سخنرانی در جمع مسئولان دستگاه قضایی کشور (تبیین ظلم و جنایات قدرت ها)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: صبح 29 آبان 1362 / 14 صفر 1404‏

‏‏مکان: تهران، حسینیه جماران‏

‏‏موضوع: لزوم تقویت قوۀ قضاییه ـ تبیین ظلم و جنایات قدرتها ‏

‏‏حضار: موسوی اردبیلی، سید عبدالکریم (رئیس دیوانعالی کشور) ـ اعضای شورایعالی قضایی‏‎ ‎‏ـ رؤسا و مستشاران و دادیاران دیوانعالی کشور ـ رؤسای شعب دیوان عدالت اداری‏‎ ‎‏ـ حقوقدانان شورای نگهبان ـ قضات بازرسی کل کشور ـ اعضای دادگاه عالی قم ـ رؤسای‏‎ ‎‏شعب کیفری یک و دو ـ دادگاههای مدنی خاص ـ دادگاههای انقلاب ـ رؤسای‏‎ ‎‏دادگستریهای مراکز استان و شهرستانها و دادستانهای انقلاب و عمومی ـ اعضای سازمان‏‎ ‎‏قضایی ارتش‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏فساد همۀ ارگانها در رژیم سابق‏

‏‏     ‏‏من تشکر می کنم از آقایان علما و فضلا و قضات که تشریف آوردند و ما را مفتخر‏‎ ‎‏کردند به این تشریف فرمایی. و من امیدوارم که خداوند همه را حفظ کند و در پناه‏‎ ‎‏خودش توفیق بدهد که خدمت کنند. ما در هر قضیه ای که فکر می کنیم که در سابق، در‏‎ ‎‏این رژیم سابق بوده است دست روی هر کدام که می گذاریم، می گوییم این بدتر‏‎ ‎‏ازدیگران بوده. وقتی می رویم سراغ آن یکی، آنجا می گوییم این بدتر از دیگران بوده و‏‎ ‎‏هکذا. وقتی قوّۀ دادگستری اش را و قوّۀ قضاییه اش را شما نگاه کنید، می بینید که آن‏‎ ‎‏چیزی که در آن نبوده است اسلام بوده و عدالت اسلامی. و وقتی که به مجلس اش نگاه‏‎ ‎‏می کردیم، می بینیم آنکه نبوده است ارتباطش با مردم. وقتی به ارتش اش نگاه‏‎ ‎‏می کردیم، می بینیم که آنکه نبوده است فعالیت در راه کشور خودشان. لابد آقایان اطلاع‏‎ ‎‏دارند که آنوقت که متفقین آمدند و حمله کردند به ایران، زمان رضاخان ـ با آن هیاهویی‏‎ ‎‏که رضاخان در آورده بود که ما دیگر چه هستیم و چه هستیم ـ سه ساعت گفته بودند که‏‎ ‎‏اینها مقاومت کردند در مقابل آنها، و بعد که رضاخان از یکی از اینها ـ سرکردگان‏
‏‎

