بخش اول: مبانی اندیشه

‏‏انبیا، جلوه رحمت حق تعالى ‏

‏انبیا، جلوه رحمت حق تعالى ‏

‏تمام انبیا از صدر عالم تاکنون، تمام انبیا یک جلوه رحمتى بوده ‏

‏است از خداى تبارک و تعالى و چنانچه موجودیت همه ما جلوه رحمت حق تعالى است. همین طور هدایت خداى تبارک و تعالى به واسطه انبیا، یک رحمت بزرگى است بر همه. رحمةللعالمین است پیغمبر، و همه انبیا رحمت بوده اند و این براى این است که این بشر متوجه نیست، جاهل است، نمى داند چه خبر است آن طرف، نمى داند که راه انسانیت را اگر طى نکند چه خواهد گذشت بر او. از این جهت، آنهایى که راه را مى دانند، مى دانند که این بشر به چه ضلالتى مى افتد و به چه زحمتهایى دچار مى شود از اعمال خودش، از افکار فاسد خودش. همه چیز هم از خود آدم است؛‏

کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 67


‏ ‏

‏هیچ چیزى تهیه نشده است براى ما که از سابق تهیه کرده باشند که ما را بخواهند عذاب بدهند، همه آنها چیزهایى است که ما خودمان تهیه مى کنیم. هر عملى که ما در اینجا انجام مى دهیم یک صورت برزخى دارد و یک صورت ملکوتى دارد و ما به او مى رسیم؛ عمل خوب همین طور است و عمل بد هم همین طور است. بنابراین، آنهایى که، انبیا و اولیایى که راهها را مى دانستند، عواقب را مى دانستند، براى بشر غصه مى خوردند و جانفشانى مى کردند که مردم را نجات بدهند ....‏

‏انبیا یک روزشان براى خودشان صرف نشده است. یک ساعتشان توجه به خودشان نبوده، همه توجه به این بوده است که این مریضها را، اینهایى که دارند خودشان را به چاه مى اندازند، اینهایى که دارند خودشان را به عاقبتهاى بسیار بد مى اندازند، اینها را نجات بدهند.‏‏ 39‏

‏***‏

‎ ‎

کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.۱)صفحه 68