فصل دهم[ سرّ رفع رأس از رکوع]
رفع رأس از رکوع انصراف از کثرات اسماییه و فنای در صفات و تحدید و توقیف در آن مقامات است؛ زیرا که آن نیز از حجب نوریۀ ما بین عبد و حق است، بلکه عین ثابت عبد در حضرات علمیه نیز در این مقام از حجب است ـ وَ کَمٰالُ التَّوْحیدِ نَفْیُ الصِّفٰاتِ عَنْه.
پس سالک را چون در فنای صفاتی حالت صحو دست داد، توجه به قصور پیدا کند و از منزل رکوع، که شهود کثرت اسمایی و نقصان در توحید است، منصرف شود. و چون محامد ملائکة الله را، بلکه جمیع موجودات را، بشنود، به لسان حق گوید: سَمِعَ الله لِمَنْ حَمِدَه.
پس چون مستقیم شد و اقامۀ صلب نمود از کثرات مطلقاً، لائق مقام قرب شود و متوجه مقام انس گردد.
کتابسر الصلوة معراج السالکین و صلوة العارفینصفحه 99