‎‏آنوقت ـ پرسیده بود که چرا سه ساعت؟ گفته بود که قربان سه ساعت حرف است، آنها‏‎ ‎‏آمدند و ما رفتیم. مسئله این بود. ارتش آن طور بود، دولت آن بود که دیدید. شما‏‎ ‎‏بسیارتان، خوب، این اواخر دیگر یادتان است. فرمانداران و فرماندهان و استانداران و‏‎ ‎‏اینها آنها بوده است که ملاحظه کردید و دادگستری اش هم آن بود که اطلاع دارید،‏‎ ‎‏مجلس اش هم آن بود، دانشگاهش هم آن بود. عرض کردم وقتی سراغ دانشگاه‏‎ ‎‏می رویم می بینیم که بدتر از همه جا دانشگاه بوده است. وقتی سراغ قضات می رویم‏‎ ‎‏می بینیم بدتر از همه این بود، و زحمت دارد که اینها اصلاح بشود. و خداوند تأیید کرده‏‎ ‎‏است این جمهوری اسلامی را که در ظرف این مدت کم در صورتی که انقلاب بوده، در‏‎ ‎‏صورتی که همۀ کشورهای بزرگ مخالف بودند با ایران به همه معنا و فشارهایشان را بر‏‎ ‎‏این کشور به همه طرف وارد کردند، تبلیغات سرتاسری آن طور کرده است، مع ذلک در‏‎ ‎‏این مدت کم در همه جا یک پیشرفت های چشمگیر شده است. دانشگاه بحمدالله ، و‏‎ ‎‏امیدوارم که به زودی همه جهاتش درست بشود و روی موازین باشد، و دادگستری و قوۀ‏‎ ‎‏قضاییه بحمدالله کار زیاد کردند. و موجب سرافرازی یک ملت است که در مدت بسیار‏‎ ‎‏کم با همۀ مشکلات و با اینکه مهیا نبودند علمای ما برای قضاوت و امر قضاوت ارتباط با‏‎ ‎‏آنها نداشته است، مع ذلک موفق شده اند و تاکنون خدمت های فراوان کرده اند. و من‏‎ ‎‏امیدوارم که همۀ علمای بلادی که در سرتاسر ایران هستند و تمام حوزه هایی که در‏‎ ‎‏سرتاسر ایران هستند، اینها این جمهوری را که از خودشان می دانند، آن چیزهایی که‏‎ ‎‏نقص وارد می شود در اینها و احساس می کنند که ناقص است، جدیت کنند کامل بشود.‏

‏‏لزوم تقویت قوۀ قضاییه‏

‏‏     ‏‏کشور امروز مال خود شماست و خود شما باید اداره کنید. قوۀ قضاییه امروز قوۀ‏‎ ‎‏قضاییۀ اسلامی است و رو به اسلام دارد می رود و باید خود علمای اسلام این را تقویت‏‎ ‎‏کنند، و افراد را بفرستند. علمایی که در بلاد هستند یا خودشان یا کسانی که مربوط به‏‎ ‎‏آنهاست و می توانند قضاوت کنند، پیشنهاد کنند که وارد بشوند در این قوۀ قضاییه تا‏
‏‎

‎‏ان شاءالله رفع نقیصه به همه معنا بشود. نباید ما حالا بنشینیم امید این پیدا کنیم که خیر،‏‎ ‎‏خودش می شود. نه، هیچ امری خودش نمی شود، با کوشش، امرها تحقق پیدا می کند. و‏‎ ‎‏در واقع قضا هم از باب اینکه یک واجب شرعی است بر همه مگر اینکه به مقدار کفایت‏‎ ‎‏داشته باشیم، از این جهت، این عمل به یک وظیفۀ شرعی و اسلامی است و عذری نیست‏‎ ‎‏از برای ما امروز که بگوییم ما نتوانستیم، یا ما داخل کار نبودیم. نخیر، همۀ شما، هر یک‏‎ ‎‏از آقایان در هر جا هستند اینها پیشنهاد کنند و وارد بشوند قوۀ قضاییه را تقویت بکنند.‏‎ ‎‏کسانی که در حوزه ها هستند و آنهایی که درس خوانده هستند و در حوزه ها دیگر سمت‏‎ ‎‏مدرسی و اینطور چیزها را ندارند، آنها هم تشریف بیاورند و این قوّۀ قضاییه را تقویت‏‎ ‎‏بکنند تا ان شاءالله درست بشود این قوه. اگر این قوۀ قضاییه درست بشود، بسیاری از‏‎ ‎‏مشکلات کشور درست می شود. مردم سروکار دارند با این قوه، با دادگستری سروکار‏‎ ‎‏دارند. و به شما آقایان قضات هم عرض می کنم که خدا را در نظر داشته باشید در باب‏‎ ‎‏قضا. قوّۀ قضاییه سروکارش با جان مردم است، با مال مردم است، با نوامیس مردم است،‏‎ ‎‏و باید همیشه خدا را ناظر و حاضر ببینید که خدای نخواسته نبادا یک اشتباهی در کار‏‎ ‎‏بشود، یک وقت خطایی بشود. خطای شماها بزرگ است و ممکن است یک خطا‏‎ ‎‏موجب قتل یک کسی بشود، یک خطا موجب به باد رفتن آبروی کسی بشود. اینها را باید‏‎ ‎‏بسیار نظر بکنید و بسیار دقت بکنید که این شغل در عین حالی که واجب است و لازم‏‎ ‎‏است ـ همه ما ـ در صورتی که به مقدار کفایت نباشد همه شرکت بکنند و بسیار شریف‏‎ ‎‏است، در عین حال، خوب، مسئولیتش هم بسیار زیاد است. و باید ان شاءالله همۀ آقایان‏‎ ‎‏جدیت بکنند که این قوّۀ قضاییه به آن طوری که شارع مقدس می خواهد، به آن طور‏‎ ‎‏عمل بشود و البته از باب اینکه حوزه ها مهیا نبودند و دست شان از قضا کوتاه بوده و مهیا‏‎ ‎‏برای این کار نبودند، حالا که مهیا شدند حوزه ها هم به راه افتادند برای اینکه، این کار را‏‎ ‎‏تتمیم کنند. و دروسی راجع به قضا در حوزه ها درست عمل بشود و درس هایی گفته‏‎ ‎‏بشود تا اینکه ان شاءالله به زودی این پرسنلی که ایشان می گویند که باز به قدر پانصدنفر‏‎ ‎‏ناقص داریم ان شاءالله درست بشود. این پانصد نفر در حوزۀ اصفهان و مشهد و تبریز و‏
‏‎

