بخش دوم: علل و زمینه های انقلاب اسلامی

وحدت کلمه و وحدت مقصد

‏ ‏

‏ ‏

وحدت کلمه و‎ ‎وحدت مقصد

‏ ‏

‏ما تجربه کردیم در این دو سه سال که آن وقت که توجه به خداى‏‎ ‎‏تبارک و تعالى مجتمعاً نداشته ایم، و لو یکى یکى هم‏‎ ‎

کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 226


‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏داشتیم، نتوانستیم کارى انجام بدهیم؛ زیر بار ظلمها و ستمها و‏‎ ‎‏فشارها بودیم و چپاولگران عالم به ما از هر طرف حمله کرده‏‎ ‎‏بودند، و ما در قبضۀ آنها و کسانى که وابستۀ به آنها بودند گذراندیم‏‎ ‎‏روزگار بزرگى را و با فاجعه اى را. ودیدیم که این قیامى که ملت‏‎ ‎‏ایران کرد و نهضتى که ملت ایران کرد و کم کم از تفرقه به وحدت‏‎ ‎‏رو آورد و مقصد واحد و ابدان مجتمع و ارواح مجتمع در خیابانها،‏‎ ‎‏در همۀ بلاد کشور ـ از روستاها گرفته تا مرکز ـ ابدان مجتمع و‏‎ ‎‏ارواح مجتمع، ابدان در خیابان ها ریختند، و خواست آنها اسلام و‏‎ ‎‏خدا بود، و دست رد به سینۀ ظلم و ظالم و ستمکار زدند، همۀ‏‎ ‎‏اشخاصى که مى خواستند این کشور را چپاول کنند، و چپاول‏‎ ‎‏کردند در سالهاى طولانى و داشتند ادامه مى دادند به این‏‎ ‎‏چپاولگرى. خداى تبارک و تعالى عنایت فرمود و ما و شما و همۀ‏‎ ‎‏ملت، هم در ابدان مجتمع شدیم و هم در ارواح، اجتماعاً از زن و‏‎ ‎‏مرد و بزرگ و کوچک به خیابانها ریختند ملت ما، مقصد هم یکى‏‎ ‎‏بود و فریاد همه «اللّه اکبر» بود، و فریاد همه این بود که مرگ بر‏‎ ‎‏اشخاصى که ستمگرند و اشخاصى که چپاولگرند، ما اسلام را‏‎ ‎‏مى خواهیم، جمهورى اسلامى را مى خواهیم که جمهورى‏‎ ‎‏اسلامى در آن هم آزادى هست و هم استقلال. ما باید این‏‎ ‎‏اجتماعى را که در ایران حاصل شد و این تحول بزرگى که حاصل‏‎ ‎‏شد این را سرمشق خودمان قرار بدهیم و از یاد نبریم.‏

‏     توجه داشته باشیم که آنچه ما را پیروز کرد، آنکه ما را با دست‏‎ ‎‏تهى پیروز کرد، این اجتماع ابدان و اجتماع ارواح و وحدت کلمه و‏‎ ‎‏وحدت مقصد بود. و همین مردم در بیست سال پیش از این همینها‏‎ ‎‏بودند، مورد تعدى اجانب بودند و مورد تعدى آنهایى که نوکرهاى‏‎ ‎‏اجانب بودند و کارى نمى توانستند بکنند. همینها بودند که به‏‎ ‎

کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 227


‏عنایت خداى تبارک و تعالى متحول شدند به یک موجود‏‎ ‎‏آسیب ناپذیر با وحدت همۀ جانبه در روح و در جسم. همینها‏‎ ‎‏بودند که از آن حالت به حالت دیگر متحول شدند و پیروزى را با‏‎ ‎‏این حال به دست آوردند. آن هم پیروزى اى که معجزه آسا بود.‏‎ ‎‏پیروزى اى که احتمالش داده نمى شد که بتوانند در این مدت کم با‏‎ ‎‏این زحمت هاییکه در مقابل آن چیزى که به دست آورده اند باز‏‎ ‎‏شما ناچیز به جا آوردید. آن چیزى که در دنیا اسمش باید معجزه‏‎ ‎‏باشد. بنابراین ما همه باید توجه کنیم ‏‏[‏‏به‏‏]‏‏ همین تابلو بزرگى که‏‎ ‎‏سرتاسر ایران هست و منعکس است در آن «اللّه اکبر» و «آزادى و‏‎ ‎‏استقلال و جمهورى اسلامى»، همان در نظر ما باشد و سرمشق ما‏‎ ‎‏باشد؛ و تا آخر ودر نسلهاى آتیه منتقل بشود همین مطالب از شما‏‎ ‎‏به نسلهاى آتیه تا ان شاء اللّه در هیچ وقت از تاریخ نتوانند دیگر بر‏‎ ‎‏ما سلطه پیدا بکنند. این مطلب در شما مهم است؛ و در کسانى که‏‎ ‎‏دولتمردان هستند بیشتر مهم است، اهمیتش بیشتر است. آنها باید‏‎ ‎‏توجه داشته باشند که سند پیروزى ما همین وحدت کلمه و همین‏‎ ‎‏توحید کلمه بوده است. آنها باید بدانند که رسیدن هر یک از آنها به‏‎ ‎‏هر مقامى براى خاطر همین ملتى ‏‏[‏‏است‏‏]‏‏ که بپاخاستند و وحدت‏‎ ‎‏کلمه را ایجاد کردند و با هم یک کلمه گفتند، و آن «آزادى،‏‎ ‎‏استقلال، جمهورى اسلامى». همه همین مقصد را داشتند.(159)‏

*  *  *

‎ ‎

کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 228