توصیه های امام به نمایندگان مجلس شورای اسلامی (1)

‏‏توصیه هاى امام به نمایندگان مجلس شوراى اسلامى ‏

‏‏ ‏

‏‏امید آن دارم که مجلس شوراى اسلامى و دولت انقلابى اسلامى تصفیه کامل از عناصر ضد انقلاب و ضد اسلام را به طور قاطع و‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏انقلابى شروع نمایند. و آخرین عرض من آن است که از اختلاف که منشأ همه بدبختیهاست و مخالف رضاى خداى متعال است احتراز، و نمایندگان محترم مجلس از رفتار و گفتارى که در مجالس زمان طاغوت برخلاف موازین شرعیه و اخلاقیه انجام مى گرفت اجتناب و در مخالفتهاى آرایى و سیاسى از حدود اخلاق انسانى تجاوز ننمایند.‏‏ 240‏

‏‏28/ 11/ 58‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏مجلس شوراى اسلامى مجلس مشورت است، مجلسى است که باید متفکرین، آقایان، مسائلى که مایحتاج ملت است و کشور است در میان بگذارند و با هم مشورت کنند. مباحثه کنند فقط آن چیزهایى که مربوط به ملت است و به اسلام.‏

‏‏مجلس شوراى اسلامى که شما آقایان وکیل هستید از طرف ملت براى خدمت در آن بنگاه، باید آنکه دلخواه ملت است در آنجا طرح بشود. و آنچه دلخواه اسلام است بحث و مشورت بشود. و به ترتیبى که مقرر است تصویب بشود و همه چیزش اسلامى باشد. اغراض شخصیه را باید همه ما کنار بگذاریم. فرضاً که من با شما خداى نخواسته، یک حساب و خرده دارم، این در مجلس نباید، در مجلسى که مجلس اسلامى است نباید این خرده حسابها را آنجا به آن رسید. مجلس شوراى اسلامى در یک محفظه سربسته نیست که اگر خداى نخواسته انحرافى در آن پیدا شد همان اجزاى خود مجلس بفهمند، این سرباز است و رادیو و تلویزیون این را منتشر مى کند، همه ایران مى بینند و مى شنوند، و خارج از ایران هم تا آنجایى که موج اینها مى رود، آنها هم ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏مى شنوند و مى فهمند که چه شده است. اگر بنا باشد که خداى نخواسته از اول صف آرایى بشود براى جنگ اعصاب، و آن مجالسى که درزمان طاغوت بود، آن مجالس، باز محتوایش تکرار بشود، این مجلس اسلامى نیست، و آقایان به وظیفه شرعى و الهى خودشان عمل نکرده اند.‏

‏‏من امیدوارم که آقایان بدون اینکه جهات نفسیت را در نظر داشته باشند، و بدون اینکه اغراض خودشان را و مخالفتهاى شخصى که با اشخاص دارند در نظر داشته باشند، به آن چیزى که وکیل او، به آن چیزى که در آن چیز وکیل هستند، اندیشه کنند و مباحثه کنند و شور کنند. شورى که در محیطى واقع شد که اسلامى است و اخلاق اسلامى است منتهى به جنگ نمى شود، منتهى به آن مسائلى که در آن مجلسها و بعضى از آن مجلسها واقع مى شد که انصافاً شرم آور است نمى شود. باید همان طورى که تا حالا تحولات زیادى پیدا شده است در این ملت، شما که وکیل از جانب ملت هستید، و عصاره فضایل ملت هستید، باید در آنجا همان معنایى که مأمور او شدید از طرف ملت، همان معانى باشد.‏

‏‏ملت یک ملت اسلامى است و اسلام را مى خواهد و احکام اسلام را مى خواهد. شما وکیل نیستید که بروید آنجا بنشینید و حسابهایى که خودتان با هم دارید صاف کنید. اگر یک همچو کارى بشود، این انحراف است و غصب است آن محل براى شما. شما باید- ان شاءالله همین طور هم هست- شما باید در آنجا معلم اخلاق باشید از براى همه کشور؛ براى اینکه مطالب شما به همه کشور بسط پیدا مى کند. وقتى که همه مردم در تمام کشور دیدند که این وکلایشان با راستى و صداقت در خدمت کشور هستند و در خدمت اسلام هستند، و مناظره هایى که مى کنند مناظره هاى ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏اسلامى است، و بحث و تفتیشى که مى کنند بحث و تفتیش اسلامى است، این یک تعلیمى مى شود به همه افرادى که در این کشور هستند، و به آنجایى که این موجها مى رسد در خارج کشور.‏

‏‏ما باید همه قشرها را تربیت کنیم. شماها باید در مجلس که مى روید علاوه بر اینکه، مسائلى که طرح مى شود که مورد احتیاج ملت است، باید آنها را در آن طرح کنید، با سلاح اخلاق اسلامى وارد بشوید، و با آن سلاح مردم را تربیت کنید که وقتى چند سال از مجلس گذشت، در مردم آثار گفتگوهاى شما و مناظرات شما پیدا باشد. از مجلس منعکس مى شود کارهاى شما. علاوه بر اینکه خداى تبارک و تعالى حاضر است در همه جا و ناظر است در همه جا، و پرونده هاى همه شما پیش اوست و همه عالَم. علاوه بر اینکه باید ملاحظه کنید که در حضور خداى تبارک و تعالى هستید، هر نَفسى که مى کشید در حضور او هست، و هر کلمه اى که ادا مى کنید در محضر مبارک خداى تبارک و تعالى هست. و در محضر خداى تبارک وتعالى، برخلاف دستور او جرم عظیمى است، و باید ناظر بدانید خدا را بر اعمال خودتان، باید شما دیگران را هم تربیت کنید. همه اشخاصى که در هر مرکزى هستند باید آن مرکز را به صورت یک تعلیمگاه درآورند. همان طورى که در صدر اسلام آنکه رئیس دولت بود، و آنکه سردار بود، سردار لشکر بود، با اعمال خودشان مردم را تربیت مى کردند، با حرفهاى خودشان، با کردار خودشان مردم را تربیت مى کردند، باید ما که دعوى این را داریم که مسلمان هستیم و تابع اولیاى اسلام هستیم، باید ما هم با کردار و رفتار خودمان تربیت کنیم مردم را.‏

