سخنرانی در جمع اعضای شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی (اهمیت تبلیغات)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: صبح 13 اسفند 1362 / 29 جمادی الاول 1404 ‏

‏‏مکان: تهران، جماران‏

‏‏موضوع: اهمیت تبلیغات، و لزوم پاسخگویی به تبلیغات ضد جمهوری اسلامی در دنیا‏

‏‏حضار: اعضای شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی و ستاد دهۀ فجر ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏اهمیت مسئلۀ تبلیغات‏‏ ‏

‏‏     ‏‏از کارهای چشمگیری که در این نهاد شده است تقدیر و تشکر می کنم و توفیق آقایان‏‎ ‎‏را بیشتر از خدای تبارک و تعالی مسئلت می کنم. مهم این است که در این طور مسائل‏‎ ‎‏چون مسائلی است که مربوط به اسلام است، همه مردم شرکت دارند، امروز کارهایی که‏‎ ‎‏در ایران می شود، کارهایی که مربوط به جمهوری اسلامی است، از باب اینکه مردم از‏‎ ‎‏خودشان می دانند و جدا  نمی دانند هیچ نهادی را از خودشان، از این جهت فعال اند در‏‎ ‎‏کارها، و ما باید هرچه بیشتر مردم را حفظ کنیم، و مردم باید هر چه بیشتر در صحنه حاضر‏‎ ‎‏باشند. ما الآن در بین راه هستیم. یعنی آن چیزی را که اسلام از آحاد ما خواسته است، و او‏‎ ‎‏اینکه اسلام را آن طوری که هست معرفی کنیم به همه جا آن را، ما الآن در اول راه هستیم‏‎ ‎‏که باید این کار را انجام بدهیم.‏

‏‏     مسئله تبلیغات یکی از مسائل بسیار مهمی است که شاید در رأس بیشتر از امور واقع‏‎ ‎‏بشود. و ملاحظه می کنید که دنیا تمام تبلیغاتشان به ضد ماست، تقریباً باید این طور گفت‏‎ ‎‏آنهایی که به ضد ما نیستند ساکت اند. والاّ تمام رادیوها، تمام مطبوعاتشان، مصاحباتی که‏‎ ‎‏در خارج واقع می شود همه را ملاحظه کردید که به ضد جمهوری اسلامی است، یعنی به‏‎ ‎‏ضد اسلام است. و چون اسلام را آنها  نمی خواهند و ایران را می بینند که در صدد این‏‎ ‎‏است که اسلام را معرفی کند به عالم، و اگر معرفی بشود به عالم قبول خواهند کرد و منافع‏‎ ‎‏آنها را به هدر خواهد داد، از این جهت با ایران مخالفت می کنند، نه اینکه یک جمعیتی‏
‏‎

‎‏در ایران هستند، یا یک انسانهایی در ایران هستند، با ایران به اینکه عنوان اسلامی پیدا‏‎ ‎‏کرده است. والاّ این ایران بوده زمان محمدرضا، زمان دیگر با آن مخالفت نداشتند، بلکه‏‎ ‎‏موافقت هم داشتند. برای اینکه، آن ایران، ایرانی بود که در دست آنها بود و درخواست‏‎ ‎‏آنها بود، اما ایرانی که در دست آنها نباشد و مخالف با آنها باشد و خواست آنها را‏‎ ‎‏نخواهد انجام بدهد، آنها این ایران را  نمی خواهند و به عنوان ایران، اسلام را دارند‏‎ ‎‏می کوبند. ‏

