سخنرانی
زمان: صبح 2 دی 1361 / 7 ربیع الاول 1403
مکان: تهران، حسینیه جماران
موضوع: حفظ ارزشهای انسانی و جلوگیری از فساد، رهآورد انقلاب و دفاع مقدس
حضار: سلیمی (وزیر دفاع) ـ پرسنل گروه تحقیقات صنعتی و دفاعی و 40 تن از مسئولان عقیدتی ـ سیاسی وزارت دفاع
بسم الله الرحمن الرحیم
بزرگترین جنایت امریکا و خیانتکاران داخلی
شما امروز مرا خوشحال کردید. البته من اطلاع داشتم که مغزهایی که نگذاشتند درزمان سابق هیچ رشد بکنند، رشد کردند، لکن تفصیلش را در این بخش اطلاع صحیح نداشتم و حالا بسیار خوشحال شدم و باید اظهار تشکر کنم از این جوانهای عزیز که برای میهن خودشان، برای اسلام افتخار ان شاءالله ، درست می کنند و کردند. و ما هر قدمی که پیش می رویم، بیشتر مطلع می شویم که چه خیانتهایی به این کشور شده است؛ چه جنایتهایی امریکا و امثال او به ما کرده اند، منتها با دست همین جنایتکارانی که در داخل بودند. و بزرگتر جنایتی که کردند همین معناست که نگذاشتند این جوانهای ما رشد بکنند. اگر از اوّلی که ارتش درست شده بود، یک ارتش اسلامی بود و تحت نظر اسلام بود و تعهدات اسلامی را داشتند، حالا وضع ما غیر از این وضعها بود، لکن نگذاشتند. مع ذلک، خدای تبارک و تعالی سایۀ عنایتش را بر سر این ملت انداخت که در بین راه رسیدیم به این که جلوی آن مسائل را بگیریم و امروز کشور ما همه چیزش یک کشور اسلامی شده است. و البته باز هم در نیمه راه هستیم که بیشتر بشود.
و من امیدوارم که آقایان با دلگرمی و توجه به اینکه خدای تبارک و تعالی به آنها اجر خواهد داد، [بدانند که] این یک عبادت است، اینکه شما انجام می دهید یکی از عبادات بزرگی است که انجام می دهید و برای خدا باشد تا اینکه خدای تبارک و تعالی به شما در
صحیفه امامجلد 17صفحه 167
اینجا و در آنجا اجر عنایت کند، تحت عنایتش باشید. و این کار را که شما دارید انجام می دهید و ان شاءالله ، بعدها هم تکمیل خواهد شد، این کار در نامه های عمل شما ثبت می شود و در دنیا هم در همه جا ثبت خواهد شد.
حفظ ارزشهای انسانی، دستاورد انقلاب و دفاع مقدس
و ما در عین حالی که در این جنگ، خیلی جوانهای عزیز از دست دادیم و خیلی شخصیتهای عزیز از دست دادیم و این همه جنایات واقع شده است که انصافاً این جنایت اخیر دزفول یکی از بزرگترین جنایاتی بود که اینها کردند، در عین حالی که ما این قدر جنایت برمان واقع شد، مع ذلک، آن چیزی که کشور ما دریافت کرد بسیار ارجمندتر و عزیزتر از این است که ما صدمه خوردیم. و اما صدمات افرادی که البته جبران نمی توانیم بکنیم، لکن ان شاءالله ، بعدها به جای آنها اشخاص دیگری بیایند که بهتر جبران کنند. صدمات ـ فرض کنید که ـ خراب کردن و اینها جبران می شود؛ آنها چیز مهمی نیستند، جبران می شوند، لکن ما در ازای او باید ببینیم چه دریافت کردیم؟ باید فکر این را بکنیم.
آنهایی که بدبین اند، نشسته اند آنجا و هی روی آن نقطه های ضعف دست می گذارند، انگشت می گذارند چقدر کشته شده، چقدر نمی دانم مریضخانه [پر ]شده، چقدر معلول شده اند. ما همۀ این را می دانیم [که] چقدر از ما کشته شده، چقدر معلول داریم، چقدر مستمند داریم، لکن آن طرفش راملاحظه نمی کنند که ما چی دریافت کردیم در مقابل اینها. خوب اشکال به اینکه ما جنگ کردیم و معلول داریم؛ ما که ابتدای به جنگ نکردیم، دیگران ابتدا کردند.