‏‏اگر خداى نخواسته، انحرافى در مجلس پیدا بشود، چون منعکس مى شود به همه جا، ممکن است که انحراف در سطح ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏گسترده اى پیدا بشود و مسئولیت بزرگ باشد. چنانچه انحرافاتى را شما به واسطه اعمال و افعالتان از ملت سلب کنید، اجر بسیار بزرگى را دارید، اجر انبیا را دارید. از الآن بناى بر این نگذارید که ما یک جبهه کذا و یک جبهه کذا، از اول بناى مبارزه باشد، مبارزه نیست، مباحثه است، مباحثه، مباحثه نرم اسلامى. مى خواهید هر کدام مسائلى که دارید به دیگرى بگویید با برهان، با بیان، البته باید بگویید اما مبارزه ندارید با هم. و همه براى اسلام هستید و خدمتگزار اسلام هستید و مى خواهید براى اسلام خدمت بکنید.‏

‏‏از حالا بنا نگذارید به اینکه یک جبهه بندى بکنید، یک دسته این طرف، یک دسته آن طرف و همان کارهایى که در مجالس سابق مى کردند، و همان دعواها و نزاعهایى که به انحطاط مى کشید خودشان و ملت را. و من نمى دانم آیا در مجالس خارج از این کشور یک همچو نزاعها و داد و قالها و بدگوییهایى بوده است که تقلید کردند اینها از آنها یا نه ابتکار بوده، این را من اطلاع ندارم؛ لکن على اىّ حال، چه تقلید از دیگران بوده، و چه ابتکار خودشان بوده است، یک امر بسیار مشوّه بدى بود که تلخى او در ذائقه باید بماند تا آخر. و من امیدوارم که کارهاى شما آن تلخیها را از ذائقه ها بزداید.‏

‏‏... و شماها هم من امید این را دارم که چهره هاى نورانى که در مقابل من واقع شده اند، بدانند که در پیشگاه خداى تبارک و تعالى هم هستید و باید براى اسلام و براى احکام اسلام- که به ما منت گذاشته است و همه پیروزیهاى ما به واسطه اوست- خدمت بکنیم، و با کمال قدرت خدمت بکنیم. خوف این معنا را نداشته باشید که اگر در مجلس شما یک مطلبى را بگویید، پیش روشنفکرها این خوب نیست. شما نماز هم اگر بخوانید بعضى از‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏این روشنفکرها پیششان خوب نیست. شما اگر دعا هم بخوانید بعضى از اینها پیششان خوب نیست. من نمى گویم همه روشنفکرها؛ روشنفکر خوب در همه طبقات هست. اما آنهایى که از اوّلى که این جمهورى اسلامى خواست پایش را بگذارد توى این مملکت مخالفت کردند، و آنهایى که به اسم خدمت به خلق مى خواهند نگذارند این جمهورى اسلامى تحقق پیدا بکند. شما خوف هیچ کس را نداشته باشید؛ نه خوف چپیها را داشته باشید، نه خوف راستیها را داشته باشید. شما- در مسائل قانون اساسى است و اسلام و قانون اساسى هم تابع اسلام است- باید به اسلام فکر بکنید، نباید فکر کنید که حالا که در فلان کشور کذا چه جور واقع شده ما هم خوب است که التقاطى باشیم؛ یک قدرى بگوییم خدا، یک قدرى هم بگوییم چیز دیگر. مستقیم باشید و با استقامت کارتان را پیش ببرید، پشتیبان شما خداست. از هیچ چیز، از هیچ قوه نترسید. من نمى گویم که شما بر همه قوه ها غلبه مى توانید بکنید. ما که چیزى نداریم، همه چیز ما دست دشمنهاى ماست.‏

‏‏من عرض مى کنم که وقتى بنا شد که ما به تکلیفمان عمل بکنیم، و ما آن راهى را که خداى تبارک و تعالى پیش پاى ما گذاشته است آن راه را برویم، براى ما شکست هیچى نیست. براى اینکه از دو حال خارج نیست: یا این است که ما پیش مى بریم که شکست هیچ نیست، و یا این است که نه، مى آیند و ما را عقب مى زنند، ما تکلیفمان را عمل کرده ایم، چه شکستى است؟‏

‏‏سیدالشهدا هم شکست خورد در کربلا، اما شکست نبود این.‏

‏‏کشته شد و زنده کرد یک عالَمى را. امیرالمؤمنین هم در جنگها، در جنگ صفین شکست خورد، لکن شکست نبود این. او به خدمت ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏اسلام بود و براى خدا کار مى کرد. کسى که براى خدا کار بکند، هیچ وقت شکست تویش نیست، بُرد همیشه با آنهاست. شما خوف این را نداشته باشید که اگر یک چیزى برخلاف مثلًا مسلک مارکسیسم بگویید، بگویند که اینها چه عقب مانده هستند، خود آنها عقب مانده اند. همانهایى که ادعاى- نمى دانم- کمونیستى و کذا مى کنند، خود آنها از همه قلدرتر و از همه دیکتاتورترند، و ملتهایشان را همه به بند کشیده اند. آزادى در آن ممالک نیست براى کسى. همان طورى که در ممالک غربى هم آزادى نیست در کار، صحبت آزادى، حرف آزادى است. اگر آزادى باشد، این سیاههاى بیچاره چه کرده اند که اینطور تحت فشارند؟ در هیچ جاى دنیا شما خیال نکنید که این طرحهایى که مى دهند، و این بساطى که درست مى کنند، یک واقعیتى باشد و بخواهند روى او رفتار بکنند. ... اسلام مدنظر شما باشد. و این را بدانید که آنهایى که با این مجلس مخالفند، و آنهایى که با این انقلاب مخالفند، و آنهایى که با اسلام مخالفند، هر کارى بکنید آنها به مخالفت خودشان ادامه مى دهند، منتها یکوقتى با یک بهانه است، بعد یک بهانه دیگر پیدا مى کنند.‏

‏‏شما توجه داشته باشید که به اسلام خدمت کنید و به کشور خودتان خدمت کنید. شما وکیل مردمى هستید که همه اسلام را مى خواهند، و همه کشور خودشان را مى خواهند. و شما باید براى این ملت خدمت بکنید، به آن چیزى که شما را وکیل کرده است خدمت بکنید. اگر انحراف پیدا کنید برخلاف ملت، خیانت کرده اید به وکالتى که دارید. و من امیدوارم که ان شاءالله شما با کمال قدرت، با کمال عزت و عظمت، این نهضت را به پیش ببرید.‏

