سخنرانی در جمع میهمانان خارجی مراسم«دهه فجر»؛ (بررسی انقلاب های دنیا)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: صبح 21 بهمن 1365 / 11 جمادی الثانی 1407‏

‏‏مکان: تهران، حسینیۀ جماران‏

‏‏موضوع: انگیزۀ انقلابها‏

‏‏مناسبت: سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی‏

‏‏حضار: خاتمی، سید محمد (وزیر ارشاد) ـ میهمانان خارجی شرکت کننده در مراسم «دهه فجر»ـ‏‎ ‎‏اهالی جماران ـ اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جماران‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏انگیزۀ انقلابهای دنیا‏

‏‏     ‏‏من مقدم میهمانان عزیزی که از بلاد مختلف تشریف آوردند در این کشور مظلوم،‏‎ ‎‏مبارکباد عرض می کنم و از خداوند تعالی مسئلت می کنم که همۀ آنها و همۀ ملتهای‏‎ ‎‏مستضعف جهان را در مقابل مستکبران پیروز فرماید.‏

‏‏     مسائل ما زیاد است، بعضی از مسائل را عرض می کنم و امیدوارم که آقایان که در‏‎ ‎‏اطراف تشریف می برند توجه به این مسائل را به اهل ملت خودشان و به اشخاصی که‏‎ ‎‏متعهد هستند، آنها را تذکر بدهند. صورت اعمال همیشه شبیه به هم است، ظاهر عمل از‏‎ ‎‏یک فاجر فاسد ظاهر بشود یا کافر ظاهر بشود و از یک مؤمن موحد یا از یک ولی خدا،‏‎ ‎‏ظاهر یکی است. شمشیری که ابن ملجم می کشد و بهترین خلق الله را شهید می کند با‏‎ ‎‏شمشیری که بهترین خلق الله می کشد و عدوالله را اعدام می کند در صورت یکی است؛‏‎ ‎‏شمشیر است و قدرت عمل است و کشتن آن طرف یا شهید کردن آن طرف. اما آنچه که‏‎ ‎‏ممتاز می کند این دو عمل را از هم و همۀ اعمال صادره از بشر به واسطۀ او ممتاز می شود،‏‎ ‎‏آن عبارت از غایات اعمال است، انگیزه های اعمال است. این شمشیر برای چه کشیده‏‎ ‎‏شد و برای چه زده شد؟ این ندا برای چی بلند شد و برای چی ختم شد؟ اگر شمشیر برای‏‎ ‎‏خدا بلند بشود و برای خدا به پایین بیاید، این انگیزه، انگیزۀ الهی است، ارزشمند است؛‏
‏‎

‎‏اگر برای شیطان باشد، این ابلیسی است و ارزشمند نیست. این در همۀ اعمال مردم است؛‏‎ ‎‏در همۀ اعمال خصوصی انسان در اعمال اجتماعی، سیاسی، انقلابی است.‏

‏‏     انقلابات در دنیا زیاد واقع شده است و یک حکومت رفته است، حکومت دیگر‏‎ ‎‏آمده است، یک رژیم رفته، رژیم دیگر آمده است، ولی انقلاباتی که آمده است باید‏‎ ‎‏دید انگیزۀ انقلاب چه بوده است و برای چه چیز انقلاب واقع شده و ثمرۀ این انقلاب‏‎ ‎‏چی هست و چه بوده. انقلاب فرانسه، شوروی، سایر انقلاباتی که در عالم واقع شده‏‎ ‎‏است، یک انقلاباتی بوده است و یک رژیمها تغییر کردند به رژیمی دیگر، حکومت‏‎ ‎‏تغییر کرده به حکومت دیگر، اما انگیزه انگیزۀ مادی بوده است، انگیزۀ دنیایی بوده است.‏‎ ‎‏آن وقتی که روسیه قیام می کند و رژیم سابق را از بین می برد، انگیزه اش این بوده است که‏‎ ‎‏این دنیا دست من باشد نه دست او. الان هم که همۀ رژیمهای دنیا در سر کار هستند، اینها‏‎ ‎‏اعمالشان امیال دنیایی است. یَاْکُلُونَ کَما تَاْکُلُ الاَْنْعامْ؛‏‎[1]‎‏ مثل همان حیواناتی که با هم‏‎ ‎‏جنگ می کنند و یکی دیگری را از بین می برد، انگیزه یک انگیزۀ طبیعی است، یک‏‎ ‎‏انگیزۀ دنیایی است. این دنیا را او می خواهد برای خودش حفظ کند، آن هم می خواهد‏‎ ‎‏برای خودش. قدرت را او برای خودش می خواهد، آن هم برای خودش می خواهد. اما‏‎ ‎‏انگیزۀ انبیا در انقلاباتشان، در قیامشان دنیا نبوده است، اگر دنیا را اصلاح کردند تبع بوده‏‎ ‎‏است، انگیزه الهی بوده است، برای خدا بوده و برای معارف الهی و برای بسط عدالت‏‎ ‎‏الهی در جامعه. آن انگیزه است که این انقلابات را از هم جدا می کند.‏

