پیام رادیو ـ تلویزیونی
زمان: 1 فروردین 1367 / 2 شعبان 1408
مکان: تهران، جماران
موضوع: اقامۀ عدل، مهمترین انگیزۀ قیام سیدالشهدا
مناسبت: عید نوروز
مخاطب: ملت ایران
بسم الله الرحمن الرحیم
انگیزۀ قیام سید الشهدا
«یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل والنهار، یا محول الحول والاحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال».
خداوند این سال جدید را بر همۀ مسلمانها، بر ملت ما، بر همۀ مستضعفین جهان مبارک کند. و این سال یک خصوصیاتی دارد که کم اتفاق می افتد. نوروز در آستانۀ ولادت حضرت سیدالشهدا، که ما باید انگیزۀ قیام ایشان را ببینیم چی بود و مقصد ایشان چی بود و وضع زندگی ایشان و همۀ ائمه ـ علیهم السلام ـ چی بود، خصوصاً در ماه شعبان چه وضعی داشتند.
سیدالشهدا ـ سلام الله علیه ـ از همان روز اول که قیام کردند برای این امر، انگیزه شان اقامۀ عدل بود. فرمودند که، می بینید که معروف، عمل بهش نمی شود و منکر، بهش عمل می شود. انگیزه این است که معروف را اقامه کند و منکر را از بین ببرد، انحرافات همه از منکرات است، جز خط مستقیم توحید هر چه هست منکرات است، اینها باید از بین برود و ما که تابع حضرت سیدالشهدا هستیم باید ببینیم که ایشان چه وضعی در زندگی داشت، قیامش، انگیزه اش نهی از منکر بود که هر منکری باید از بین برود. مِن جمله قضیۀ حکومت عدل، جور، حکومت جور باید از بین برود، از آن طرف وقتی که مناجاتشان را
صحیفه امامجلد 21صفحه 1
می بینیم، مناجاتی که در ماه شعبان هست و من در نظر ندارم که در هیچ یک از ادعیۀ گفته شده باشد که ادعیه مال همۀ ائمه است. این دعای شعبان، مناجات شعبان، مناجات همۀ ائمه است و در این، مسائل بسیار هست، معارف بسیار هست و ادب اینکه انسان چه جور باید با خدای تبارک و تعالی مناجات کند. ما غافلیم از این معانی که وضع چی است. شاید بعضی از جُهّال ما هم اینطور اعتقاد دارند که این ادعیۀ وارد شده و این چیزهایی که از ائمه وارد شده است اینها تشریفات است. می خواهند ما را یاد بدهند و حال اینکه مسئله این نیست، مسئله این است که در مقابل خدا ایستادند آنها، آنها می دانند که در مقابل چه عظمتی ایستادند، آنها معرفت دارند به خدای تبارک و تعالی و می دانند چه کنند و مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته ـ نه از این عارفهای لفظی ـ بخواهد این را شرح کند و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است، چنانچه همۀ ادعیۀ ائمه ـ علیهم السلام.
الگوپذیری از انبیا و ائمه (ع) در مبارزه با ظلم
شما ـ در مناجات حضرت ـ در دعای عرفۀ حضرت سیدالشهدا ملاحظه می کنید که چه مسائلی در آن هست و ما ازش غافل هستیم. ماه شعبان این خصوصیت را دارد که الآن عید نوروز ما در آستانۀ ولادت حضرت سیدالشهدا است و دنبال او ولادت حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ که آن هم در 15 شعبان واقع شده است. بنابراین تقریباً باید ما بگوییم که یک حجتی است بر ما این دو ولادت و این واقع شدن این روز شریف و این روز نوروز در یک همچو آستانه ای که این دو بزرگوار که هر دو ـ اقامۀ عدل ـ برای اقامۀ عدل هستند؛ سیدالشهدا ـ سلام الله علیه ـ که همۀ عمرش را و همۀ زندگی اش را برای رفع منکر و جلوگیری از حکومت ظلم و جلوگیری از مفاسدی که حکومتها در دنیا ایجاد کردند، تمام عمرش را صرف این کرد و تمام زندگی اش را صرف این کرد که این حکومت، حکومت جور بسته بشود و از بین برود؛ معروف در کار باشد، منکرات از بین
صحیفه امامجلد 21صفحه 2
بروند. حضرت صاحب ـ سلام الله علیه ـ و ارواحنا فداه ـ هم که تشریف می آورند برای همین معناست. تمام انبیا که قیام کرده اند در عالم طبیعت ـ حالا معانی شان که، معارف غیبیه شان را خدا می داند ما نمی دانیم، اما در عالم طبیعت ـ وقتی زندگی اینها را می بینیم از اول مقابله با طاغوت بوده است. بنابر این معنا بوده و این باید سرمشق بشود از برای مسلمانها، کسانی که واقعاً مسلمان هستند و واقعاً علاقه مند به اهل بیت عصمت هستند و به پیغمبر اسلام هستند و از هر مذهبی که هستند، علاقه مند به آن مذهبشان هستند، باید ببینند که صاحب مذهب چه کرده است؛ موسی بن عمران چه کرد، در زندگی