‏‏و مجلس، یک مجلس اسلامى اخلاقى همه چیز تمام باشد، و شما‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏معلم اخلاق جامعه باشید، و همه جامعه هم پشتیبان شما باشد. و همه تان یک هویت بین دولت و ملت و ارتش و مردم و همه یک هویت باشید، همه اعضاى یک انسان باشید. همه در خدمت انسان کامل؛ که رسول اکرم است باشید، و همه به منزله اعضاى او باشید براى خدمت؛ و اگر اینطور شد، پیروزى نصیبمان هست. و اگر خداى نخواسته، انحرافات پیدا شود و اغراض شخصیه پیش بیاید، و نمى دانم مسندها بحث بشود، و مقامها طرح بشود و امثال اینها، این اولًا انحطاط اخلاقى زیاد است، و انحطاط در پیشگاه خداست، و ثانیاً خوف این است که نتوانید این بار را به منزل برسانید.‏‏ 241‏

‏‏4/ 3/ 59‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏شما دوستان محترم نماینده ملتى هستید که جز به اسلام بزرگ و عدالت الهى- اسلامى فکر نمى کنند؛ و انتخاب شما براى پیاده نمودن عدالت اسلامى که در طول سلطنت ظالمانه و غاصبانه رژیم شاهنشاهى از آن محروم بودند؛ رژیمى که ثروت سرشار کشور را به خود و هم پیمانان نامیمون خود اختصاص داد و براى ادامه سلطه جبارانه خود به جیب ابرقدرتها ریخت و ملت مظلوم را در سطح بسیار وسیعى از اولین احتیاجات محروم و به خاک سیاه نشاند، و کشور را در تمام زمینه هاى فرهنگى، اقتصادى، سیاسى و نظامى وابسته به اجانب و خصوصاً امریکا کرد. ببینیم شما و دولت منتخب شما با ملت مستضعف که به حرکت انقلابش همه ما را از انزوا خارج نمود چه خواهید کرد.‏

‏‏امید آن است که رسیدگى به حال مستضعفین و مستمندان ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏کشور که قسمت اعظم ملت مظلوم را در بر مى گیرد در رأس برنامه ها قرار گیرد، و در نخستین مجلس شوراى اسلامى طرحهایى جدى در رفاه حال این طبقه محروم داده شود، و از طرف دولت منتخب شما بدون مسامحه به مورد اجرا گذاشته شود تا در پیشگاه خداوند متعال، بعضى از دیون خودتان را به این طبقه عزیز- که جان خود را براى اسلام و آزادى و استقلال کشور در طبق اخلاص گذاشته و پیروزى را براى انقلاب اسلامى به ارمغان آوردند- ادا کرده باشید.‏

‏‏شما منتخبین مجلس که از پشتیبانى جدى ملت عزیز برخوردارید، باید با کمال قدرت در مقابل قدرتهاى شیطانى که در رژیم دست نشانده سابق، حاکم بر سرنوشت ما بودند بایستید و از هیچ قدرتى غیر از قدرت خداوند قادر نهراسید، و جز به مصالح کشور به چیز دیگرى فکر نکنید. متوجه باشید که در خارج از مجلس با صحنه سازیها و اغفال، چه بسا چپگرایان و یا راستگرایان و یا ریشه هاى فاسد رژیم سابق طمع کنند که با نفوذ در مجلس مقاصد شوم اجانب را تحمیل نمایند. باید همه با هوشیارى در طرحها و مسائل روز دقت فرمایید و از کیْد دشمنان به خداى تعالى پناه ببرید. خداوند متعال همه ما را از لغزشها نگه دارد.‏

‏‏بحمدالله در مجلس، دانشمندان و علماى آشنا به احکام شرع مطهر حضور دارند و فقهاى نگهبان حاضرند؛ لکن لازم است طرحهایى که در مجلس مى گذرد مخالف با احکام مقدسه اسلام نباشد و با کمال قدرت، با پیشنهادهاى مخالف با شرع مقدس که ممکن است از روى ناآگاهى و غفلت طرح شود شدیداً مخالفت نمایید، و از قلمهاى مسموم و گفتار منحرفین هراسى نداشته ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏باشید و سخط خالق را براى رضاى مخلوق تحصیل نکنید و خداوند قاهر و قادر را حاضر و ناظر بدانید.‏

‏‏این مجلس که اولین دوره در جمهورى اسلامى است، الگویى است براى مجالس آینده؛ و هر سنت حسنه و یا سیئه اى ممکن است در مجالس دیگر اثر گذارد و براى شما اجر جزیل و یا خداى نخواسته وزر و وبال به بار آورد. لازم است در مذاکرات و برخورد آرا به طور آرام و با احترام متقابل عمل شود، نه مثل دوره هاى رضاخان و بعد از آن. و لازم است از دسته بندیها و جهتگیریهاى غیر اصولى براى کوبیدن طرف مقابل جداً احتراز شود که تنها حل مسائل در محیط آرام امکانپذیر است.‏

‏‏ویژگى این مجلس و محیط کشور در این دوره ایجاب مى کند که مجلس و دولت هماهنگ شود تا بر مشکلات کشور فائق آیند.‏

‏‏و هیچ یک از نهادهاى جمهورى اسلامى خصوصاً مجلس و رئیس جمهورى و دولت براى یکدیگر و دیگران کارشکنى نکنند و خود را به طور جدى در خدمت اسلام و کشور درآورند تا خداى متعال آنها را پشتیبانى فرماید. و نداى آسمانى انسان ساز‏‏ وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ الله جَمِیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا‏‎[1]‎‏ را در نظر داشته و اطاعت نمایند، و از منازعه و تفرقه اجتناب نمایند و به امر آموزنده الهى گوش فرا دهند و‏‏ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکُمْ ‏‎[2]‎‏ که دنباله آن تنازع، فشل و شکست و رفتن رنگ و بو و آبروست.‏

‏‏سیاست «نه شرقى و نه غربى» را در تمام زمینه هاى داخلى و روابط خارجى حفظ کنید و کسى را که خداى نخواسته به شرق و‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏یا به غرب گرایش دارد هدایت کنید و اگر نپذیرفت، او را منزوى نمایید. و اگر در وزارتخانه ها و نهادهاى دیگر کشور چنین گرایشى باشد که مخالف مسیر اسلام و ملت است اول هدایت و در صورت تخلف، استیضاح نمایید که وجود چنین عناصر توطئه گر در رأس امور یا در قطبهاى حساس، موجب تباهى کشور خواهد شد.‏

