سخنرانی در جمع مسئولان نظام اسلامی در روز عید سعید فطر (حفظ وحدت)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: صبح 27 اردیبهشت 1367 / 1 شوال 1408‏

‏‏مکان: تهران، حسینیه جماران‏

‏‏موضوع: ابعاد معنوی ضیافت الله ‏

‏‏مناسبت: عید سعید فطر‏

‏‏حضار: خامنه ای، سید علی (رئیس جمهور) ـ موسوی، میر حسین (نخست وزیر) ـ هاشمی‏‎ ‎‏رفسنجانی، اکبر (رئیس مجلس شورای اسلامی) ـ موسوی اردبیلی، سید عبدالکریم‏‎ ‎‏(رئیس دیوانعالی کشور) ـ مهدوی کنی ـ فلسفی، محمد تقی ـ اقشار مختلف مردم ـ‏‎ ‎‏شخصیتهای روحانی، کشوری، لشکری، خبرنگاران داخلی و خارجی‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏ابعاد معنوی ضیافت الله ‏

‏‏     ‏‏قبلاً من باید از ملت ایران، بعد از اینکه تبریک عید را عرض می کنم، تشکر کنم که در‏‎ ‎‏صحنه ها خصوصاً، در صحنۀ انتخابات خوب حاضر شدند و در عین حالی که همۀ دستها‏‎ ‎‏در این بود که این انتخابات به طور شایسته و آرام عمل نشود، بحمدالله عمل شد و‏‎ ‎‏خداوند عید مبارک را بر همه مبارک کند.‏

‏‏     چیزی که من می خواهم عرض کنم، راجع به یک فقره از این خطبه ای است که رسول‏‎ ‎‏اکرم در ماه رمضان فرموده اند. یک جمله از او این است که خداوند شماها را مهمان کرده‏‎ ‎‏است، دعوت کرده است شما را به ضیافت، شماها در ماه مبارک مهمان خدا هستید؛‏‎ ‎‏مهماندار خداست و مخلوق مهمان او است. البته این ضیافت نسبت به اولیاء کُمّل الهی به‏‎ ‎‏آن نحوی نیست که ما تخیل کنیم، یا دست ما به او برسد. ما باید حساب کنیم ببینیم که این‏‎ ‎‏ضیافت چی بوده است و ما چقدر راه یافتیم به این ضیافت. در عین حالی که همۀ عالم‏‎ ‎‏تحت رحمت الهی است و هر چه هست رحمت اوست و رحمت او به هر چیز واسع‏‎ ‎‏است، لکن باب ضیافت، یک باب دیگر است، دعوت به ضیافت یک مسئلۀ دیگری‏‎ ‎‏است.‏

‏
‏‎

‎‏     این ضیافت، همه اش ترک است؛ ترک شهوات از قبیل خوردنیها، نوشیدنیها و جهات‏‎ ‎‏دیگری که شهوات انسان اقتضا می کند. خداوند دعوت کرده است ما را به اینکه شما باید‏‎ ‎‏وارد بشوید در این میهمانخانه و این ضیافت هم جز ترک، چیزی نیست؛ ترک هواها،‏‎ ‎‏ترک خودیها، ترک منیها، منیتها. اینها همه در این میهمانخانه است و ما باید حساب کنیم‏‎ ‎‏ببینیم که آیا وارد شدیم در این میهمانخانه یا اصلاً، وارد نشدیم، راهمان دادند به این‏‎ ‎‏ضیافتخانه یا نه، استفاده کردیم از این ضیافت الهی یا نه. البته حساب امثال من با‏‎ ‎‏کرام الکاتبین است. اما من به شما آقایان و به هر کس که این کلمات می رسد و خصوصاً،‏‎ ‎‏طبقۀ جوان عرض می کنم که آیا در این مهمانخانه رفتید؟ استفاده کردید؟ از شهوات‏‎ ‎‏خصوصاً شهوات معنوی چشم پوشیدید؟ یا اینکه مثل من هستید؟‏