‏‏حاکمیت اسلام انگیزۀ اصلی در انقلاب ایران‏

‏‏     ‏‏ما این انقلابی که کردیم و ملت ما کرد، این را به حسب آن طوری که از اول ندای او‏‎ ‎‏بلند شد و الان هم این ندا بلند است، این انقلاب برای اسلام بوده است نه برای کشور، نه‏‎ ‎‏برای ملت، نه برای به دست آوردن یک حکومت؛ برای اینکه اسلام را از شرّ ابرقدرتها و‏‎ ‎‏جنایتکارهای خارجی و از شرّ سلیقه های کج داخلی و داخل اسلامی نجات بدهد. این‏
‏‎

‎‏انگیزه، انگیزه ای است که اگر در جوانهای ما ملاحظه بفرمایید، در عموم ملت ملاحظه‏‎ ‎‏بفرمایید، البته استثنا دارد، در همه جا استثنا هست، در زمان رسول الله هم استثنا بود،‏‎ ‎‏همیشه این استثناها هست، اما وقتی که وجهۀ عمومی مردم را در این حرکتهایی که دارند،‏‎ ‎‏در این شور و شوقی که دارند و رو به مرگ می روند با شور و شوق، از هر کدام بپرسید که‏‎ ‎‏تو چرا داری می روی به جبهه، می گوید: برای خدا، برای اسلام، برای خدا، برای امر‏‎ ‎‏خداست. اما اگر فرض کنید که از یک سرباز روسی بپرسند که تو برای جبهه می روی چه‏‎ ‎‏بکنی؟ او می گوید: می خواهم این کشور را به دست بیاورم، می خواهم قدرت خودم را‏‎ ‎‏توسعه بدهم.‏

‏‏     در عالم همیشه همین طور است. ما باید فکر این معنا باشیم که ما تلخیها و شیرینیها‏‎ ‎‏داشتیم. اما تلخیهایی که داشتیم برای این است که، ما معارفمان ناقص است. شما ملاحظه‏‎ ‎‏کنید که بهترین خلق الله در عصر خودش، حضرت سیدالشهدا ـ سلام الله علیه ـ و بهترین‏‎ ‎‏جوانان بنی هاشم و اصحاب او شهید شدند و از این دنیا رفتند با شهادت، لکن وقتی که‏‎ ‎‏در آن مجلس پلید یزید صحبت می شود، حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ قسم می خورد‏‎ ‎‏که‏‏ ما رَاَیْنا اِلاّ جَمیلاً؛‏‎[2]‎‏ رفتن یک انسان کامل، شهادت یک انسان کامل در نظر اولیای خدا‏‎ ‎‏جمیل است، نه برای اینکه جنگ کرده و کشته شده، برای اینکه جنگ برای خدا بوده‏‎ ‎‏است، قیام برای خدا بوده است. اگر این معنا را تزریق کنند این میهمانهای ما، این‏‎ ‎‏میهمانهای عزیز ما در مملکتهایی که می روند به مردم بگویند که جوانهای ایران با انگیزه‏‎ ‎‏دارند خودشان را به جبهه می رسانند و به شهادت، و شهادت را فوز عظیم می دانند. این‏‎ ‎‏شهادت فوز عظیم دانستن نه از باب اینکه کشته شدن است، خوب، کشته شدن، طرف ما‏‎ ‎‏هم کشته می شود، از باب این است که این انگیزه برای اسلام است. وقتی انگیزه برای‏‎ ‎‏اسلام شد، دیگر لذت دارد نه غم، منتها ما چون ناقص هستیم و نرسیدیم به آن مقامی که‏‎ ‎‏باید برسیم، از این جهت تلخی داریم. ما البته تلخیها داشتیم به حسب این وضع روحی ای‏
‏‎

‎‏که داریم. از ما اشخاص بزرگ شهید شده است به دست اشخاص پلید، و خانوارها،‏‎ ‎‏خانواده ها، اطفال اینها الآن دارند کشته می شوند و این برای ما سخت است، برای ما‏‎ ‎‏دشوار است، لکن وقتی انگیزه را ملاحظه کنیم و غایات اعمال را ملاحظه کنیم و اگر‏‎ ‎‏بفهمیم این مقاصدی که انبیا داشتند و آن کارهایی که انبیا کردند و آن کارهایی که در‏‎ ‎‏صدر اسلام واقع شده است چه جور بوده است، برای ما سهل می شود؛ یعنی، خوف از‏‎ ‎‏بین می رود، تلخی مبدّل به لذت می شود، ناگواری مبدل به گوارایی می شود. و هرچه‏‎ ‎‏طرف این انگیزه پیش برویم و این مطلب روحی را بر خودمان تزریق کنیم و با مجاهدت‏‎ ‎‏پیش برویم، این اسباب این می شود که هیچ تلخی، ما در دنیا نبینیم مگر آن چیزی که‏‎ ‎‏مخالف اسلام است. آنی که مخالف اسلام است برای ما تلخ باشد و آن چیزی که برای‏‎ ‎‏اسلام است برای ما شیرین باشد.‏