‏‏طرحها و پیشنهادهایى که مربوط به عمران و رفاه حال ملت خصوصاً مستضعفین است انقلابى و با سرعت تصویب کنید، و از نکته سنجیها و تغییر عبارات غیر لازم که موجب تعویق امر است اجتناب کنید، و از وزارتخانه ها و مأموران اجرا بخواهید که از کاغذ بازیها و غلط کاریهاى زمان طاغوت اجتناب کنند و رفاه ملت مظلوم و عقب افتادگیهاى آنها را به طور ضربتى تحصیل و ترمیم کنند.‏

‏‏در ادارات دولتى، قوانین دست و پاگیرى که در مجالس غیر قانونى رژیم سابق به تصویب رسیده و موجب تعویق و یا تعطیل امور شده و مى شود و جامعه را به تنگ آورده است به طور انقلابى لغو کنید- گر چه خود لغو است- و به جاى آنها قوانین مترقى را که رفاه ملت در آنها به بهترین وجه ملاحظه شده باشد جایگزین گردانید.‏

‏‏مجلس جمهورى اسلامى همان سان که در خدمت مسلمین است و براى رفاه آنان فعالیت مى نماید، براى رفاه و آسایش اقلیتهاى مذهبى- که در اسلام احترام خاصى دارند و از قشرهاى محترم کشور هستند- اقدام و فعالیت مى نماید، و اساساً آنان با مسلمانان در صف واحد و براى کشور خدمت مى کنند و در صف واحد از تمام ارزشها و مآثر آن برخوردار مى باشند.‏‏ 242‏

‏‏7/ 3/ 59‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏مجلس باید به تمام قوّه اى که دارد و قوّه او از همه قوّه ها بالاتر است- وتمام مسلمین واجب است بر آنها که پشتیبانى کنند از دولت و از ملت و از مجلس بالخصوص- باید با تمام معنا کوشش کند که افرادى که سر کار مى آیند، نخست وزیر، سایر وزرا و سایر کسانى که کارهاى مهم را دارند، از اشخاص مسلمان [باشند] متعهد، متوجه به کارهایى که در دنیا مى شود، مدبّر، لکن متعهد به اسلام، متعهد به مکتب.‏

‏‏مکتب بزرگترین چیزى است که از براى ما مطرح است. نباید راجع به مکتب یک کلمه اى کسى بگوید. اشتباه مى کنند اگر مى گویند مکتب چطور. تمام مقصد ما مکتب ماست و مسلمانهاى ما براى مکتب ماست که اینطور قدرت دارند. و اینطور در مقابل دیگران مى ایستند. اگر چنانچه سایر ممالک اسلامى هم مکتب خودشان را حفظ کنند- این مکتب اسلام را- اگر مکتب اسلام را حفظ بکنند، مطمئن باشند که هیچ قدرتى به آنها آسیب نمى رساند. اگر ما مکتب خودمان را حفظ نکنیم- که یکى از تعلیمات مکتب ما این است که متفق با هم باشیم- هر یک از این گروهها یا هر یک از این افراد که بر ضد آن رفیق خودش یک کلمه اى بگوید، از مکتب خارج شده است و به درد اصل ایران دیگر نمى خورد. هر کدام از اینها که دیگرى را بخواهند تضعیف کنند، مجلس بخواهد یکى دیگر را تضعیف کند، یکى دیگر بخواهد مجلس را تضعیف کند، دولت بخواهد مجلس را تضعیف کند، مجلس بخواهد دولتش را تضعیف بکند، رئیس جمهور بخواهد مجلس را تضعیف کند، مجلس بخواهد رئیس جمهور را تضعیف کند، تمام اینها برخلاف مکتب اسلام است، مخالفت با اسلام است.‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏باید این آقایان همان طورى که مدعى هستند اسلامى هستیم، واقع مطلب این است که باید در عملشان، در قولشان، در خطابه هایشان، در حرفهایشان، در نوشته هایشان، در روزنامه هایشان نشان بدهند که ما مسلمانیم. این چه مسلمانى است که هر روزنامه اى که مال یک طایفه است به طایفه دیگر فحاشى مى کند؟! ما چى جواب این مردم را بدهیم که هى مى آیند از من الآن وقت خواسته اند از بازار تهران که بیایند بگویند این چه خبر است، این آقایان چه شان است با هم؛ این آقاى رئیس جمهور با مجلس، مجلس با رئیس جمهور چرا، چرا اینطور رفتار مى کنند؟‏

‏‏چرا باید اینطور باشد که صداى مردم در آید؟ من نصیحت به آنها مى کنم، من از لسان اسلام به آنها نصیحت مى کنم که با هم اختلاف نکنید. شما اگر اختلاف بکنید، راه را براى دیگران باز مى کنید.‏

‏‏شما اختلاف با هم نداشته باشید. سر چه اختلاف مى کنید؟ چه میراثى هست که شما مى خواهید قسمت کنید و سرش اختلاف مى کنید؟ این همه مردم جوانهایشان را دادند، میراث براى شما گذاشتند که اختلاف با هم بکنید و اینطور توى سر هم بزنید و اینطور فساد ایجاد کنید؟! یک قدرى با هم رفیق باشید، دوست باشید، برادر باشید.‏

‏‏آقاى رئیس جمهور افرادى که به درد جامعه اسلامى ما بخورد، به درد مکتب ما بخورد باید تهیه کند، معرفى کند؛ یعنى، نخست وزیر را [که ] او تهیه مى کند باید یک شخصى باشد که همه آن صفاتى که من گفته ام درش باشد. از اینکه در رأس همه صفات، مکتبى بودن است.‏‏ 243‏

‏‏15/ 5/ 59‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏من یک کلمه راجع به مجلس و محیط مجلس عرض دارم. و یک کلمه هم راجع به کشور و کسانى که در این کشور مشغول به خدمت هستند.‏

‏‏آنکه راجع به مجلس است یک مقدار زیادش را دیشب از تلویزیون آقایان دیدند، که من در سال قبل آن مسائل را گفتم. و باید عرض کنم که مع الأسف آن که من مى خواستم نشده است.‏