اش چه کرد، حضرت ابراهیم در زندگی اش چه کرد، تمام اینها قیام کردند در مقابل جور، در مقابل ظلم، همه، قیامشان این معنا بود. ما سر مشق باید بگیریم از اینها و ما باید قیام کنیم در مقابل ظلم؛ مسلمانها باید در مقابل جورها، در مقابل ظلمها، در مقابل منکرات قیام کنند، همان طوری که ملت شریف ایران بحمدالله قیام کرد و می شود گفت که این انقلاب که در این دعای شریف واقع شده است که «یا مقلب القلوب»، در جوانهای ما واقع شده است؛ اینها الآن برگشتند از یک حالی به حال دیگری و حال نویی پیدا کرده اند. و در این ماه که ماه شعبان است باید ما توجه به این معنا بکنیم که ما باید چه بکنیم، با این طاغوتها باید چه بکنیم؟ باید همان طوری که سیدالشهدا ـ سلام الله علیه ـ تمام حیثیت خودش، جان خودش را و بچه هایش را، همه چیز را در صورتی که می دانست قضیه اینطور می شود، کسی که فرمایشات ایشان را از وقتی که از مدینه بیرون آمدند و به مکه آمدند و از مکه آمدند بیرون حرفهای ایشان را می شنود همه را، می بیند که ایشان متوجه بوده است که چه دارد می کند، این جور نبود که آمده است ببیند که، بلکه آمده بود حکومت هم می خواست بگیرد، اصلاً برای این معنا آمده بود و این یک فخری است و آنهایی که خیال می کنند که حضرت سیدالشهدا برای حکومت نیامده، خیر؛ اینها برای حکومت آمدند، برای اینکه باید حکومت دستِ مثل سیدالشهدا باشد، مثل کسانی که شیعۀ سیدالشهدا هستند باشد؛ اصل قیام انبیا از اول تا آخر این بوده است. در طبیعت قیام انبیا ـ قیام مسلحانه یا غیرمسلحانه ـ در مقابل همۀ کسانی که به جور داشتند مردم را از بین
صحیفه امامجلد 21صفحه 3
می بردند باشد.
لزوم مقابلۀ مسلمین جهان با ظالمین
و ما امروز مبتلای به این معنا هستیم، مسلمانها مبتلای به این معنا هستند، مسلمانها می بینند که این دولتهای بزرگ، این قدرتهای بزرگ و این کسانی که اذناب آنها هستند، کسانی که فرمانبر آنها هستند الآن با مسلمین، با مردم، با مستضعفین، حتی با آن کسانی که مال خودشان است چه می کنند. تمام اینها ظاهر می گویند که ما اقامۀ عدل می خواهیم بکنیم، اما چه عدلی؟ عدل امریکایی، عدل امریکایی یعنی چه؟ یعنی هرکس خاضع به من شد، آن یک چیزی است که ما او را قبولش داریم، هرکس منافع مملکتش را به ما داد ما او را قبول داریم! از آن ور شوروی هم همین است، همۀ این قدرتهای بزرگ اینطوری هستند و ما باید در مقابل تمام اینها بایستیم، همان طوری که جوانهای ما بحمدالله الآن در جبهه ها این پیروزیها را، این پیروزیهای بزرگ را به دست آوردند، باید تا آخر این مطلب باشد، باید هیچ درش سستی نشود تا وقتی که ان شاءالله علم را به دست صاحب علم بدهند. بنابراین عید نوروز ما، یک عید نوروزی است که در یکوقتی واقع شده است که حجت بر ماست و او این است که زندگی سیدالشهدا، زندگی حضرت صاحب ـ سلام الله علیه ـ زندگی همۀ انبیای عالم، همۀ انبیا از اول، از آدم تا حالا همه شان این معنا بوده است که در مقابل جور، حکومت عدل را می خواستند درست کنند ـ حکومت ـ و مع الأسف به قدری به گوش ما خواندند، به قدری به گوش ملت ما خواندند، به گوش ملتهای ضعیف خواندند که حکومت به شما چه کار دارد، شما برو نمازت را بخوان، شما مسجدت را برو، همین! البته، ما اگر فقط مسجد برویم و دعا بکنیم و بعد هم دعا به ـ عرض بکنم که ـ آن بزرگان چه بکنیم، همه با ما خوب می شوند! اما وظیفه این است که ما برویم مسجد بنشینیم دعا بخوانیم یا وظیفه این است که ما باید قیام بکنیم؟ وظیفه این است که ما همه باید همه چیز خودمان را در راه اسلام فدا بکنیم، چنانچه اولیای ما این کار را کردند. و امروز شما می بینید که این صدام را که بحمدالله سیلی خورده است و الآن محو
صحیفه امامجلد 21صفحه 4
این سیلی است، الآن نمی فهمد دارد چه می کند؛ شما ببینید که اینهمه پیروزی ای که واقع شده، اصلاً این انکار می کند که اینجا چیزی واقع شده، این نمی فهمد که فردا این خبرنگارها، این خارجیها می آیند می روند آنجا می بینند چه خبر است. این یک همچو حیوانی است که مملکت خودش را، افراد خودش را، اشخاصی که مربوط به خودش هستند، آنها را بمباران می کند، بمباران شیمیایی می کند که باید پاسدارهای ما به داد آنها برسند.
