‏‏دامن مادر مدرسه است ‏

‏‏دامن مادر مدرسه است ‏

‏‏انبیا آمده اند که انسان درست کنند، انبیا مأمورند که افراد را- افرادى که بشر هستند و از همین با حیوانات فرق ندارند- آمده اند که اینها را انسان کنند؛ تزکیه کنند، مزکّى کنند؛ پاکیزه کنند. شغل انبیا همین است و باید شغل مادرها همین باشد نسبت به بچه هایى که در دامنشان هست. بچه ها را از آن اول که در دامنشان هست تزکیه کنند. آنها با اخلاق خوب، با اعمال خوب در آنجا بچه ها بهتر تربیت مى شوند. در دامن مادر، بچه ها بهتر تربیت مى شوند تا در پیش استاد. آن علاقه اى که بچه به مادر دارد به هیچ کس ندارد. و آن چیزى که در بچگى از مادر مى شنود یا مى بیند، آن نقش مى بندد در قلبش؛ و تا آخر همراهش هست. مادرها باید توجه به این معنا بکنند که این بچه ها را خوب تربیت کنند، مزکّى تربیت کنند؛ یک مدرسه علمى- ایمانى باشد دامنهایشان، و این یک مطلب بسیار بزرگى است که از مادرها مى آید. و از کس دیگر نمى آید. آنقدرى که بچه از مادر چیز مى شنود از پدر نمى شنود. آنقدرى که اخلاق مادر تأثیر دارد در بچه کوچولوى نورس و به او منتقل مى شود از‏

‏‎

‎ ‏ ‏

‏‏دیگران نمى شود، مادرها مبدأ خیراتند و اگر خداى نخواسته مادرى باشد که بچه را بد تربیت کند، مبدأ شرورند.‏

‏‏یک مادر ممکن است که بچه را تربیت کند و خوب تربیت کند، و آن یک بچه یک امت را نجات بدهد و ممکن است که بد تربیت کند و موجب هلاکت یک امت بشود.‏‏ 204‏

‏‏***‏

‏‎ ‎

‏‎