‏‏من مى خواستم که این مجلس یک معلم باشد از براى همه کشور، و براى مجلسهاى بعد و نسلهاى آینده، که کیفیت مشاوره وکلا باید این نحو باشد. آن نحوى که در مجالس سابق، و خصوصاً این مجالس آخر پنجاه ساله، آن طور نباشد. آقایان در یک محیط آرام مسائلى که دارند با آرامش بیان کنند. اختلافاتى که در دیدها دارند، در سلیقه ها دارند، اینها را با یک آرامش خاطر بیان کنند و حل و فصل کنند و راجع به مسائل کشور هم که در آنجا مى آید، باز هم با یک محیط آرام. در محیط آرام است که عقلها مى توانند کار بکنند. آن روزى که غضب توى کار آمد، عقل کنار مى رود. قوه غضبیه هر وقت به راه افتاد، عاقله را کنار مى زند، [شخص ] از روى بى عقلى صحبت مى کند. قاضى چنانچه در حال غضب باشد، نباید حکم بدهد؛ براى اینکه حکم در حال غضب حکمى است که از منشأ عقلى و شرعى صادر نمى شود. شما مسائلى دارید؛ فرض کنید یک نفر مى رود و مسائل خودش را مى گوید؛ انتقاد هم دارد؛ انتقادات آزاد است، به اندازه اى که نخواهند یک کسى را خفیف کنند، یا یک گروهى را خفیف کنند و از صحنه خارج کنند؛ انتقاد براى ساختن، براى اصلاح امور، لازم است؛ هر مجلسى باید این انتقادات را داشته باشد؛ لکن اگر [در] این انتقادات آن که انتقاد مى کند با آرامش خاطر و با نظر صحیح انتقاد بکند، این که ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏جواب مى دهد هم اگر با نظر صحیح و بدون اینکه غضب در آن راه داشته باشد جواب بدهد، آن وقت منطق در مقابل منطق است. و اگر با هیاهو و جار و جنجال بخواهید شما یک مسأله را حل بکنید، و هر کسى در نظر داشته باشد که طرف مقابل خودش را مثل یک دشمن بکوبد، عقلها کنار مى رود و قوه غضبیه، که بدترین قوه هاست اگر مهار نشود، در کار مى افتد؛ و مسائل را علاوه بر اینکه حل نمى کنند، مشکلتر مى کنند.‏

‏‏... مهم در همه افراد، و خصوصاً شما آقایان که در مجلس هستید، و مجلس مبدأ همه چیزهایى است که در کشور واقع مى شود، مهم این است که در مقام بیان مسائل و رد مسائل، انتقاد و تکذیب، به آنجا نرسد که قوه عقلیه کنار، و با قوه غضبیه انسان وارد میدان بشود. اگر یک کسى هم فرض کنید از زبانش یک مطلبى بر خلاف شما صادر شد، شما بروید و مطلب را منطقى صحبت کنید، با داد و فریاد و- خداى نخواسته- حرف زشت زدن کار درست نمى شود. جز اینکه اگر- خداى نخواسته- این امور تکرار بشود در مجلس، کم کم- هیچ امر فاسدى یکدفعه سراغ آدم نمى آید. شیطان باطنى انسان بسیار استاد است. و او همچو نیست که ابتدا انسان را به فساد بکشد- ابتدا قدم کوچکى را وا مى دارد که انسان بردارد. این قدم که برداشت، فردایش یک قدم یک قدرى بلندترى. انسان را یواش یواش به جهنم مى فرستند؛ یواش یواش به فساد مى کشد. ...‏

‏‏امیدوارم که از این به بعد یک قدرى توجه بکنند که این محیط مجلسى که نمایش داده مى شود در همه کشور، و بعضى جاهاى دیگر هم، یک طورى نباشد که وقتى این محیط در منظر مردم واقع شد، مردم از اینکه این وکیل را انتخاب کرده اند پشیمان بشوند.‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏یک طورى نباشد که از آن راهى که همه مردم دنبال آن راه هستند کنار برود.‏

‏‏مجلس باید یک محیطى باشد که با کمال تفاهم و خیرخواهى براى ملت و کشور، مسائل را پیش بیاورند. انتقاد مى کنند، انتقاد خیرخواهانه باشد. جواب انتقاد مى دهند، آن هم خیرخواهانه باشد. و منظره مجلس یک منظره صالح باشد، که مردم وقتى که این منظره را دیدند بگویند چه کار خوبى کردیم که یک همچو اشخاص صحیح را در مجلس بردیم. و یک وقت- خداى نخواسته- طورى نباشد که مردم پشیمان بشوند از رأیى که داده اند.‏‏ 244‏

‏‏6/ 3/ 60‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏توجه بکنید این مجلس یک مجلسى است که در مقابل این امور انحرافى ایستاده است. این مجلس در دست هیچ حزبى نیست؛ در دست هیچ گروهى نیست؛ اکثریت این مجلس اشخاص مستقلى هستند که خودشان فکر مى کنند و خودشان عمل مى کنند؛ آنها انحرافات را [مى بینند]، و رضاى خدا را در نظر مى گیرند و با رضاى خدا مى خواهند راه را به آخر برسانند.‏‏ 245‏

‏‏1/ 4/ 60‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏مجلسیان در تصویب لوایحى که از ارگانها به آنها مى رسد با تحقیق و تدقیق و مراعات موازین اسلامى تسریع نمایند و مواردى که احتیاج به تشخیص متخصصین دارد از آنان دعوت و مشورت و‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏نظرخواهى نمایند.‏‏ 246‏

‏‏4/ 9/ 60‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏آقایان نمایندگان محترم مردم هم باید این فکر را بکنند. ما بین راه هستیم. اگر اینجا احتیاج باشد به نمایندگانى که بروند در جبهه ها و مردم را نصیحت بکنند، آن وقت تصور این را بکنند که آیا یک سفر مستحبى حج باید بروند یا یک سفر- تقریباً- واجب به طرف جبهه ها و نصیحت آنها و دلدارى به آنها. الآن چند روز است که به من مکرر گفته شده است که دارد مملکت براى این توجهى که دارند به سفر حج، فلج مى شود. و کلاى مجلس مى خواهند همه مشرف شوند؛ 140 نفر یا بیشتر مشرف بشوند. البته عذر دارند، مى گویند آقاى هاشمى فرمودند که این تعطیلى آنهاست، لکن ما فکر این را بکنیم که ما امروز تعطیل داریم؟ ما امروز مى توانیم در این وضعى که کشور ما دارد، استفاده از تعطیل بکنیم؟ و شوراى قضایى هم مى گویند بسیاریشان مى روند. شوراى نگهبان هم، خوب، ایشان هم مى روند و از سایر قشرها هم همین طور. اگر واجب باشد مکه، خوب، هیچ کس جلویش را نمى تواند بگیرد؛ باید هم بروند، اگر حج فریضه باشد، مگر اینکه یک فریضه بالاتر از آن باشد با حفظ ثغور اسلام که همه فرائض را کنار مى گذارد.‏

