پیام رادیو - تلویزیونی

پیام رادیو ـ تلویزیونی به ملت ایران (بیان الطاف الهی نسبت به مردم ایران)

پیام رادیو ـ تلویزیونی

‏زمان: 1 فروردین 1362 / 6 جمادی الثانی 1403‏

‏مکان: تهران، جماران‏

‏موضوع: بیان الطاف الهی نسبت به ملت ایران‏

‏مناسبت: عید نوروز‏

‏مخاطب: ملت ایران‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏     از خداوند تعالی مسئلت می کنم که این سال جدید را به همۀ مسلمین جهان و‏‎ ‎‏مسلمانهای ایران و خصوصاً قشرهای مجاهد، بازماندگان شهدا، بازماندگان خود‏‎ ‎‏معلولین و متعلقین آنها و بسیجیها و همۀ قوای مسلح ارتش و غیر ارتشی، سپاه پاسداران و‏‎ ‎‏همۀ اینها مبارک کند. و بر ملت ایران ان شاءالله این سال مبارک باشد و سالی باشد که‏‎ ‎‏پیروزی دنبالش باشد. ان شاءالله در این سال پیروزی برای ملتهای مظلوم جهان و‏‎ ‎‏مسلمانان جهان مقدر شود، و برای ما و برای ملت عزیز ایران این نعمتهایی که خدای‏‎ ‎‏تبارک و تعالی به آنها عنایت فرموده است قدردانی کنیم و قدردانی کنند. خداوند به همۀ‏‎ ‎‏عالَم نعمت فراوان داده است و قابل احصا نیست. و ما هم قدرت بر اینکه احصا کنیم‏‎ ‎‏نعمتهای خدای تبارک و تعالی را نداریم، لکن ‏وَ امّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث‎[1]‎‏ تا آن اندازه ای که‏‎ ‎‏می توانیم. آن چیزی که به ملت ما خدای تبارک و تعالی عنایت فرموده است بسیار است.‏‎ ‎‏از آن جمله نجات از آن انحطاط فرهنگی و اخلاقی و وصول به مراتبی از مراتب اخلاق‏‎ ‎‏و فرهنگ، و پیروزی در جبهه ها، و بالاتر از آن پیروزی بر نفس که برای جوانهای ما در‏‎ ‎‏قشر وسیعی حاصل شده است. و من امیدوارم که برای همۀ ما این پیروزی معنوی واین‏‎ ‎‏تسلط بر نفس و این تسلط بر شیطان نفس حاصل بشود. و ما امروز غرق به نعمتهایی‏‎ ‎‏هستیم که نمی توانیم آن نعمتها را شکر گزاری کنیم الاّ به طور اجمال که از خدای تبارک‏

صحیفه امامجلد 17صفحه 368
‏و تعالی تشکر می کنیم که به ما یک همچو ملتی عنایت فرموده است که در همۀ جبهه ها،‏‎ ‎‏در همۀ صحنه ها حاضرند. و ما را و جوانهای ما را و بانوان ما را از آن منجلابی که برای‏‎ ‎‏آنها درست کرده بودند، خداوندنجات مرحمت فرمود. و جوانهایی که می رفت بکلی از‏‎ ‎‏دست اسلام و از دست مسلمین بروند خداوند به ما برگرداند، و آنها را همچو متعهد کرد‏‎ ‎‏که الآن برای شهادت داوطلب می روند، و در جبهه ها در حالی که جنگ می کنند تکبیر‏‎ ‎‏می گویند، نماز می خوانند و در شبها مناجات با خدا می کنند. و اینها از نعمتهایی است که‏‎ ‎‏ما باید تشکر کنیم. بانوان ما راکه البته یک حدودی شان را به راه غیر صحیح هدایت کرده‏‎ ‎‏بودند و می رفت که باز بیشتر بشود، خداوند به ما عنایت فرمود و نجات داد از آن‏‎ ‎‏چیزهایی که به دست استکبار و به دست اشخاصی که نوکر استکبار بودند. خدای تبارک‏‎ ‎‏و تعالی ما را از آنها نجات داد، بانوان ما را نجات داد که امروز بانوان ما به طوری غرق در‏‎ ‎‏نعمت خدا هستند و خودشان هم شاید از آن نعمتهای بزرگ الهی غافل باشند که حدی‏‎ ‎‏ندارد. و من امیدوارم خداوند تبارک و تعالی به این ملت که در حال مظلومیت است ـ و‏‎ ‎‏همۀ کشورهای دنیا الاّ معدودی که باما دشمن هستند. با این ملت برای خاطر اسلام ـ‏‎ ‎‏خداوند این ملت راتقویت کند و دشمنان اینها را از بین ببرد، و این روز سعید را برهمه‏‎ ‎‏سعادتمند کند. ‏

‏     نکته ای که می خواستم عرض کنم این است که در اعیادی که اسلام به ما عنایت‏‎ ‎‏فرموده است، در همۀ آن اعیاد آنچه که انسان ملاحظه می کند همه اش مسئلۀ ذکر و‏‎ ‎‏دعاست، نماز است، روزه است، ذکر است، دعاست. و در این عید هم که عید ملی است‏‎ ‎‏و اسلامی نیست لکن اسلام هم مخالفتی با آن ندارد باز می بینیم که در روایتی که وارد‏‎ ‎‏شده، از آداب امروز روزه گرفتن است؛ از آداب امروز دعا کردن است؛ نماز خواندن‏‎ ‎‏است؛ و این به ما می فهماند اگر ملتی بخواهد به راه راست برود و بخواهد استقلال‏‎ ‎‏خودش را، آزادی خودش را بخواهد حفظ کند باید در عیدش و غیر عیدش تذکر داشته‏‎ ‎‏باشد؛ ذکر خدا بکند، یاد خدا باشد، برای خدا باشد. حتی در عیدش دستور روزه است،‏‎ ‎‏دستور استحبابی، روزه ای که باید انسان منقطع بشود از شهوات خودش و متوجه به‏

صحیفه امامجلد 17صفحه 369
‏خدای تبارک و تعالی شود. و این دلیل بر این است که ما باید هر قدمی که برای پیروزی‏‎ ‎‏پیش می رویم، هر قدمی که برای ساختن کشورمان پیش می رویم، چند قدمی برای‏‎ ‎‏ساختن خودمان، برای پیروزی بر نفس خودمان، برای پیروزی برشیطان باطنی خودمان‏‎ ‎‏قدم برداریم. ‏

‏     من از خدای تبارک و تعالی خواستارم که خداوند این ملت را و این جوانهای عزیز ما‏‎ ‎‏را و این شهدای ما را و تمام معلولین ما را، همه را غرق رحمت خودش کند، و ما را به‏‎ ‎‏هدایت خودش به راه راست هدایت بفرماید. ‏

‏والسلام علیکم و رحمة الله ‏

‎ ‎

صحیفه امامجلد 17صفحه 370

  • ـ سورۀ ضُحی، آیۀ 11: «و اما نعمت پروردگارت را [به امت] بازگوی».