‏‏تلاش برای الهی نمودن انگیزه ها‏

‏‏     ‏‏شما می بینید با اینکه هر روز تقریباً ایران زده می شود و عدۀ کثیری از بچه ها، از‏‎ ‎‏کودکها، از زنهای پیر، از مردهای پیر، از مردم عادی، خانه به رویشان خراب می شود،‏‎ ‎‏مع ذلک از همان زیرآوارها که در می آیند، حرفشان این است که ما باید تا پیروزی جنگ‏‎ ‎‏کنیم. این یک انگیزه ای است که در این جوانهای ما پیدا شده است و امید است که در ما‏‎ ‎‏هم پیدا بشود. من واقعاً وقتی که بعضی از جوانها را می بینم، بعضی از این صحبتهای‏‎ ‎‏جوانها را می شنوم، بعضی از این شادیهای آنها را می بینم در جبهه ها، می بینم که جایی که‏‎ ‎‏الان آتش است و هر روز آتشبازی است، اینها با سرافرازی و با عظمت روح و با شادی‏‎ ‎‏دارند پیش می روند، من متحیر می شوم و از این حسرت می برم که ما نرسیدیم به یک‏‎ ‎‏همچو مقامی. سعی کنید که انگیزه ها، انگیزه های الهی باشد. سعی کنید که به مردم‏‎ ‎‏خودتان هر جا هستند، به کشورهای خودتان هر جا هستند تزریق کنید که انگیزه هایشان‏‎ ‎‏الهی باشد؛ برای کشورگیری نباشد، برای سلطه نباشد، برای دنیا نباشد. گمان نکنند که دنیا‏‎ ‎‏یک چیزی است که باقی می ماند، چند روز می ماند دست این و از بین می رود. آن چیزی‏
‏‎

‎‏که باقی می ماند آنی است که لله تعالی است.‏‏ ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَالله ِ باقٍ،‏‎[3]‎‏ ما عندالله آن‏‎ ‎‏چیزهایی است که انسان برای خدا می کند، آنها باقی هست و آن چیزی که پیش خود ما‏‎ ‎‏هست از دنیا و از جهاتی که نفسانیت ما دارد، اینها از بین می رود.‏

‏‏     بنابراین، شما مطالعه کنید در حال این کشور، در حال این ملت و بگویید این ملت را و‏‎ ‎‏این کشور را برای کشورهای خودتان، شاید ان شاءالله ، همین انگیزه ها پیدا بشود و از‏‎ ‎‏سلطه های خارجی کم بشود. و ما امیدواریم که جوانان ما در این اوقات همان طوری که‏‎ ‎‏از اول بودند و با شادی به طرف جنگ می رفتند و به طرف رساندن اسلام به پیروزی و‏‎ ‎‏خارج کردن اسلام از شرّ ابرقدرتهای خارجی و سلیقه های کج داخلی ای که در داخل‏‎ ‎‏کشورهای اسلامی هست، اینها برای شرّ اینها و از بین بردن اینها پیروز بشوند و برسند به‏‎ ‎‏جایی که حکومت اسلامی توسعه پیدا کند در همه جا و عدل اسلامی در همه جا توسعه‏‎ ‎‏پیدا بکند. و عدل اسلامی این است که همۀ حکومتهایی که در دنیا هستند، روی موازین‏‎ ‎‏اسلامی حکومت بکنند و ما امیدواریم که این امر بتدریج مهیا بشود برای آن وقتی که آن‏‎ ‎‏عدل بزرگ اسلامی در روی زمین توسعه پیدا می کند و حکومتها حکومت عدل‏‎ ‎‏می شوند. ‏

‏‏     و من از خدای تبارک و تعالی برای پیروزی اسلام و برای کسانی که به اسلام خدمت‏‎ ‎‏می کنند و کسانی که دنبالۀ اسلام هستند، رحمت و مغفرت طلب می کنم و از خدای‏‎ ‎‏تبارک و تعالی برای کسانی که در راه اسلام شهید شدند، یا معلول شدند، یا اسیر شدند،‏‎ ‎‏برای آنها سلامت و خروج از سلطۀ قدرتها دعا می کنم و امیدوارم که همۀ شما و همۀ آنها‏‎ ‎‏سلامت باشند و دنیا و آخرت شما ان شاءالله اصلاح بشود.‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• ـ می خورند بدان گونه که چهارپایان می خورند.
• ـ «ما جز زیبایی چیزی ندیدیم».
• ـ سورۀ نحل، آیۀ 96:« آنچه پیش شماست نابود می شود و آنچه که پیش خداست، ماندگار است».