‏‏این را من عرض کردم باز هم به بعضى آقایان که اینجا تشریف داشتند که با اینکه قتل نفس مؤمن از همه گناهان کبیره، شاید بعد از شرک بالله، بالاتر باشد؛ قتل نفس مؤمن بى گناه، لکن اسلام؛ همین اسلامى که این قدر راجع به مؤمنین سفارش فرموده است و تحذیر از قتل نفس مؤمن کرده، از احکام جهادش این است که اگر‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏یک دسته از همین مؤمنین، از همین مسلمین، از همین فقها، از همین- عرض بکنم- دانشمندان را کفار جلو قرار دادند و سپر قرار دادند براى خودشان که بیایند، امر فرموده است که همه را بکشید؛ اینها با آنها، اینها همه شهیدند و به بهشت مى روند، آنها هم جهنم؛ براى اینکه حفظ ثغور اسلام است؛ حفظ نظام اسلام است؛ حفظ ثغور اسلام است. حفظ ثغور اسلام جزءِ فرایضى است که هیچ فریضه اى بالاتر از آن نیست؛ حفظ اسلام است.‏

‏‏آقایان توجه کنند! خودشان همه دانشمند هستند، همه توجه به مسائل دارند؛ که البته بعضى مسائل دیگر هست، من نمى خواهم بگویم که موجب نگرانى است، ولى خودتان توجه بکنید که آیا با این وضعى که کشور ما دارد. این طور کوچ کردن به جوار بیت الله با آن همه ثوابهایى که دارد، بر غیر اشخاصى که واجب عینى است، آیا الآن صلاح مى دانند آقایان که این مملکت را به حال تعطیل درآورند؟ و- خداى نخواسته- یک وقت یک صدمه اى وارد بشود به کشورتان، علاوه بر یک نگرانیهاى دیگرى که هست. در هر صورت، توجه به این بکنید که انگیزه اى که در قلب شما براى رفتن حج هست، چه هست؟ این است که به ثواب عالى برسید؟‏

‏‏آن وقت ببینید ثواب اینکه به حج بروید یا ثواب اینکه براى مسلمین خدمت بکنید، کدام بیشتر است؟‏‏ 247‏

‏‏9/ 6/ 61‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‏من میل دارم که این مجلس، یعنى همه میل دارید که این مجلس که از همین ملت تشکیل شده است و با رأى همین ملت تشکیل شده است و همه مى دانید که این ملت جز اسلام انگیزه اى نداشتند،‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏حتى مذاهب که رسمى هستند، آنها هم دیانت را مى خواهند؛ خدا را مى خواهند؛ رضاى خدا را مى خواهند. ما باید فکر این معنا باشیم که این معنا که رضاى خداست و آرمان اسلام است، این معنا را به تمام معنا درصدد باشیم که متحقق کنیم. انسان گاهى دیدش، مجلس هم همین طور است، دیدها مختلف است، هردو و همه جمعیت، اسلام را مى خواهند، لکن دید از اسلام اختلاف دارد، و مى دانید که تقریباً بسیارى از روشنفکرهاى ما هستند، افراد تحصیلکرده ما هستند که اینها ادعاى اسلامشناسى مى کنند، لکن از اسلام بى اطلاعند. این طور نیست که اسلام را به آن معنایى که دارد، به آن معنا بتوانند بفهمند. یک جنبه اى یا یک جنبه هایى را در آن مطالعه مى کنند و مسائلى در آنجا مثلًا مى فهمند، لکن جنبه هاى زیاد دیگرى که در اسلام هست توجه نمى کنند؛ و این اسباب این مى شود که یک اختلاف نظرهایى پیش بیاید. من میل دارم که، شما هم میل دارید که این مجلس طورى باشد که اگر قانونى را گذراند وقتى که در شوراى نگهبان برود بیچون و چرا قبول کنند. شما مى دانید که مردم اسلام را مى خواهند، دیانت را مى خواهند، رضاى خدا را مى خواهند. این همه مردمى که در ایران در این طول مدت مبارزه کردند و حالا هم دارند در جبهه ها مبارزه مى کنند و در پشت جبهه ها هم مبارزه مى کنند، اینها همه براى اسلام است و براى خداست. اینها را ما باید فکر این باشیم که این نظرى که به مجلس دارند و نظر اسلامى دارند، این نظر محفوظ بماند. این نه مخصوص مجلس است، دولت هم همین طور است. همه کسانى که مشغول یک شغلى در دولت هستند، این معنا را باید توجه کنند که مردم توجه به اسلام دارند؛ انحراف مختصرى اگر پیدا بشود در یکى از اینها، این انحراف را مردم ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏نمى پذیرند. و ما باید براى خدا درصدد رضایت این مردم باشیم.‏

‏‏یعنى، این مردمى که آن مجلسهاى طاغوتى را به هم زدند و یک مجلس اسلامى درست کردند. دست بسیارى را از توى حبسها گرفتند و بیرون آوردند از تبعیدها، تبعید شده ها را برگرداندند.‏

‏‏اینها همه چیزهایى بود که مردم کردند. ما ادعا نمى توانیم بکنیم که من کردم؛ شما کردید؛ جامعه کرد، منتها به توفیق خداى تبارک و تعالى. خداوند این جامعه را طورى قرار داد و عنایت به طورى شد که این جامعه با دید اسلامى جلو افتادند. و جوانهایشان را فدا کردند و همه چیزشان را دادند و آن رژیم را و آن کسانى که آن رژیم را تقویت مى کردند رفتند و یک جمهورى اسلامى پیدا شد؛ و از این جهت، مردم دنبال اسلام هستند.‏