تقدیر و تجلیل از فداکاریهای ملت
من باید تشکر کنم از این ملت، این ملت شریف خودمان و خصوصاً از این کسانی که در جبهه ها مشغول هستند یا پشت جبهه ها مشغول به این هستند که آنها را کمک کنند، ما باید تشکر کنیم از اینها و خصوصاً از این جوانهایی که همه چیزشان را در راه اسلام دادند. شما ملاحظه می کنید که اشخاصی می آیند اینجا، همه چیزشان را کأنّه دادند، مع ذلک می گویند کاش که ما یک بچۀ کوچکی که داریم بزرگ بشود، برود جنگ بکند، اینها حجت بر ما هست، اینها حجت بر آن اشخاصی هست که تو خانه نشستند و نق می زنند، تو خانه نشستند و به مردم تزریق می کنند که نه، نروید جایی؛ خدا ان شاءالله بیدار کند اینها را، خداوند ان شاءالله اشخاصی را که مخالفت می کنند یا از روی عمد یا از روی ـ عرض می کنم ـ نفهمی مخالفت می کنند، اینها را بیدار کند و اینها را در این سال نو تجدید کند. و خداوند ان شاءالله این اسرای ما را، این کسانی که محبوب ما هستند، محبوب ملت ما هستند، این معلولین را، این اسرا را و این تمام کسانی که در آنجا دربند هستند، همۀ اینها را خداوند ان شاءالله آزاد کند و ما را هم به وظیفۀ خودمان آشنا کند. و ای کاش کسی می آمد و این ادعیۀ ائمه ـ علیهم السلام ـ را ترجمه می کرد، این را شرح می کرد، این ادعیه خیلی محتاج به شرح است. و ما اگر این ادعیه را بتوانیم یک اشخاص عارفی، عارف صحیح، دلسوخته پیدا بشود که اینها را برای مردم تشریح بکند، همه چیز در اینها هست، در عین حالی که دعاست. شما ادعیۀ حضرت سجاد را می بینید، دعاست
صحیفه امامجلد 21صفحه 5
اما چه می کند در این دعاها! هم معنویات هست، هم قضیۀ حکومت هست، همه چیز هست، هم از بین بردن حکومت ظلم است، چنانچه سیرۀ همۀ ائمه ـ علیهم السلام ـ بر این بوده و ما به قدری در گوشمان خواندند که بابا بروید سراغ کارتان، کار نداشته باشید به حکومت، که حتی اشخاص که آگاه هم بودند، اینها هم بازی خورده بودند. من بعضی از اشخاصی که ازشان هیچ توقع نداشتم، در سابق [فعّال] بودند، ... داخل در این مسائل ما بودند، لکن مع ذلک، اینها می گفتند آخر ما چه کار داریم به این کار، حالا آنها می خواهند این کار را بکنند، این کار آنهاست، ما کار دیگر داشته باشیم. این یک همچو چیزی بود که ما را بازی داده بودند و مردم الآن باید بدانند که هر مطلبی را که این خارجیها می گویند تمام مطالب این خارجیها برای گول زدن ماهاست، گول زدن همۀ ماست. کسانی هم که تابع آنها هستند مطالبی می گویند، برای این است که ما را باز به دامن آنها بیندازند. و ما باید بیدار باشیم و هوشیار باشیم و هیچ وقت لغزش پیدا نکنیم. خداوند ان شاءالله این ملت ما را بیدار کند و بیدارتر. خداوند ان شاءالله مردم ما را به سلامت، عزت برساند، به مقاصد خودشان، که آن مقصد، مقصد اسلام است و کوتاه کردن دست تمام کسانی که ظالم هستند. ان شاءالله خداوند این عید را بر همۀ ما، بر همۀ مسلمین، بر همۀ مستضعفین مبارک کند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
صحیفه امامجلد 21صفحه 6