نامه
زمان: 5 تیر 1362 / 14 رمضان 1403
مکان: تهران، جماران
موضوع: نظر اسلام دربارۀ سرمایه داران و مستضعفان
مخاطب: گلپایگانی، سید محمدرضا
بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت مستطاب آیت الله آقای گلپایگانی ـ دامت برکاته
پس از اهدای سلام و تحیت و دعا برای سلامت وجود شریف، مرقوم محترم که حاوی مطالبی ارزشمند بود واصل گردید. عین مرقوم محترم را برای جناب حجت الاسلام آقای اردبیلی فرستادم. لابد ایشان مطالبی را که از سراسر کشور مربوط به این نحو امور است عرض می کنند. لکن اینجانب به جنابعالی اطمینان می دهم که اکثر کسانی که متکفل این نحو امور هستند، و خصوصاً جناب ایشان از جان و دل کوشا در پیشبرد اهداف اسلام هستند و متعهد به اسلام و احکام حیاتبخش آن هستند. و امثال ایشان هیچ گاه میل ندارند بر خلاف احکام عمل کنند، لکن مسائلی را در جامعه اطلاع دارند که اینجانب و جنابعالی اطلاع نداریم، و در ترجیح فساد بر فساد دیگر و اهم بر مهم، ولو با برداشت خودشان از مشکلات جامعه و مشکلات بسیار ناگوار مسکن که گاهی موجب اتلاف نفوس محترمه و بالاتر از آن تبلیغ تبهکاران به ضد اسلام و احکام آن می شود و چهرۀ اسلام را در سراسر دنیا مشوّه جلوه می دهد و نظایر آن با سطحی بسیار پایین تر در صدر اسلام، موجب عدم ابلاغ بعض احکام بسیار مهم مثل شرب خمر و تخفیف در بعضی، مثل ربا می شد. و ای کاش کسانی که مطالب را سربسته به جنابعالی عرض می کردند و فقط طرف منفی آن را گوشزد می نمودند و موجب ناراحتی وجود محترم را فراهم می نمودند، به طرف دیگر قضایا توجه می کردند و طرف مثبت امور را به
صحیفه امامجلد 17صفحه 508
عرض می رساندند تا با سنجش فقیهانۀ آن حضرت بسیاری از مطالب که به نظر آنها برخلاف است حل می شد. و ای کاش طرز رفتار و افکار سرمایه داران بزرگ و نیز زمینخواران غیر مشروع و دارندگان آپارتمانهای بسیار، که بی تعهد به احکام اسلام به طور نامشروع به دست آورده اند و امروز با حساب دقیق، ملک طِلْق اسلام است که باید صرف مصالح اسلام و مسلمین شود و به مستمندان که با عسرت و ذلت به سر می برند باید رسیدگی شود، به سمع مبارک می رساندند تا معلوم شود چه مصیبتهایی بر اسلام و مسلمین می گذرد. اکثر قریب به تمامِ مساکنِ اجاره ای از این قشر است که با رسیدگی فقهی باید از آنها مصادره شود، و کم کسی است که معتقد به اسلام و متعهد به آن باشد و حاضر شود در سرمای زمستان و گرمای طاقت فرسای تابستان، یک عده زن و بچۀ بی پناه را برای سودجوییِ هر چه بیشتر از خانه بیرون براند و در معرض تلف اطفال آنان گذارد. آن قشر که این اعمال غیرانسانی را به اسم اسلام جلوه می دهند، آنها هستند که یا به اسلام عقیده ندارند، یا عمل به احکام نکرده اند، و با تشبث به اسلام و قانون می خواهند به اعمال فاسد خود ادامه دهند.
من عرض نمی کنم که آنچه می گذرد و متصدیان خصوصاً روحانیون آگاه عمل می کنند صددرصد اسلامی است، لکن عرض می کنم آنطور نیست که به سمع مبارک رسانده و موجب رنجش خاطر شریف شده اند. و من خوف آن دارم که این خیرخواهان بی توجه، اسباب انحراف مزاج شریف را فراهم کنند و جمهوری اسلامی که باید از وجود پر فیض امثال جنابعالی بهره بگیرد، خدای نخواسته از آن کم بهره شود. از خداوند تعالی سلامت و سعادت وجود محترم را خواهانم. لابد آقای اردبیلی گوشه[ای] از گرفتاریها را به عرض می رسانند. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
روح الله الموسوی الخمینی
صحیفه امامجلد 17صفحه 509