صحیفه امامجلد 18صفحه 222

‎‏سایر جاها چیزی نیست. خوب می توانند از اینجا بیایند و قم هم که خوب کمک می کند و‏‎ ‎‏امیدوارم که ان شاءالله همه موفق باشید و خداوند همه را تأیید کند که خودمان کارهای‏‎ ‎‏خودمان را انجام بدهیم.‏

‏‏فرانسه پناهگاه تروریستها‏‏ ‏

‏‏     ‏‏و من عرض می کنم که ما که امروز گرفتار این بلیات هستیم، گرفتار این دولت ها‏‎ ‎‏هستیم، گرفتار این قدرت های بزرگ هستیم، باید خودمان همۀ جهات خودمان را‏‎ ‎‏خودمان حفظ کنیم. شما می بینید که در هر جا برای اسلام یک گرفتاری پیش می آورند با‏‎ ‎‏یک اسمی روی آن می گذارند و یک بساطی درست می کردند. ما آنوقت خیال‏‎ ‎‏می کردیم که صدام این است که تلافی می کند، بیخودی، درجنگ شکست می خورد،‏‎ ‎‏آنوقت تلافی اش را سر خوزستان در می آورد و کردستان. خیال می کردیم که این کار،‏‎ ‎‏کار صدامی است. معلوم شد که همه اینجور هستند. چند نفر به واسطۀ اینکه آن قدر‏‎ ‎‏صدمه دیدند از این قدرت های بزرگ و از امریکا و از اسرائیل و از فرانسه و از امثال اینها،‏‎ ‎‏این قدر صدمه دیدند، چند نفرخودشان را فدا می کنند برای ملت خودشان و می روند‏‎ ‎‏یک جایی را منفجر می کنند. بعد اسرائیل تلافی می کند. خوب، از اسرائیل همه متوقع اند.‏‎ ‎‏اسرائیل ذاتش همین ذات است، باید عمل بکند اینطوری که می کند. اما فرانسه که‏‎ ‎‏خودش را یک ملت چه می داند، و آن قدر در طول تاریخ ادعا کرده است، چرا اینطور‏‎ ‎‏تروریست از کار در آمد؟ ‏

‏‏     ملت فرانسه باید این مطلب را احساس بکند که در طول تاریخ آن قدر که از فرانسه‏‎ ‎‏تعریف کردید و کتاب نوشتید و چه کردید، در این برهۀ زمان آبروی فرانسه را این دولت‏‎ ‎‏از بین برد. دولت فرانسه آبروی ملت فرانسه را از بین برد، صورت ملت فرانسه را یک‏‎ ‎‏صورت مشوه جلوه داد در بین ملت ها. اکثر ملت ها و مردم ها تمیز نمی دهند که، جدا‏‎ ‎‏نمی کنند دولت را از ملت، خصوصاً آنجاهایی که جمهوری است. آنجاهایی که‏‎ ‎‏جمهوری است، ملت است که باید اساس را در دست بگیرد. نمی پذیرند از ملت فرانسه‏
‏‎

