سخنرانی در جمع نمایندگان مجلس (تلاش برای حفظ مجلس و حل مشکلات)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: صبح 13 خرداد 1366 / 6 شوال 1407 ‏

‏‏مکان: تهران، حسینیۀ جماران‏

‏‏موضوع: تلاش برای حفظ مجلس و حل مشکلات‏

‏‏مناسبت: هفته مجلس شورای اسلامی‏

‏‏حضار: هاشمی رفسنجانی، اکبر (رئیس مجلس شورای اسلامی) و نمایندگان مجلس شورای‏‎ ‎‏اسلامی ـ کروبی، مهدی ـ صانعی، حسن ـ نظام زاده، محمدعلی و اعضای ستاد چهارمین‏‎ ‎‏کنگره بزرگداشت 15 خرداد‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏نمایندگان مجلس خلاصه و عصاره ملت اند‏

‏‏     ‏‏من بنا ندارم که امروز صحبت کنم، لکن دعا منافات ندارد با بنا. من همیشه دعاگوی‏‎ ‎‏همۀ اقشار ملت بوده ام، خصوصاً آن جمعی که ارزشمندند برای نظام. من امیدوارم که‏‎ ‎‏خدای تبارک و تعالی به شما آقایانی که عمرتان را دارید صرف می کنید برای اسلام و‏‎ ‎‏پیشبرد اسلام، توفیق بیشتر عنایت کند و امیدوارم که در این مجلس و در مجلسهای آتیه‏‎ ‎‏مسائل، مسائل اسلامی باشد و روش، روش اخلاقی و اسلامی.‏

‏‏     البته من نباید نصیحت کنم شما را. شما بحمدالله خودتان همه چیز را می دانید، لکن‏‎ ‎‏در این زمان باید فکر کنید که مجلس اگر یک خدشه پیدا بکند چه خواهد شد.کوشش‏‎ ‎‏کنید خدشه ای پیدا نشود در مجلس. کوشش کنید که همان طوری که اسلام این مسائل را‏‎ ‎‏پیش آورده و ما در سایۀ اسلام توانستیم این مسائل را حل کنیم، این مسئله محفوظ بماند‏‎ ‎‏و همه چیز در سایۀ اسلام محفوظ بماند. البته من مشکلات مجلس را، مشکلات دولت‏‎ ‎‏را می دانم، از این جهت توقع ندارم که همۀ امور همین طوری حل بشود، لکن در عین‏‎ ‎‏حال چون اتکای شما آقایان به خدای تبارک و تعالی است، امیدوارم که خداوند هدایت‏‎ ‎‏کند شما را و راه حقیقی ای که اسلام می خواهد، شما در آن راه باشید و خواهید بود. و‏‎ ‎‏امیدوارم که همیشه کوشا باشید در اینکه این ملتی که زیر بار ظلم بوده است، از این به بعد‏
‏‎

‏‏هدف اصلی، اداء تکلیف نه کسب قدرت‏‏ ‏

‏‏     ‏‏این هیاهوها که در عالم هست، اینها همیشه بوده است و همیشه هم خواهد بود، لکن‏‎ ‎‏آن که باقی است خداست و اعتماد به خدا، شما این اعتماد را حفظ کنید و مشکلات را با‏‎ ‎‏تدبیرهایی که دارید حل کنید. و امیدوارم که خداوند همه را تأیید کند، وقتی برای خدا‏‎ ‎‏باشد تأیید می کند. وقتی کار برای خدا باشد، ما چه پیروز بشویم چه نشویم، کارمان برای‏‎ ‎‏خداست، ما تکلیف ادا کردیم. ما می خواهیم تکلیفمان ادا بشود، دنبال این نیستیم که‏‎ ‎‏یک منصبی به دست بیاوریم، شماها نیستید. و ما می دانیم که از عهدۀ شکر خدا‏‎ ‎‏نمی توانیم به در بیاییم. من خودم را عرض می کنم؛ من شهادت می دهم که خودم تاکنون‏‎ ‎‏دو رکعت نماز برای خدا نخوانده ام، هرچه بوده برای نفس بوده. دلیلش هم این است که‏‎ ‎‏چنانچه جنت و ناری نباشد، آیا ما باز همان طور مشغول می شویم به دعا یا خیر؟ دعای ما‏‎ ‎‏آنی که هست برای این است که خدای تبارک و تعالی به ما عنایت کند و به ما روزی کند‏‎ ‎‏بهشت را و محترز کند از جهنم. آنی که غایت آمال ماست همین است و الاّ برای خدا آن‏‎ ‎‏وقت معلوم می شود که اگر کلید بهشت و جهنم را به شما بدهند و بگویند که شما مختارید‏‎ ‎‏و هیچ کس از شما به جهنم نمی رود، هیچ کس از شما هم از بهشت محروم نیست، آن‏‎ ‎‏وقت آیا ما باز قیام می کردیم به دفع شهوات؟ قیام می کردیم به خواندن نماز؟ اینها پیش‏‎ ‎‏خود ماست. من خودم می دانم که نیست این جور؛ نیستم این طور. امیدوارم که خداوند‏‎ ‎‏به شما توفیق بدهد. اتکال به خدایتان زیاد بشود و هر چی دارید از خداست و از خدا‏‎ ‎‏بخواهید ومن دعاگوی شما هستم. در مواقعی که وقت دعاست به شما دعا می کنم و‏‎ ‎‏امیدوارم خداوند مستجاب کند. ‏

‏‏والسلام علیکم ورحمة الله ‏

‏‎ ‎

‏‎