پیام به ملت ایران (تجلیل و تکریم از شهدا، جانبازان و اسرا)

‏‏پیام‏

‏‏زمان: 20 مرداد 1365 / 5 ذی الحجه 1406‏

‏‏مکان: تهران، جماران‏

‏‏موضوع: تجلیل و تکریم شهدا، جانبازان، اسرا و مفقودین‏

‏‏مخاطب: ملت ایران ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏وَ لاَ تَحسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ الله ِ أَموَاتاً بَل أَحیَاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقُونَ‏‎[1]‎

‏‏    ‏‏اگر نبود در شأن و عظمت شهدای معظم فی سبیل الله جز این آیۀ کریمه، که با قلم‏‎ ‎‏قدرت غیب بر قلب مبارک نورانی سید رسل ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نگاشته و پس‏‎ ‎‏از تنزل مراحلی به ما خاکیان صورت کتبی آن رسیده است، کافی بود که قلمهای ملکوتی‏‎ ‎‏و مُلکی شکسته شود و قلبهای ماورای اصفیاء الله از جَولان در حول آن فرو بسته شود. ما‏‎ ‎‏خاکیان محجوب یا افلاکیان چه دانیم که این «ارتزاق عند رب الشهدا» چی است. چه بسا‏‎ ‎‏مقامی باشد که خاص مقربان درگاه او جل و علا و وارستگان از خود و ملک هستی باشد.‏‎ ‎‏پس مثل منِ وابسته به علایق و وامانده از حقایق چه گویم و چه نویسم، که خاموشی بهتر‏‎ ‎‏و شکستن قلم اولی است.‏

‏‏     بارالها، تو واقفی بر اسرار و غیر تو چه داند و چه تواند و چه سان از عهدۀ شکر‏‎ ‎‏نعمتهایی که به ملت عزیز ما عطا فرموده ای به در آید. ما از عهدۀ شکر شهدای گرانقدر و‏‎ ‎‏شهیدان زندۀ عزیز و اسرا و مفقودین معظم و بازماندگان و وابستگان به آنان و بالجمله‏‎ ‎‏ملت بزرگوار نیز نخواهیم برآمد. پس، تو که شکور و غفوری به همۀ آنان از الطاف خفیۀ‏‎ ‎‏خود مرحمتی فرما؛ و دری از معارف الهیه بر روی همگان بگشا؛ و به شهدای گرانقدر‏
‏‎

‏‏20 مرداد 65 / 5 ذی حجه 1406‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‏‎ ‎

‏‎

• ـ سورۀ آل عمران، آیۀ 169: «آنانی را که در راه خدا کشته شدند مرده مپندارید، آنها زنده هایی هستند که نزد پروردگارشان روزی دارند».
• ـ منظور، جانبازان و معلولان است.