‏‏     جوانها متوجه باشند که در جوانی می شود اصلاح کند انسان خودش را. هر مقداری‏‎ ‎‏انسان سنش زیادتر می شود، اقبالش به دنیا بیشتر می شود. جوانها نزدیکترند به ملکوت.‏‎ ‎‏پیرها هر چه می گذرد، هر چه بر عمرشان می گذرد، هی اضافه می شود یک چیزهایی که‏‎ ‎‏آنها را از خدا دور می کند. شماها در فکر باشید که اگر از این ضیافت درست بیرون‏‎ ‎‏آمدید آن وقت عید دارید. عید مال کسی است که در این ضیافت راه یافته باشد استفاده‏‎ ‎‏کرده باشد از این ضیافت. همان طوری که شهوات ظاهری را باید ترک بکند، از شهوات‏‎ ‎‏باطنی که بالاترین سد راه است برای انسان، باید از اینها جلوگیری کند. تمام این مفاسدی‏‎ ‎‏که در عالم حاصل می شود، برای این است که در این ضیافت وارد نشده اند یا اگر وارد‏‎ ‎‏شده اند استفاده نکرده اند. خطاب به همۀ مردم است، همه دعوت شدید به ضیافت الله ،‏‎ ‎‏همه مهمان خدا هستید و مهمانی به ترک است. اگر ذره ای هوای نفس در انسان باشد،‏‎ ‎‏این به مهمانی وارد نشده است یا اگر وارد شده است استفاده نکرده است. تمام این جار و‏‎ ‎‏جنجالهایی که در دنیا می بینید برای این است که استفاده از این ضیافت نکرده اند، در این‏‎ ‎‏مهمانی وارد نشده اند، دعوت خدا را قبول نکرده اند.‏

‏‏     کوشش کنید که این دعوت را لبیک بگویید، راه به شما بدهند در اینجا و اگر چنانچه‏‎ ‎‏راه یافتید مسائل حل است. اینکه مسائل ما حل نمی شود، برای اینکه در ضیافت خدا‏
‏‎

‎‏وارد نشده ایم. در ماه رمضان اصلاً، وارد نشده ایم؛ یک ترک اکل و شربی‏‎[1]‎‏ کردیم،‏‎ ‎‏لکن آن که باید بشود نشده است. اگر هواهای نفسانی بگذارد، انسان به حسب فطرت‏‎ ‎‏الهی است، فطرت، فطرت الله است، همه هم توجه دارند به او، لکن این توجه به دنیا که‏‎ ‎‏توجه ثانوی است و اعوجاجی است، این جلوگیری می کند از آن مسائلی که باید باشد.‏‎ ‎‏اگر می بینید در دنیا جنگ و جدال است و در بین شما هم ـ خدای نخواسته ـ نمونه اش‏‎ ‎‏هست، بدانید که در این ضیافت وارد نشدید، ماه رمضان را ادراک نکردید. اقبال کرده‏‎ ‎‏است به شما ماه رمضان: ‏‏اَقْبَلَ عَلیکُمْ شَهْرُ الله ‏‎[2]‎‏ اما شما او را ردش کردید، پس زدید.‏

‏‏شیطنت برای ایجاد اختلاف‏

‏‏     ‏‏در انتخابات در عین حالی که باید گفت انتخابات خوبی گذشت، لکن شیاطینی‏‎ ‎‏می خواستند که یک تخم نفاق بکارند. در جاهای دیگر وقتی انتخابات می شود، حزبها و‏‎ ‎‏دستهای خارجی مردم را می کشند طرف خودشان و مردم را بازی می دهند، صحبتهایی‏‎ ‎‏می کنند که همه اش برای اغفال مردم است. در انتخابات در عین حالی که بسیار خوب‏‎ ‎‏انجام گرفت، لکن دستهایی می خواست ایجاد اختلاف کند، دو دستگی ایجاد کند و حال‏‎ ‎‏آنکه موفق نشدند بحمدالله . باید شما متوجه باشید به این که دشمنها همیشه دنبال این‏‎ ‎‏هستند که ما را از داخل بپوسانند و اگر در این ضیافت وارد شده باشید دشمنها دستشان‏‎ ‎‏کوتاه خواهد شد. وقتی حقیقت این ضیافت را انسان می بیند، می بیند که اگر انسان وارد‏‎ ‎‏این ضیافت بشود تمام اختلافات در دنیا حل می شود. شیاطین دنبال این هستند که ایجاد‏‎ ‎‏اختلاف کنند، دو دستگی بگویند هست، لکن بحمدالله ملت ما و خصوصاً، روحانیت ما‏‎ ‎‏اشخاصی هستند که چهره شان نورانی است و در این ماه مبارک هم در این ضیافت‏‎ ‎‏ان شاءالله وارد شده اند و آثارش هم بعد ظاهر می شود که همه باهم هستند؛ دو جبهه‏‎ ‎‏نیست.‏

