینی را آباد کرده وحالا از زمین‏‎ ‎‏زندگی خود را می گذراند زمین اورا بگیرند، اما ببینید این ثروت های بزرگ چطور‏‎ ‎‏انباشته شده است. من احتمال این را که اینها حقوق شرعی خود را پرداخته باشند حتی در‏‎ ‎‏مورد یک نفرشان هم نمی دهم، در مواردی اگر تمام اموالشان هم گرفته شود باز بابت‏‎ ‎‏حقوق شرعی بدهکارند.‏

‏‏     وقتی در پاریس بودم عده ای از سرمایه دارها که حس کرده بودند دیگر رژیم سابق‏‎ ‎‏رفتنی است ولذا برای این که در حکومت بعدی هم آنها به همان گونه باشند وزندگی‏‎ ‎‏کنند، پیش من آمدند که می خواهیم وجوه شرعی خود را پرداخت کنیم. من مقصود آنها‏‎ ‎‏را فهمیدم وگفتم شما بروید اساس کارتان را درست کنید، من پولی از شما نمی گیرم. الآن‏‎ ‎‏هم عده ای هستند که می روند مثلاً صد هزار تومان به یکی از آقایان می دهند که این‏‎ ‎‏حقوقی است که شرعاً به عهده من است وآنها هم می گویند بله فلانی وجوه شرعی خود‏‎ ‎‏را پرداخته است، در حالی که این شخص 50 میلیون تومان از این بابت بدهکار بوده‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏است، حالا می خواهد با پرداخت این مبلغ کم بگوید که اموالش دیگر مال خودش است.‏

‏‏وضع قوانین برای اعادۀ حقوق فقرا‏

‏‏     ‏‏شما بیایید احکام الهی را اجرا کنید. باید قوانین وضع بشود که حقوق محرومین وفقرا‏‎ ‎‏به آنها بازگردانده شود، این وظیفه شماست. متأسفانه در برخی موارد قوانین خوب‏‎ ‎‏هستند ولی خوب اجرا نمی شوند، ما مأمورین اجرای خوب در این موارد کم داریم. اگر‏‎ ‎‏مأمورین اجرا افراد صالح و واردی باشند، دیگر سر وصدای کسی در نمی آید. برای این‏‎ ‎‏امر هم باید فکری کرد. من از خداوند می خواهم که به همه توفیق پیاده کردن قوانین‏‎ ‎‏اسلام را عنایت فرماید.‏

‏‏والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• ـ نهج البلاغه، نامۀ 53، آنجا که حضرت علی (ع) می فرمایند:« و تَفَقَّدْ  أَمْرَ الْخَراجِ بِما یُصْلِحُ أَهْلَهُ ...».
• ـ مستدرک الوسائل، ج 7، ص 24.