‏‏اگر خداى نخواسته، در مجلس شورا- نه به واسطه سوء نیت، به واسطه اینکه شناخت کم است- یک دسته اى گمان مى کنند که مکتب سرمایه دارى بهتر از مکتب کمونیست است مثلًا، یک دسته هم آن طرفش را خیال مى کند، آن که خیال مى کند او بهتر است، مى رود سراغ اینکه ببیند در اسلام کجاها اسمى از این مسأله برده شده، بدون اینکه توجه به اطراف مسأله بکند، ببیند که آنجایى که گفتند، پهلویش چه گفتند. یک دسته مى روند آن چیزى را که باز خودشان به نظرشان رسیده، مى روند دنبال آنکه او را پیدا بکنند. من در نجف که مشرف بودم، مى دیدم که در این دیوارهاى نجف، کربلا، یک چیزهایى را همین بعثیها که اساس ادیان را منکرند و قبول ندارند، در آنجا نوشتند از نهج البلاغه. آنهایى که در نهج البلاغه راجع به- فرض کنید که- انتقاد از اینکه سرمایه دارى اگر بزرگ بشود در پهلویش مظلوم پیدا مى شود، این طور شعارها را مى نوشتند، منتها آنها نیت سوء داشتند. آنها اشخاصى نبودند‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏که بروند براى اینکه نهج البلاغه چه مى گوید، اطاعت کنند. و اما همان اشخاصى هم که حسن نیت دارند، خدمت مى خواهند بکنند به این کشور، خدمت به اسلام بکنند؛ گاهى به واسطه بى توجهى به همه اطراف مسأله، مى بینى که یک راهى را پیش گرفتند که این راه، راه به خیال خودشان اسلام است، لکن جهات دیگرش را توجه نکردند. از این جهت آنى که من آرزو دارم این است که ما، شماها که در مرکز قانونگذارى هستید و از همه مهمتر محل شماست، و دیگران هم که مابعد این واقع هستند، ما تحت تأثیر هیچ مکتبى واقع نشویم. نمى خواهم بگویم همه شما تحت تأثیر واقع شدید، لکن یک عده اى ممکن است تحت تأثیر تبلیغات آن طرف یا تبلیغات آن طرف. ما باید راه مستقیم اسلام را بگیریم و مطالعات اسلامى داشته باشیم، یا از کسانى که مطالعات اسلامى دارند یاد بگیریم که آیا سرمایه دارى تا چه حدود در اسلام قبول شده است و اسلام درباره او چه مى گوید، و کمونیست را اصل اسلام قبول دارد یا قبول ندارد. اگر یک مکتب انحرافى، ما را در تحت تأثیر خودش قرار بدهد، ما از اسلام غافل شده ایم.‏

‏‏حسن نیت داریم، خیلى هم میل داریم که ملت چه باشد، صلاح این است که امروز چه جور بشود، صلاح براى اینکه اسلام تقویت بشود این است که امروز چه جور بشود. همه اطراف مسأله مطالعه نمى شود که ببینند آن صلاح آخرى، آنکه اسلام گفته است، این یک مطلبى است از خداست. خدا این طور نیست که در نظر نگرفته باشد که مصلحت چى است براى یک ملت، یا براى یک جمعیت مصلحت چى است و مصلحت حالا باید این باشد، آن وقت آن باشد. آنجاهایش هم که مصلحتى در تغییرات بوده است، خدا گفته است آنها را. احکام ثانویه براى همین معناست که گاهى ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏یک مسائلى در جامعه ها پیش مى آید که باید یک احکام ثانویه اى در کار باشد، آن هم احکام الهى است، منتها احکام ثانویه الهى است. ما باید درصدد این معنا باشیم که اگر رأى به یک پیشنهادى مى دهیم، توجه بکنیم که ما تحت تأثیر یک مکتبى از مکتبهاى دنیا واقع نشویم. ما تحت تأثیر قرآن باشیم، تحت تأثیر احادیث از ناحیه پیغمبر- صلى الله علیه و آله- اگر این طور بشود کارها زودتر مى گذرد و کارها بهتر مى گذرد؛ و نظر مردم به شما، همان نظرى است که حالا هست. اگر ده مرتبه این طور اتفاق بیفتد که یک عده اى که اکثریت- فرض کنید- هستند، اینها یک چیزى بگویند، یک عده اى هم در اقلیت باشند چیز دیگر بگویند، برود در شوراى نگهبان و رد کند، اکثریت را رد کند، نقض کند، اگر چندین دفعه این طور بشود مردم آزرده مى شوند. یعنى آن شناخت مردم از شما ممکن است یک وقت خداى نخواسته، تغییر بکند و این از بزرگترین خطرهایى است که براى مجلس اسلامى است و براى اسلام است.‏

‏‏خطر بزرگ این است که امروز احتمال مى رود که آن خطر براى ما باشد، این است که یک وقت ملت از حکومت برگردد. ملت را دیگران نمى توانند برگردانند. امریکا هرچه به حکومت ما فحش بدهد و به مجلس ما فحش بدهد یا به افراد فحش بدهد، پیش مردم، اینها معتبرتر مى شوند. و از آن طرف دیگران، منحرفین هرچه شما را بدگویى کنند برایتان بهتر است. مصیبت آن وقت بود که از شما تعریف کنند. اگر چهار مرتبه امریکا، من آن اوایل مى گفتم این را که اینها نمى فهمند چطور اشخاص را زمین بزنند، چهار دفعه تعریف کنند از یک کسى، تعریف کنند از یک چیزى، وقتى تعریف کردند، مردم مى فهمند این عیبى دارد که اینها تعریف ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏مى کنند از او، لکن خدا خواسته است که اینها نفهمند. اگر چند مرتبه مردم ببینند که در مجلس، آنهایى که فرستادند در مجلس و همه را به دیانت مى شناسند، اینها رأیهایى مى دهند که فقهاى شوراى نگهبان براى خاطر مخالفتش با اسلام رد مى کند، خوب، درشان شبهه پیدا مى شود. شما کارى بکنید که تحت تأثیر هیچ کس، خودتان را از تمام مکاتب دنیا تبرئه کنید و نصب العین شما اسلام و قرآن و احادیث اسلامى باشد؛ منتها چه احکام اولیه، چه گاهى احکام ثانویه. اگر این طور بشود، شوراى نگهبان رد نمى کند دیگر. و من خوف این را دارم که یک مدتى که شما گفتید و آنها نپذیرفتند، مردم درشان شبهه پیدا بشود، چنانچه این خوف براى دولت هست. ... شما آقایان باید توجه به این معنا بکنید که مسائل را طورى طرح بکنید، مسائل را طورى رأى به آن بدهید که در شوراى نگهبان رد نشود؛ یا اگر رد مى شود در هر سالى یکى دو تایش رد بشود. اما شما از این ور یک ماه زحمت بکشید و صحبت بکنید و رد و ایراد بکنید و یک مسأله اى را تمام کنید، آنها بعد از چند روز بگویند اینها خلاف شرع است، با اسلام نمى سازد، یا با قانون اساسى مخالف است که آن هم از روى اسلام است، این وهن براى مجلس مى آورد و این خوف براى ما ایجاد مى کند که مبادا یک وقتى مردم خیال کنند که اینها تدین ندارند؛ توجه ندارند که نه، تدین دارند، دیدشان آن دیدى که باید باشد بعضى شان نیست والّا نه اینکه بى تدین باشند، خیرخواهند، حسن نیت دارند، تدین دارند، اما این طور نیست که همه اینها در دیدها یک طور باشند، و همه اینها در مسائل یک طور باشند. باید طورى بشود که اگر شما با هم اختلاف کردید، مثل اختلاف دو تا مجتهد باشد در مسائل، اختلافى باشد که دو مجتهد با هم دارند.‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏آن اختلاف اگر باشد، پیش مردم هم مقبول است، پیش شوراى نگهبان هم مقبول مى شود. و اما اگر بنا باشد که یکى اش از یک طرفى بیفتد که شوراى نگهبان بگوید این خلاف اسلام است، شوراى نگهبان نمى گوید که این خلاف فتواى من است یا خلاف فتواى زید است، او مى گوید خلاف اسلام است، اگر این طور بشود و تکرار بشود، این خطرى است براى شما و براى همه ...‏