‎‏که او بگوید دولت ما اینطوری است. ملت فرانسه به فکر بیفتد که آبروی خودش را که‏‎ ‎‏دارد از بین می رود حفظ بکند و این دولت را سرجای خودش بنشاند، این دولت را کنار‏‎ ‎‏بگذارد. این دولتی که تروریست اعظم باید اسمش را گذاشت برای اینکه، هر چه‏‎ ‎‏تروریست است جمع می شود در فرانسه، بعد هم خودش تروریستی می کند. یک کسی‏‎ ‎‏او را می زند به واسطۀ اینکه جنایتکار است، او می زند یک کس دیگری را می کشد.‏‎ ‎‏تلافی می کند سر کس دیگری. خوب، این ملت فرانسه باید فکر این کار باشد و همین‏‎ ‎‏طور ملت های دیگر. ملت ها که تقصیری ندارند. تقصیر ملت هایی که جمهوری هستند‏‎ ‎‏این است که رأی می دهند به اینها و بعد که رأی دادند اختیار را دست اینها می دهند. باید‏‎ ‎‏بعد که چیز کردند، با تظاهرات، با چیزها این کار را کنار بگذارند. الآن هم می توانند این‏‎ ‎‏کار را بکنند. حفظ کنند آبرویی را که در طول تاریخ شما برای فرانسه درست کردید، این‏‎ ‎‏را حفظش کنید، اینها دارند از بین می برند. اینها تروریست شده اند.‏

‏‏     دولت فرانسه از آنجا که می بیند که از عراق طلب دارد و طلبش را نمی تواند بدهد،‏‎ ‎‏تلافی اش را سر ایرانی ها در می آورد. تلافی سر ایرانی برای چه در می آورد، خوب،‏‎ ‎‏عراق نمی تواند طلب شما را بدهد از خودش وصول کنید، چرا به او طیاره، نمی دانم چه‏‎ ‎‏می دهید که ایران را بزند؟‏

‏‏ظلم به ملتها با اسم اصلاح طلبی‏

‏‏     ‏‏وضع الآن اینطور شده است که اصلاً گرفتار شده ایم مابین قوه های مقتدری که‏‎ ‎‏برخلاف نظر حتی ملت خودشان عمل می کنند. گمان نمی کنم که ملت امریکا راضی‏‎ ‎‏باشد که دولت امریکا از هر سوراخی سرش را بیرون بیاورد و جوان های خودشان را به‏‎ ‎‏کشتن بدهد، و همین طور فرانسه و سایر جاها. حالا که انگلیس هم آمده است، فرانسه هم‏‎ ‎‏سرش را تو سرها آورده، جزو خیاط ها شده است. آن پالان دوز را می گفتند که همراه‏‎ ‎‏خیاط ها می رفت، گفتند تو کجا می روی؟ گفت: ما هم اهل بخیه هستیم. حالا این‏‎ ‎‏قدرتمندهای بزرگ که توی دنیا جمع شده اند و مردم را دارند اذیت می کنند، از آن‏
‏‎