اگر آقایان توقع دارند که خوب شما چرا با امریکا در افتادید که این جنگها واقع بشود و این بساط بشود، ما می دانیم که در افتادن با امریکا و همۀ قدرتها این توابع را دارد، لکن این اشکالی است که ما باید، این آقایان باید به خود پیغمبر بکنند که چرا با «ابوسفیان» ها درافتادی تا عمویت را بکشند؟ تا آن افراد به آن بزرگی را بکشند؟ خوب، تو هم
صحیفه امامجلد 17صفحه 168
تسلیم می شدی تا آنها [کشته نشوند] گوشۀ خانه ات می نشستی! به امیرالمؤمنین هم این اشکال وارد است. اشکالی که آقایان می کنند اگر وارد باشد به ما، به او هم وارد است؛ خوب، شما چرا با معاویه مخالفت کردی؟ خوب، همه گفتند معاویه را بگذارد در حکومت شام باقی باشد و از او عفو بشود و چرا گفتی که من یک ساعت ظالم را نمی گذارم سر جای خودش بنشیند؟ خوب، اسباب این شد که اشخاص بزرگ را، مثل «عمار» را اینها و چندین هزار جمعیت را به کشتن دادی! این منطق اگر درست باشد، به حضرت سیدالشهدا ـ سلام الله علیه ـ هم وارد است. همان طوری که آن وقت به او اشکال می کردند؛ خوب، شما در مدینه آسوده نشسته بودی، چرا پا شدی، راه افتادی با این جمعیت کم در مقابل یک حکومت جبار؟! خوب اگر بنا باشد که همۀ انبیا در تاریخ اشتباه کرده اند به منطق این آقایان، همه باید با قلدرها بسازند، ما هم اشتباهی که انبیا کرده اند اعتراف به آن می کنیم که ما هم مثل انبیا اشتباه کردیم! و اگر مسئله این نیست، مسئله، مسئلۀ انسانیت است؛ ارزشهای انسانی است، مسئله، مسئلۀ جلوگیری از این جنایاتی است که دارند قلدرها به بشر می کنند، به انسانها می کنند، تباهی انسانهاست، مسئله، به تباهی کشیدن افراد ارزشمند است، اگر مسئله این است، ما پیروز هستیم؛ برای اینکه شما همین مطلبی را که الآن برای من راجع به فعالیتی که این عزیزان ما کرده اند، همین مطلب اگر چنانچه این مسائل واقع نشده بود و ماها همه توی خانه نشسته بودیم و امریکا هم داخل این کشور حکمفرمایی می کرد، تا ابدهم چنین چیزی واقع نمی شد و همه باید هی دست به سینه امریکا بایستند و چاپلوسی کنند تا اینکه نان به آنها بدهند، تا اینکه اسلحه به آنها بدهند. تا اینکه مهمات به آنها بدهند، آن هم مهمّات به ما که نمی داد، می آورد همه را اینجا انبار کرده بود؛ برای اینکه اگر یک وقتی یک جنگی بشود، برای خودش اینها باشد؛ ابداً به ما چیزی نرسیده بود. همۀ منافع ما رابرد، برای خودش اینجا پایگاه درست کرد. منتها خدای تبارک و تعالی مرحمت فرمود و آن پایگاههایی که او برای خودش
صحیفه امامجلد 17صفحه 169
درست کرده بود، به دست ما افتاد. اینها همه اش هم غنیمت است، غنیمت جنگی است، خدا به ما داده است، منتها با دست خودشان آمدند تسلیم ما کردند.
در هر صورت، ما باید فکر کنیم که این دو مطلب را در ترازو بگذاریم در میزان بگذاریم، مسئلۀ اینکه چی دادیم از دست و مسئلۀ اینکه چی به دست آوردیم. مسئلۀ اینکه چی از دست دادیم، ما قبول داریم که خیلی اشخاص بزرگوار، خیلی اشخاص فعال و خیلی جوانهای عزیز را ما از دست دادیم و بسیاری هم معلول از دست دادیم ـ یعنی، معلول شدند اشخاص ماـ و بسیار زنها بیوه شدند ـ عرض می کنم ـ اینها را همه ما می دانیم. خرابی زیاد واقع شده در این کشور، همۀ اینها هست. اما آنکه به دست آوردیم آن را چرا فکر نمی کنیم؟ باید فکر کنیم که آن چیزی که ما به دست آوردیم این است که ما یک رژیمی که اسلام را داشت به تباهی می کشید، جوانهای ما را عشرتکده ای کرده بود، ملت ما را رسانده بود به آنجایی که جز اینکه یک کارهای زشتی بکنند یا مصرف [کننده] باشند برای خارج، جز این کاری از آنها نیاید، این مسئله را خدا به ما عنایت کرد که همۀ ملت با هم احساس کردند که دیگر نباید از حالا آنطور باشد و از این منجلاب بیرون آمدند. آنچه ما [به] دست آوردیم این است که ما اسلام را در اینجا زنده کردیم.
پیشتر اسمی از اسلام بود و لیکن اسلام اصلش نبود؛ یعنی، اصلش دعوا با اسلام بود، می خواستند اسلامزدایی کنند؛ از بین ببرند همۀ این چیزها را، منتها با تدریج از اول نمی توانستند بگویند ما قبولش نداریم، می گفتند ما قبولش داریم، لکن پایه ها را. هی می زدند؛ یکی یکی می زدند. احکام اسلام را از بین برده بودند. همۀ کارهایی که کردند اینطوری بود. و بحمدالله ، الآن مردم اسلام را در این کشور می بینند و می بینند که همۀ آن فسادهایی که در خیابانها و در کاباره ها و اینها بود، اسمی از آنها نیست.
از آن ور، نجات دادند این جوانهایی که همه را روبه تباهی بردند. الآن همه فعال شده اند. الآن می دانند که باید در مقابل امریکا بایستند، باید در مقابل زورگویی بایستند، باید خودشان استقلال داشته باشند. این را اگر نبود الاّ همین را که ما به دست آوردیم، کافی بود، لکن بحمدالله بسیاری از امور به دست آمده؛ مِن جمله همینهایی که شما
صحیفه امامجلد 17صفحه 170
می گویید که خود این آقایان چیزهایی که نمی شد فکر کنید که اینها درست کنند و یا فکر این مسائل را نمی کردند، خود آقایان این کار را کردند و امیدواریم که بعدها ان شاءالله ، بیشتر و بالاتر انجام بدهند. و خداوند ان شاءالله ، به همۀ شما به همۀ ما توفیق بدهد که به این ملتی که تاکنون زیر سلطۀ اجنبی وزیر سلطه و چکمۀ رژیمهای فاسد بود، نجات بدهیم و مردم را آزاد کنیم و مشغول کار خودشان بشوند. ان شاءالله ، همۀ نقیصه ها تمام می شود. و شما امیدوار باشید به فضل خدا. همۀ این مسائل تمام می شود. و شما سرفرازید پیش خدای تبارک و تعالی و پیش عالم. خداوند همه تان را حفظ کند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
صحیفه امامجلد 17صفحه 171