‏‏تکلیف سران کشورهاى اسلامى براى رفع اختلافات جزئى

‏‏تکلیف سران کشورهاى اسلامى براى رفع اختلافات جزئى ‏

‏‏پیغمبر اسلام مى خواست در تمام دنیا وحدت کلمه ایجاد کند؛ مى خواست تمام ممالک دنیا را در تحت یک کلمه توحید، در تحت کلمه توحید تمام ربع مسکون را قرار بدهد، منتها اغراض سلاطین آن وقت از یک طرف و اغراض علماى نصارا و یهود و امثال ذلک از طرف دیگر سد شد؛ مانع شد از اینکه ایشان بتوانند آن کار را انجام بدهند. الآن هم سد است؛ الآن هم آنها مانع هستند؛ الآن هم گرفتارى ما براى خاطر آنهاست؛ الآن هم یهود مانع هستند که اسلام ترویج بشود؛ الآن هم نصارا مانع هستند که اسلام را، آنطور که هست، معرفى کنند. مانع هستند.‏

‏‏الآن بر رؤساى اسلام، بر سلاطین اسلام، بر رؤساى جمهور‏

‏‎

‎ ‏ ‏

‏‏اسلام، الآن تکلیف است که این اختلافات جزئى موسمى را که گاهى دارند، این اختلافات را کنار بگذارند؛ عرب و عجم ندارد، ترک و فارس ندارد؛ اسلام- کلمه اسلام- پیغمبر اسلام، همان طورى که خودشان طریقه مبارزه شان بوده است، باید آنها هم تَبَع باشند، تبع اسلام باشند. اگر وحدت کلمه خودشان را حفظ کنند، اگر این اختلافات جزئى موسمى را کنار بگذارند، اگر همه با هم همدست بشوند- هفتصد میلیون مى گویند که جمعیت هست، اما هفتصد میلیون متفرق به قدر یک میلیون هم نیستند؛ هفتصد میلیون متفرق به درد نمى خورد؛ هزارها میلیون متفرق هم به درد نمى خورد؛ اما اگر این هفتصد میلیون، دویست میلیونش، چهارصد میلیونش، با هم دست بدهند، دست برادرى بدهند، حدود و ثغورشان را حفظ کنند، حدود خودشان را حفظ کنند لکن در جامعه اسلامى که مشترک مابین همه است، در کلمه توحید که مشترک بین همه است، در مصالح اسلامى که مشترک بین همه است با هم توحیدِ کلمه کنند. اگر اینها توحید کلمه کنند، دیگر یهود به فلسطین طمع نمى کند؛ دیگر هندو به کشمیر طمع نمى کند. این براى این است که نمى گذارند شما متحد بشوید. بدانند آنها- مى دانند هم- دستهایى که مى خواهند منابع شما را از دستتان بگیرند، مى خواهند ثروت شما را به رایگان ببرند، مى خواهند ذخایر تحت الارضى و فوق الارضى شما را به یغما ببرند، آنها نمى گذارند که عراق و ایران با هم متحد بشود؛ ایران و مصر با هم متحد بشود؛ ترکیه و ایران با هم متحد بشود؛ همه شان با هم وحدت کلمه پیدا کنند. نخواهند گذاشت.‏

‏‏ولى شما تکلیفتان این نیست؛ رؤسا تکلیفشان این است که بنشینند با هم تفاهم کنند، حدود و ثغور خودشان را حفظ کنند، هر‏

‏‎

‎ ‏ ‏

‏‏کدام حدود و ثغورشان محفوظ، لکن آن دشمن خارجى که به شما اینقدر ضرر وارد مى کند در مقابل او توحید کلمه کنید. اگر توحید کلمه بکنید، یک مشت یهودى دزد در فلسطین است، بیش از یک میلیون از مسلمین را ده سال، بیشتر از ده سال است که متفرق کرده اند و ممالک اسلامى نشسته اند با هم عزا گرفته اند، اگر توحید کلمه باشد چطور مى توانند اینها، این یک مشت یهود دزد، چطور مى توانند فلسطین شما را از دستتان بگیرند و مسلمین را از فلسطین بیرون کنند و نتوانید هیچ کار بکنید؟ اگر توحید کلمه کنید، چطور هندوى بدبخت مى تواند کشمیر عزیز را از ما بگیرد و از مسلمین بگیرد و هیچ کارى از آنها نیاید؟‏

‏‏اینها مطالبى است که جزو واضحات است منتها تذکر لازم است. خود آنها هم مى دانند این مطلب را لکن باید فکر کنند، باید بنشینند جلسه کنند، اجتماع کنند، فکر کنند، این اختلافات جزئى [را] کنار بگذارند. الآن اسلام در دست شما است. الآن رؤساى اسلام بدانند، سلاطین اسلام بدانند، رؤساى جمهور بدانند، شیوخ بدانند، آنهایى که ریاست دارند در اسلام، بدانند که خداى تبارک و تعالى این ریاست را به آنها داده است؛ مسئولیت دارد رئیس یک قوم شدن؛ رئیس یک ملت شدن، مسئولیت دارد نسبت به آن ملت، نسبت به آن قوم، نسبت به زندگى آن قوم؛ نسبت به حوادثى که براى آن قوم پیش مى آید. مسئولند اینها؛ دیگران محتاج به اینهایند.‏

‏‏این از عجایب است. این مطلب از عجایب است که ثروت در دست شرق است، این ثروت مهم نفت در دست شرق است، در دست مسلمین است- اینکه در ممالک اسلامى است- این مخازن بسیار مهمى که دنیا به واسطه آن [و] هر مملکتى پیشرفت کرده ‏

‏‎

‎ ‏ ‏

‏‏است به واسطه این مخازن پیشرفت کرده است؛ هر جنگى مقدم شده است، هر مملکتى در جنگ مقدم شده است، به واسطه موجهاى نفت مقدم شده است؛ اینها در دست شماست، عراق بحمدالله نفت دارد، ایران بحمدالله نفت دارد، کویت نفت دارد، حجاز نفت دارد، نفت دست مسلمین است. آنها باید بیایند به شما تملق بگویند، دست شما را ببوسند، پاى شما را ببوسند و این ذخایر را به قیمت أعلَى القِیَم بخرند؛ شما نباید از آنها یک تملقى بگویید ان شاءالله نمى گویید آنها باید تملق شما را بگویند؛ ثروت دست شماست. مع ذلک انسان مى بیند که مطلب اینطور نیست. جورى مستعمِرینْ این مطلب را درست کرده اند که بعض ممالک را بازى دادند و خیال مى کنند که نه، باید از آنها هم یک تملقى بگویند، به آنها هم یک تعارفى بدهند، تا اینکه ثروت آنها را هم ببرند. این تأسف دارد.‏

‏‏تا وحدت کلمه نباشد، تا رؤساى اسلام، وحدت کلمه در خودشان ایجاد نکنند، تا فکر نکنند بر بدبختیهاى ملتهاى اسلام، بدبختیهاى اسلام، بدبختیهاى احکام اسلام، غربت اسلام و قرآن کریم، سیادت نمى توانند بکنند. باید فکر کنند، عمل کنند، تا سیادت کنند. و اگر این مطلب را انجام بدهند، سید دنیا خواهند شد. اگر اسلام را آنطورى که هست به دنیا معرفى کنند و آنطورى که هست عمل بکنند، سیادت با شماست؛ بزرگى با شماست: ‏‏‏لله الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ ‏‏.‏‏ 401‏

‏‏***‏

‏‎ ‎

‏‎