‎‏طرف فرانسه هم آمده و انگلستان هم تازه آمده و خودشان را سرشان را داخل در سرها‏‎ ‎‏کرده اند که بگویند ما هم جزو بخیه زن ها هستیم. چرا وضع اینطور شده؟ مگر آنها چه‏‎ ‎‏بردند در این کار؟ مگر آنها در این جنایات چه شرافتی تهیه کرده اند؟ الآن امریکا، دولت‏‎ ‎‏امریکا، دولت شوروی که این جنایات را می کنند و با هم مسابقه می کنند در جنایتکاری،‏‎ ‎‏در ظلم به مردم، در جنایت به مردم، مگر آنها چه بردند که شما می خواهید ـ شما هم ـ‏‎ ‎‏همراه آنها باشید؟ شما هم بروید چه بکنید؟ بالاخره مسلمین باید فکر بکنند. این‏‎ ‎‏مسلمان ها و این اعراب که تقریباً اکثر بسیاری از مسلمین را آنها تشکیل می دهند و گرفتار‏‎ ‎‏دست اینها هستند، اینها فکر بکنند که نباید اینطور خودشان را دست آنها بدهند که هر جا‏‎ ‎‏الآن لبنان را آن طور کرده اند، لبنانی دیگر برای کسی نمانده است. خوب، چرا این‏‎ ‎‏اختلافات را شما دست بر نمی دارید تا اینکه اینها نتوانند بیایند سراغ شما؟ و چرا باید‏‎ ‎‏آنها بیایند و مردم را آن طور اذیت بدهند به اسم اینکه ما می خواهیم اصلاح بکنیم؟ این‏‎ ‎‏اصلاح که نیست. شما اگر مصلح بودید، اگر صلح طلب بودید که اینطور وضع تان نبود.‏‎ ‎‏شما صلح طلبید و می آیید در لبنان به اسم اینکه ما صلح طلب هستیم و مردم را ناراحت‏‎ ‎‏می کنید؟ شما بروید کنار، مردم خودشان کار خودشان را درست می کنند نمی گذارید که‏‎ ‎‏مردم اصلاح کنند کار خودشان را. هر کدامتان به یک اسمی وارد می شوید در یک‏‎ ‎‏کشوری. مثلاً فرض کنید که روسیه وارد می شود در افغانستان به اسم اینکه می خواهیم‏‎ ‎‏اصلاح کنیم آنجا را. امریکا و فرانسه و انگلستان و اینها هم وارد می شوند در لبنان‏‎ ‎‏می خواهیم اصلاح کنیم. این برای این است که، مسلمان ها بیدار نیستند. دولت های‏‎ ‎‏مسلمین نمی دانند چه قوه ای دست شان هست و چه جور اینها را می توانند از بین ببرند.‏‎ ‎‏اگر ـ یک ـ ده روز این مسلمین منافع خودشان را قطع کنند از شرق و غرب، آنها سرجای‏‎ ‎‏خودشان می نشینند. ولی افسوس این است که نمی توانند، نمی فهمند چه باید بکنند. آنها‏‎ ‎‏را ترسانده اند به طوری که اگر چنانچه بکنید چه خواهد شد. خوب، این «اگر» در ایران‏‎ ‎‏هم بود، لکن ایران کار خودش را کرد و هیچ کاری هم نتوانستند بکنند. حالا هم‏‎ ‎‏نمی توانند بکنند، بعدها هم نمی توانند بکنند. یعنی مادامی که ایران این ایران است،‏
‏‎

صحیفه امامجلد 18صفحه 225

‎‏مادامی که بین همه روابط اسلامی و انسانی هست، مادامی که یک ملت هست اینها،‏‎ ‎‏مادامی که زن و مرد و بچه و بزرگ ایران این وضع را دارند، هیچ قدرتی در عالم‏‎ ‎‏نمی تواند کاری بکند. چرا مسلمان ها اینطور نشوند؟ چرا حجاز اینطور نشود؟ و چرا‏‎ ‎‏عراق اینطور نشود؟ و مع الأسف به واسطۀ حماقت بعض ـ رأس ـ رؤوس، به جان هم‏‎ ‎‏می اندازند همه را. این را وادار می کنند حمله کند به ایران، آن قدر ضرر ببرد، آن قدر‏‎ ‎‏رنج ببرد، آن قدر چه بکند ملت عراق را، آن طور صدمه وارد به آن بکند برای یک‏‎ ‎‏حماقتی که آنها گفتند برو سردار قادسیه بشو! از آن طرف هم فلسطینی ها را به جان‏‎ ‎‏هم انداخته اند. جنگ بین خودشان آن طور می بینید که واقع شده. از آن ور هم اختلاف‏‎ ‎‏ما بین خود ما، دولت های مسلمین. آخر چرا باید اینطور باشد؟ اینها اگر واقعاً بیدار بشوند‏‎ ‎‏و بفهمند چه قدرتی در دست شان هست و چه منابعی در دست اینها هست که منابع، رگ‏‎ ‎‏حیات آنها در دست اینهاست، خوب، با هم روابط پیدا می کنند، روابط دوستی پیدا‏‎ ‎‏می کنند. خوب، ما هی فریاد می زنیم که آقا بیایید با هم دوست باشیم، چه هی آنها‏‎ ‎‏می گویند نه، ایران می خواهد همه کشورهای دنیا را ازبین ببرد. ایران چرا می خواهد ببرد،‏‎ ‎‏ایران می خواهد همه را اصلاح کند؛ می خواهد که با هم باشند همه شان، برادر باشند همه‏‎ ‎‏شان. مع ذلک نمی فهمند و باید چه کرد این را. و من امیدوارم که کم کم درست بشود، و‏‎ ‎‏کم کم ملت ها بیدار بشوند و از راه ملت ها این کارها اصلاح بشود و ان شاءالله خداوند‏‎ ‎‏تأیید می کند و خداوند شما را و همۀ کسانی که در این کشور خدمت می کنند به این‏‎ ‎‏کشور، خدمت می کنند به اسلام، تأیید کند. و مادامی که قصد خالص باشد، توجه به خدا‏‎ ‎‏باشد و خالص باشد، تا اینطور باشد بلااشکال پیروز هست این کشور و از اینجا هم‏‎ ‎‏موجش می رسد به همه جا و رسیده است. و انقلاب شما بحمدالله صادر شده است، نه‏‎ ‎‏اینکه صادر می شود، صادر شده و تقویت می شود در خارج.‏

‏‏استقلال قوۀ قضاییه‏

‏‏     ‏‏و از نکاتی که تذکر بدهم این است که قوّۀ قضاییه همان طوری که آقا فرمودند یک‏‎ ‎‏قوّۀ مستقل باید باشد. یعنی در همه جای دنیا این اسم هست که قوّۀ قضاییه مستقل است.‏
‏‎

‎‏حالا مادر کشور خودمان که استقلال داده است اسلام به قوّۀ قضاییه و قاضی و قوّۀ قضاییه‏‎ ‎‏مستقل است و هیچ کس نباید در آن دخالت بکند. قضات نباید گوش به هیچ کس بدهند‏‎ ‎‏جز آنکه برای خدا کار خودشان را انجام بدهند، حق را ملاحظه بکنند. اگر فرض کنید که‏‎ ‎‏یک جایی را دیدند حق است، اگر تمام کشورایران به آنها چیز بکنند که به آن طرف‏‎ ‎‏حکم بدهید، نکنند. خدا اینطور مقرر فرموده است، باید شما به حق برسید. کار به اینکه‏‎ ‎‏این رفیق فلان است، این دوست فلان است، این پسر فلان است، این خود فلان است،‏‎ ‎‏خیر، کاری به این کارها نداشته باشید. باید شما به همان طوری که شرع مقدس امر فرموده‏‎ ‎‏است قضاوت کنیدو مستقل در قضاوت باشید و محتاط در قضاوت. احتیاط در قضاوت‏‎ ‎‏کنید، توجه بکنید که نبادا یک مظلومی حقش ضایع بشود یا یک نفری زاید بر آن‏‎ ‎‏مقداری که باید جریمه بشود یا ـ برای ـ تعزیر بشود، یا ـ به ـ چه بشود، زاید بر او نباشد.‏‎ ‎‏گرفتاری دارد این مسائل، باید این را خیلی توجه بکنید. و من امیدوارم که آقایان علمائی‏‎ ‎‏که الآن مشغول هستند و بعدها هم ان شاءالله می آیند و مشغول می شوند، توجه بکنند که‏‎ ‎‏مستقل هستند و کسی حق اینکه هیچ نقشه ای، هیچ دخالتی در کار آنها بکند ندارد. و البته‏‎ ‎‏روی موازین شرعی اگر اشتباه ثابت شد، آن وقت روی همان موازین شرعی عمل‏‎ ‎‏می شود. و خداوند همۀ شما را موفق بدارد و من دعاگوی همۀ شما هستم. ‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