‏‏تبلیغات مسموم علیه نظام اسلامی ایران‏‏ ‏

‏‏     ‏‏و ما باید هر چه بیشتر مسئلۀ تبلیغاتمان را ـ خصوصاً در خارج ـ باید دولتها و باید ملت‏‎ ‎‏هرچه بیشتر تبلیغات را به آن دامن بزنند در مقابل آن تبلیغاتی که الآن در دنیا هست. شما‏‎ ‎‏ببینید در همین دهۀ فجر و در بیست و دو بهمن که آن جمعیت عجیب و غریب در صحنه‏‎ ‎‏بود، قبلش بعضی از این ایرانیهایی که بیرون رفتند، فرار کردند، اینها یک شیوۀ خاصی‏‎ ‎‏دارند، می گویند که مردم بیرون نیایید. دنبال او هرچه بیرون آمده باشد آنها کار ندارند.‏‎ ‎‏بعد می گویند که دیدید هیچ کس بیرون نیامد. وضع شان این طوری شده. یک جور‏‎ ‎‏شکست خوردگی مفتضحانه ای هست که مبتذل شده است. یک کلمه، خوب، بیرون‏‎ ‎‏نیاید، که معلوم نمی شود چی بیرون آمده، کی نیامده. بیرون آمده ها معلوم می شود،‏‎ ‎‏بیرون نیامده ها. اینها یکدفعه  نمی گویند بابا بیرون بیایید شما هم یک طرف شهر باشید تا‏‎ ‎‏ببینیم چی اند، آنها که بیرون می آیند کی اند. از آن طرف می گویند همۀ ایران با ما هستند،‏‎ ‎‏از آن طرف می گویند اگر بخواهند بیایند بیرون آنها را چه خواهند کرد. خوب، اگر همۀ‏‎ ‎‏ایران با شما هستند، چطور چه خواهند کرد؟ بیست و دوم بهمنی که به این وضع بوده، نه‏‎ ‎‏در رسانه های گروهی خارج یک چیزی گفتند که قابل ذکر باشد و نه ـ در ـ کسانی که‏‎ ‎‏درخارج نشسته اند و به ضد ما صحبت می کنند. بیست و دوم بهمن را به حسب آن طوری‏‎ ‎‏که همه گزارش داده اند، خوب ما صحنه هایش را می بینیم یک چیز چشمگیری بود،‏‎ ‎‏خیلی زیاد بود. بعضیها می گفتند که این تقریباً مثل آن اجتماعات اول عاشورا و آن وقتها‏‎ ‎‏بوده است. ولی مع ذلک در دنیا منعکس نشد و این طور شد.‏

‏
‏‎

‎‏     وضع جنگ را ببینید. امروز وضع جنگ این طور است که در هر صحنه ای که وارد‏‎ ‎‏می شوند اینها و ارتش اسلام وارد می شود، سپاه پاسداران، بسیج، وارد می شوند،‏‎ ‎‏پیشروی می کنند، اسیر می گیرند. در همین آخر دوهزار می گویند، دوهزار نفر اسیر‏‎ ‎‏گرفتند، هیچ صحبتی نیست. اما از آن ور یک چیز تلویزیونی درست می کنند، حالا البته‏‎ ‎‏آنها اهل فن اند می توانند درست بکنند. آن وقت پریشب بود یا دیشب بود، می گفت که‏‎ ‎‏در تلویزیون کجا که در لندن درست شده است، و نمایش داده شده است و در فلان‏‎ ‎‏جایی از این خلیج مثل اینکه بود، آنجا نمایش داده شده است، فهمانده اند به مردم که‏‎ ‎‏چقدر ایرانیها کشته شده اند. تمام لاشه های اینها افتاده است در بیابانها، و عراقیها با شادی‏‎ ‎‏دارند دور و بر آنها می گردند. این عراقیهای بیچاره ای که گرفتار شدند خودشان، این‏‎ ‎‏ارتش عراقی که بیچاره شده است، هر وقت چهارتا پاسدارها را می بینند فرار می کنند‏‎ ‎‏همه شان، آن وقت یک همچه چیزی نمایش می دهند. وضع دنیا این طوری شده در‏‎ ‎‏تبلیغات.‏

‏‏     تبلیغات وضعش بر این شده است که هر چه بتوانند برخلاف اسلام، بر خلاف ایران‏‎ ‎‏به عنوان اینکه این یک جمهوری اسلامی هست و اسلام را می خواهد، دارند تبلیغ‏‎ ‎‏می کنند از هر طرف. جنگ با این اهمیتی که هست الآن پیشروی دارد می کند، و این طور‏‎ ‎‏پیشروی کرده و همه را بیرون کرده اند تقریباً، تقریباً از ایران بیرون کردند، و الآن دارند‏‎ ‎‏پیشروی می کنند. وقتی که رادیوها می گویند، آنجایی که خیلی خوب می گویند،‏‎ ‎‏می گویند بعضی ایرانیها این جور می گویند، عراقیها این جوری می گویند، اما معلوم‏‎ ‎‏نیست چه جوری است. آنوقتی که زیاد سیلی خوردند از آن ور می افتند، می گویند که‏‎ ‎‏عراقیها پیش بردند، جلو آوردند، راندند ایرانیها را،انداختند به دریا، آنها نتوانستند شنا‏‎ ‎‏کنند رد بشوند،انداختند به آن آبها و آنها بیچاره ها همه خفه شدند و مردند. اسیر گرفتند،‏‎ ‎‏اسیرهای بچه هشت ساله، این ایران، بچه های هشت ساله را می فرستند به جنگ! وضع‏‎ ‎‏تبلیغات این طور شده. ما تبلیغاتمان هر چه هم زیاد بشود البته به پای آنها  نمی رسد.‏‎ ‎‏خوب همه رسانه های گروهی دست آنهاست. اما ما باید تبلیغ کنیم.‏