‏‏شما گمان نکنید که قدرت نظامى شما را نگه داشته است، قدرت ایمان شما را نگه داشته است و پشتیبانى ملتها، ملت. این را باید، این پشتوانه را باید حفظش بکنید. اگر این پشتوانه خداى نخواسته، یک وقتى از دست ما برود، همه ما از بین خواهیم رفت و اسلام هم دستخوش باز یک مسائل دیگر مى شود.‏

‏‏... همه این اشخاصى که در کارهاى دولتى، یا در کارهایى که در جمهورى اسلامى باید بشود دست به کار هستند، باید این حیثیت خودشان را پیش مردم حفظ کنند. و این حیثیت حفظ مى شود به اینکه به مُرّ اسلام عمل بشود، اعم از احکام اولیه و چنانچه نشد و تشخیص داده شد به اینکه الآن مصلحت در حکم ثانوى است، احکام ثانویه؛ و اما این هم باید روى تشخیص صحیح باشد. خوب، یک نفر مى نشیند مى گوید که الان حکم اضطرارى است باید فلان چیز بشود، یک عده اى مى گویند نیست اضطرارى، اینکه نمى شود گفت که حالا که یک عده اى گفتند اضطرارى است، ما او را مى گیریم، فرض کن چند نفر هم او اکثریت دارد. شما باید یک کارى بکنید که اضطرارى را قبول کند، شوراى نگهبان قبول کند، مجلس لااقل دو ثلث اش رأى بدهد به اینکه این امر اضطرارى است، مشورت کنند با اشخاص مطلع. ما باید به مُرّ اسلام عمل کنیم. آقایان، شما باید به مُرّ اسلام، هم ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏تکلیف شرعیتان است، هم حکم عقل است که ما باید حفظ کنیم مردم را. اگر یک وقتى مردم تو خیابان ریختند و شعار بر ضد ما دادند، شعار بر ضد کسانى دادند، خوب، آن وقت چه مصیبتى است. ما بسمان است آن شعارهایى که در خارج برایمان مى دهند و آن شعارهایى که منافقین مى دهند و امثال آنها. ما وقتى مردم را داریم، اسلام را داریم و رضاى خدا را داریم، همه چیز داریم و هیچ یک از آن تبلیغات سوء تأثیرى نمى کند؛ اما اگر خداى نخواسته مردم یک وقتى لغزش پیدا کردند، دیدند شما خداى نخواسته دارید یک کار خلافى مى کنید و خیال کنند عمد است، خوب، آنها که نمى دانند این مسائل را، توده مردم که نمى توانند مسائل را تحلیل کنند به طورى که بفهمند که کجا عمد بوده، کجا نبوده، فلان آقا چه بوده است، او چه بوده، این مصیبت مى شود برایتان. و من امیدوارم که ان شاءالله جدیت زیاد در این مسأله بکنید. و ان شاءالله رأیهایى که شما مى دهید، مشورتها زیاد باشد.‏

‏‏بلکه گاهى وقتها با بعض افراد شوراى نگهبان مشورت کنید و بعد از اینکه مشورت شد و این امور آن طور شد، دیگر نه شوراى نگهبان رد مى کند و نه مردم ناراضى مى شوند. مردم وقتى دیدند یک حکمى را حکم خداست، مجلس گفته است، شوراى نگهبان هم که دنبال این است که احکام اگر خلاف اسلام باشد ردش کنند، حالا که قبول کردند اسلامى است، مردم با اسلام که دعوا ندارند.‏

‏‏مردم، اسلام هرچه بفرماید قبول مى کنند. کسى که جوانش را براى اسلام مى دهد دیگر دنبال این نیست که مثلًا فلان چیز را ندارد، چطور باشد، یا فلان چیز را دارد، چه بشود. ما باید این اسلام عزیز را نگهدارى بکنیم. مجلس اسلامى ما نگهبان اسلام باشد و همه ارگانها و دولت، نگهبان اسلام، خدمتگزار اسلام باشد؛ وقتى ‏

‏‎

‎

‎ ‏ ‏

‏‏خدمتگزار اسلام شد همه مسلمانها با آن موافق هستند. چه در ایران و چه در خارج ایران، همه با آن موافق هستند.‏‏ 248‏

‏‏4/ 11/ 61‏

‏‏ ‏

‏‏***‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• ( 1). بخشى از آیه 103 سوره آل عمران:« و همگى به رشته دین خدا چنگ زده و به راههاى متفرق( مدعیان دین ساز) نروید».
• ( 2). بخشى از آیه 46 سوره انفال:« هرگز راه اختلاف و تنازع نپویید که در اثر تفرقه ترسو و ضعیف شده و قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد».