اجتماعات عبادى و سیاسى
این مواقفى که در اسلام هست مثل عید فطر، عید اضحى ، قربان، و حج- مواقف حج- نماز جمعه، جماعات که در شب و روز انجام مى گیرد، این مواقف جنبه هاى عبادى دارد، و جنبه هاى سیاسى و اجتماعى هم دارد؛ یعنى جنبه عبادى اش در جنبه سیاسى اش- اینها- مُدْغَمند، مُنْضَم به همند. دیانت اسلام یک دیانت عبادىِ تنها نیست و فقط وظیفه بین عبد و خداىِ تبارک و تعالى، وظیفه روحانى تنها نیست؛ و همین طور یک مذهب و دیانت سیاسى تنها نیست؛ عبادى است و سیاسى. سیاستش در عباداتْ مُدْغَم است و عبادتش در سیاسات مدغم است. یعنى همان جنبه عبادى یک جنبه سیاسى دارد. همین اجتماع در اعیاد براى نماز، این عبادت است لکن آن اجتماع خودش جنبه سیاست دارد. مسلمانها باید از این اجتماعاتى که هست، از این اجتماعات استفاده هاى زیاد بکنند. مثلًا مسجدها در صدر اسلام به این صورتى که بعدش به توسط اشخاصى منحرف به این صورتهاى مبتذل درآمد، در صدر اسلام اینطور نبوده. مسجدها محلى بوده است که از همان مسجد ارتش راه مى افتاد براى جنگ با کفار و با قلدرها؛ از همان توى مسجد. آنجا خطبه خوانده مى شد، دعوت مى شدند مردم به اینکه فلان- مثلًا- آدم متعدى در فلان جا قیام کرده بر ضد مسلمین یا مال مردم را چپاول مى کند، قلدرى مى کند، انحرافات دارد، و از همان مسجد راه مى افتادند و مى رفتند طرف دشمن. از
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 156
همان جا قراردادها حاصل مى شد. 95
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 157