‏
‏‎

‎‏امریکا منشأ تشنج در منطقه‏‏ ‏

‏‏     ‏‏ما باید بگوییم به مردم. و من امیدوارم که موفق بشوند آنهایی که تبلیغ می خواهند‏‎ ‎‏بکنند، و آنهایی که در خارج می روند و آنهایی که در رادیو و تلویزیون صحبت می کنند‏‎ ‎‏معلوم بشود که وضع چه جوری هست. آنها چه وضعی دارند و ما چه وضعی داریم و آنها‏‎ ‎‏چه می گویند و ما چه می گوییم. اینها اسلام را یک جوری معرفی دارند می کنند کأنّه‏‎ ‎‏اسلام جنگ می خواهد بکند. با اینکه اسلام هیچ وقت جنگ نخواسته، یعنی ما‏‎ ‎‏نخواستیم جنگ بکنیم، آنها جنگ را آوردند برای ما، ما دفاع می کنیم. الآن هم اگر، ما‏‎ ‎‏مهلت بدهیم به صدام، اگر این دو ماه مهلت پیدا بکند دوباره تجهیزش می کنند، مجهزش‏‎ ‎‏می کنند و دوباره یک جای دیگر حمله می کند. یک همچو حیوانی را که  نمی شود که ما‏‎ ‎‏رهایش کنیم که سرخود هر کاری می خواهد بکند. این تا خفه نشود، این منطقه درست‏‎ ‎‏نخواهد شد. و آنهایی که به این کمک می کنند  نمی فهمند، متوجه نیستند. امریکا اینها را‏‎ ‎‏بازی می دهد، اینها را آلت دست قرار داده، همان طوری که صدام مبتلا شده است. با‏‎ ‎‏اینکه عراق طرف نسبت نیست قدرتش با دیگر جاهایی که الآن در خلیج و اینها هستند،‏‎ ‎‏همان طور که اینها مبتلا شدند، امریکا می خواهد اینها را مبتلا کند، دیگران را هم‏‎ ‎‏می خواهد مبتلا کند. باید اینها بفهمند که تکلیفشان چی هست، با اسلام تکلیفشان چی‏‎ ‎‏هست، با ایران تکلیفشان چی است. آنها بعد می خواهند زندگی کنند، بعد که صدام رفت‏‎ ‎‏اینها می خواهند زندگی کنند. ما میل داریم که اینها زندگیشان زندگی صحیح باشد.‏

‏‏     ما همیشه میل داریم که در این منطقه که هستیم اسباب آسایش مردم بشویم، نه اینکه‏‎ ‎‏اسباب گرفتاری مردم بشویم. خوب، نمی گذارند ما کار خودمان را انجام بدهیم. اگر یک‏‎ ‎‏سال مهلت به ایران بدهند، آن وقت می فهمند که هم منطقه خوب خواهد شد، هم دست‏‎ ‎‏قدرتها بریده خواهد شد، هم هر منطقه ای در محل خودش برای خودش زندگی مرفه‏‎ ‎‏خواهد پیدا کرد. لکن خوب امریکا نمی گذارد، از آن ور، از این ور هر طور دلش‏‎ ‎‏بخواهد می کند. و من امیدوارم ان شاءالله که دست همه کوتاه بشود و شما هم موفق بشوید‏‎ ‎‏به خدمت. ‏

‏
‏‎

‎‏     الآن ایران مال خودتان است. دست همه کوتاه شده، خودتان باید درستش کنید.‏‎ ‎‏الحمدلله خوب در صحنه هستند مردم، خوب اند خیلی، بسیار خوب اند، لکن باید باقی‏‎ ‎‏بمانند در صحنه، اگر بخواهند یک زندگی شرافتمندانه داشته باشند، یعنی آدم باشند. ما‏‎ ‎‏را آدم حساب نمی کردند قبلاً. ما را مثل سایر چیزها حساب می کردند. که یک کالایی‏‎ ‎‏بودیم دست آنها که ـ برایمان ـ این به آن می فروخت، آن به آن می فروخت و چه‏‎ ‎‏می کرد، ما این طوری بودیم. حالا بحمدالله  ‏‏[‏‏مملکت مال‏‏]‏‏ خودمان هست، برای‏‎ ‎‏خودمان هست و امیدوارم ان شاءالله که موفق بشوند به اینکه خدمت کنند به اسلام،‏‎ ‎‏خدمت بکنند به ایران. ‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