‏
‏‎

‎‏لزوم دوستی با وجود اختلاف سلیقه‏

‏‏     ‏‏البته دو تفکر هست، باید هم باشد. دو رأی هست، باید هم باشد. سلیقه های مختلف‏‎ ‎‏باید باشد، لکن سلیقه های مختلف اسباب این نمی شود که انسان باهم خوب نباشد. من‏‎ ‎‏عرض کردم مثل طلبه ها که با هم مباحثه می کنند، آن وقتی که مباحثه می کردند جار و‏‎ ‎‏جنجال جوری بود که انسان خیال می کرد دشمن هم هستند، وقتی مباحثه تمام می شد‏‎ ‎‏می نشستند به دوستی کردن و انس. اگر در یک ملتی اختلاف سلیقه نباشد، این ناقص‏‎ ‎‏است. اگر در یک مجلسی اختلاف نباشد، این مجلس ناقصی است. اختلاف باید باشد،‏‎ ‎‏اختلاف سلیقه، اختلاف رأی، مباحثه، جار و جنجال اینها باید باشد، لکن نتیجه این‏‎ ‎‏نباشد که ما دو دسته، بشویم دشمن هم. باید دو دسته باشیم در عین حالی که اختلاف‏‎ ‎‏داریم، دوست هم باشیم. اگر در این ماه مبارک، در این ضیافت وارد شدیم، باید بعد از‏‎ ‎‏ماه مبارک تا مدتها آثارش باقی باشد.‏

‏‏     ماه مبارک به منزلۀ یک ساعتی است که کوکش بکنند و خودکار تا مدتی که این کوک‏‎ ‎‏است باشد. این ماه مبارک باید این جور باشد که مردم را تا ماه مبارک دیگر حفظ کند،‏‎ ‎‏بعد ماه مبارک دیگر بیاید از سر گرفته بشود و این برای این است که باید ما در این ضیافت‏‎ ‎‏وارد شده باشیم و من امیدوارم که وارد شده باشیم و همۀ آقایان با سلامت، صحت و‏‎ ‎‏خوشی این سال را بگذرانند.‏

‏‏     و من عقیده ام است بهترین دعا از برای امثال رئیس جمهوری امریکا و نوکرهای او‏‎ ‎‏مثل صدام، بهترین دعاها این است که خدا مرگشان بدهد، این دعا برای آنهاست. اگر‏‎ ‎‏می خواهید نفرین کنید بگویید خدا حفظشان کند؛ برای اینکه هر روزی که بر امثال اینها‏‎ ‎‏می گذرد، جهنمشان بدتر می شود. جهنم مراتبش مثل خود مراتب انسان لا یتناهاست. هر‏‎ ‎‏روزی که بر اهل معصیت بگذرد، جهنمشان بدتر و داغترمی شود. پس دعای برای اینها‏‎ ‎‏اگر بخواهید بکنید این است که خداوند اینها را مرگ بدهد تا اینکه این جهنم به آن‏‎ ‎‏سختی نباشد بر ایشان. و خداوند ان شاءالله ، ما را هم بیدار کند، متوجه کند، متوجه کند که‏‎ ‎‏ما چند روزی بیشتر نیستیم، منتها من زودتر و شما هم دنبالش دیگر، بعد از صد سال‏
‏‎

‎‏دیگر از این بساط خبری نیست. اینها همه گذراست و از بین می رود، آن چیزی که باقی‏‎ ‎‏می ماند حرکات خود انسان است. آن چیزی که به انسان جهنم را می رساند یا بهشت را‏‎ ‎‏می رساند خود انسان است، از خارج نیست. انسان که مُرد شروع می شود به یک عالم‏‎ ‎‏دیگری که خود انسان تهیه کرده، از خارج چیزی نمی آید، هر چه هست از خود انسان‏‎ ‎‏است. کوشش کنید که ان شاءالله ، اصلاح بکنید در این روز، در این وقت، در این سالها‏‎ ‎‏خودتان را و خداوند ان شاءالله ، به شما و همۀ اهالی این کشور سلامت عنایت کند و همۀ‏‎ ‎‏شما ان شاءالله ، در جوار خدای تبارک و تعالی و با دعای حضرت صاحب ـ سلام الله علیه‏‎ ‎‏و ارواحنا فداه ـ همۀ شما ان شاءالله ، موفق و مؤید و به آرزوهای صحیحی که دارید که‏‎ ‎‏آرزوی همه رسیدن به خداست و خودش هم نمی داند، همه توجهشان به اوست و خدا‏‎ ‎‏پرده ها را بردارد تا همه ببینیم او را. ‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• ـ خوردن و آشامیدن.
• ـ ماه رمضان ماه خدا به شما روی کرده.