روحانیون بدانند علم بدون اسم رب گمراهى است
شما آقایان، که در راه اسلام و علم قدم برمى دارید و متلبس به لباس اسلام و لباس انبیا شده اید و متلبس به لباس روحانیت شده اید، گمان نکنید که درس خواندن بدون اینکه قرائت به اسم رب باشد برایتان فایده دارد. گاهى ضرر دارد. گاهى علم غرور
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 340
مى آورد. گاهى علم انسان را پرت مى کند از «صراط مستقیم». اینهایى که دین ساز بودند اکثراً اهل علم بودند. اینهایى که دعوت برخلاف واقع کردند اکثراً از اهل علم هستند. چون علم قرائت به اسم رب نبوده است. انحراف داشته است از اول. این راه انحرافى هر چه پیش رفت، بیشتر انحراف حاصل مى شود؛ دورتر مى شود از انسانیت. چه بسا یک نفر آدم فیلسوفِ اعظم است، به حسب نظر مردم، فقیه اکرم است به حسب نظر مردم، همه چیز مى داند، انبار معلومات است، لکن چون قرائت به اسم رب نبوده است، از صراط مستقیم دورتر شده است. و از همه دورتر. هر چه انبار زیادتر وِزرش زیادتر. هر چه انبار بزرگتر وزر و ظلماتش بیشتر.
ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ گاهى علم ظلمت است؛ نور نیست. آن علمى که شروع بشود به اسم رب، آن نور هدایت دارد. آن علمى که براى این است که یاد بگیرد، آن خوبش این است که مى خواهد یاد بگیرد. و الّا مى خواهم مَسند بگیرم؛ مى خواهم امام جماعت بشوم؛ مى خواهم اهل منبر باشم؛ مى خواهم مقبول عامه باشم، مقبول مردم باشم. انحراف است. اینها انحرافات است. و همه دقیق! صراط مستقیم، به حسب وصفى که شده است، باریکتر از موست. بسیار دقیق است.
چه بسا انسان یک عمر در ریا بوده و خودش نفهمیده. یک عمر هر عملى کرده ریا بوده است، و نفهمیده خودش ریاسْت. اینقدر دقیق است که خود آدم هم نمى فهمد. 231
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 341