پیام به آقای عباس واعظ طبسی (تعمیر و بازسازی آرامگاه شهید مدرس)

‏‏پیام‏

‏‏زمان: 28 شهریور 1363 / 23 ذی الحجه 1404‏

‏‏مکان: تهران، جماران ‏

‏‏موضوع: تعمیر و باز سازی آرامگاه شهید مدرس ‏

‏‏مخاطب: واعظ طبسی، عباس ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم ‏

‏‏     در عصر شکوفایی انقلاب اسلامی، بزرگداشت مجاهدی عظیم الشأن و متعهدی‏‎ ‎‏برومند و عالم بزرگواری که در دوران سیاه اختناق رضاخانی می زیست لازم می باشد.‏‎ ‎‏زیرا در زمانی که قلمها شکسته و زبانها بسته و گلوها فشرده بود،او از اظهار حق و ابطال‏‎ ‎‏باطل دریغ نمی کرد. در آن روزگار،در حقیقتْ حق حیات از ملت مظلوم ایران سلب شده‏‎ ‎‏بود،و میدان تاخت و تاز قلدری هتاک در سطح کشور باز،و دست مزدوران پلیدش در‏‎ ‎‏سراسر ایران تا مرفق به خون عزیزان آزادۀ وطن و علمای اعلام و طبقات مختلف آغشته‏‎ ‎‏بود. این عالِم ضعیف الجثه، با جسمی نحیف و روحی بزرگ و شاداب از ایمان و صفا و‏‎ ‎‏حقیقت و زبانی چون شمشیر حیدر کرار،رویارویشان ایستاد و فریاد کشید و حق را گفت‏‎ ‎‏و جنایت را آشکار کرد،و مجال را بر رضاخان کذایی تنگ و روزگارشان را سیاه کرد.‏‎ ‎‏وعاقبت جان طاهر خود را در راه اسلام عزیز و ملت شریف نثار کرد. و به دست‏‎ ‎‏دژخیمان ستمشاهی در غربت به شهادت رسید،و به اجداد طاهرینش پیوست. در واقع‏‎ ‎‏شهید بزرگ ما،مرحوم مدرس،که القاب برای او کوتاه و کوچک است،ستارۀ درخشانی‏‎ ‎‏بود بر تارک کشوری که از ظلم و جور رضاشاهی تاریک می نمود. و تا کسی آن زمان را‏‎ ‎‏درک نکرده باشد، ارزش این شخصیت عالیمقام را نمی تواند درک کند. ملت ما مرهون‏‎ ‎‏خدمات و فداکاریهای اوست. ‏

‏‏     و اینک که با سر بلندی از بین ما رفته است،بر ماست که ابعاد روحی و بینش سیاسی و‏‎ ‎‏اعتقادی او را هرچه بهتر بشناسیم و بشناسانیم ؛ وبا خدمت ناچیز خود مزار شریف‏
‏‎

‏‏     از خداوند متعال رحمت در جوار قدس خود برای آن بزرگمرد تاریخ،و عظمت‏‎ ‎‏برای اسلام، و سعادت برای ملت غیور،و پیروزی برای مجاهدین اسلام بر سپاه ظلم و‏‎ ‎‏کفر،و غفران برای شهدای در راه خدا،خصوصاً شهدای جنگ تحمیلی،و صحت برای‏‎ ‎‏آسیب دیدگان و رهایی برای اسرا و مفقودین و صبر و اجر برای بازماندگان آنان را‏‎ ‎‏خواستارم. و السلام علی عبادالله الصالحین و رحمة الله و برکاته.‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‏‎ ‎

‏‎