‏‏ابتلا و امتحان ‏

‏‏ابتلا و امتحان ‏

‏‏انسان در این دنیا، هر انسانى که باشد از انسانهاى بزرگ- مثل انبیا و اولیا- تا هر جا که برسد، مورد امتحان است. امتحان ملازم با وجود انسان است و هیچ انسانى بدون امتحان نخواهد در این عالم ‏

‏‎

‎ ‏ ‏

‏‏زیست کند. گاهى امتحان به خوف، به جوع، به نقص در اموال و انْفُس، به نقص در ثمرات و امثال اینهاست، که الآن در مراکزى که جنگزده است بسیارى از اینها تحقق دارد. و این یک امتحانى است که از شما آقایان که در دزفول و در اهواز و سوسنگرد و سایر محالّى که مورد تعدى کفار شده است واقع شده اید. این یک امتحانى است الهى براى آزمایش ما و شما. گاهى امنیت مورد آزمایش است. انسان را گاهى به ناامنى و خوف امتحان مى کنند و گاهى به امنیت و اطمینان، گاهى به نقص در ثمرات و انفس. جوانها را از انسان مى گیرند، برادرها را مى گیرند، و بچه ها و زنها را به این راه امتحان مى کنند. و گاهى به زیاد کردن ثمرات، زیاد کردن اموال، توسعه دادن و امنیت اعطا کردن امتحان مى کند. بشر در امتحان واقع است. با ادعاى اینکه من مؤمن هستم رها نمى شود. پیغمبرهاى بزرگ امتحان شدند. ابراهیم خلیل- علیه السلام- در آن قضیه حیرت انگیز امرِ به اینکه باید اولادت را ذبح کنى امتحان شد. پیغمبرهاى بزرگ، اولیاى بزرگ امتحان شدند. حضرت سیدالشهدا- سلام الله علیه امتحان شد. اولاد و احفاد او هم امتحان شدند و همه ماها هم امتحان مى شویم. و همه بشر هم امتحان خواهند شد. و امتحان به امنیت و دارایى و ثروت و ریاست و امثال ذلک بزرگتر است از امتحان در نفس، اولاد و انفس. چه بسا اشخاصى که ادعا مى کنند که ما مؤمن هستیم، لکن وقتى که امتحان مى شوند معلوم مى شود که فقط ادعا بوده. و چه اشخاصى که ادعا مى کنند که ما طرفدار ضعفا هستیم لکن وقتى که امتحان مى شوند از امتحان درست درنمى آیند.‏‏ 189‏

‏‏***‏

‏‎ ‎

‏‎