سخنرانی
زمان: صبح 23 مرداد 1366 / 18 ذی الحجه 1407
مکان: تهران، حسینیّۀ جماران
موضوع: ابعاد شخصیت حضرت امیر (ع)
مناسبت: عید سعید غدیر خم
حضار: نوری، عبدالله (نماینده امام در جهاد سازندگی) ـ اعضای شورای مرکزی و شورای مرکزی استانها و مسئولان و فرماندهان قرارگاهها و گردانهای جنگ و جهاد، مسئولان دفتر و اعضای جهاد سازندگی دانشجویان ایرانی خارج از کشور
بسم الله الرحمن الرحیم
من قبل از این که وارد صحبت بشوم، لازم است که از این جهادسازندگی تشکر کنم. از من دعا می آید و من دعا می کنم؛ دعا به شما که عمرتان را صرف برای اسلام و مسلمین می کنید. و شما هم از هیچ کس پاداش نخواهید، الاّ از خدا. و هیچ کس هم نمی تواند به شما پاداش بدهد ـ پاداشی که حق شماست ـ مگر، خدای تبارک و تعالی. من از خدای تبارک و تعالی، در این روز سعید، خواستارم که تمام کسانی که خدمتگزار هستند به این جمهوری اسلامی و تمام کسانی که جانشان را صرف می کنند، مالشان را صرف می کنند، پشتیبانی می کنند از اینها، خداوند آنها را به سعادت کامل برساند.
رجوع از وحدت به کثرت، رمز ناله های معصومین
من تبریک این عید مبارک را به همۀ مسلمین جهان، مستضعفین جهان و خصوصاً ایران مظلوم، عرض می کنم. من واقعاً نمی دانم راجع به حضرت امیر از کجا شروع کنم؛ مسئله بغرنجی است؛ مسئله ای نیست که انسان بتواند بفهمد این همه ناله هایی که ایشان می زده است، سر در چاه می کرده ناله می کرده، هر جا می رسیده ناله می کرده، این دعاهایی که از ایشان وارد شده است که در آن، آن همه ناله است، اینها چی است. آیا حضرت امیر ـ سلام الله علیه ـ برای خاطر اینکه توجه به این دنیا دارد و از مرتبۀ وحدت به
صحیفه امامجلد 20صفحه 359
سوی کثرت آمده است، این قدر فریاد می زند؟ آیا توجه به کثرت موجب این همه فریاد ایشان است؟ آیا در آن ناله های شب و در آن چاهها، که ایشان ناله می زده است و در آن مواردی که ایشان با خدای تبارک و تعالی مناجات می کرده است، راجع به این معنا بوده است؟ راجع به این بوده است که خدایا، مرا از جوار خودت برگرداندی به عالم کثرت؛ و همان حرفی که رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمودند؛ از ایشان نقل شده است که یغان علی قلبی و اِنِّی لاََسْتَغْفرُ الله فی کلِّ یومٍ سبعینَ مرة. این «یغان علی قلبی»، یعنی همین طوری یک کدورت حاصل می شده یا همین رجوع به کثرت کدورت بوده؟
توجه به این عالم طبیعت با اینکه در نظر آنها جلوۀ خداست، مع ذلک، از آن جلوۀ باطنی و از آن مرتبۀ غیر حضرت الوهیت، آنها را واداشته است. از این جهت ناله می زدند. این مسئله است که ما نمی توانیم ادراکش را بکنیم. ما خیال می کنیم که این حرفهایی که فلاسفه می گویند، این حرفهایی که عرفای علمی می گویند، این حرفهایی که حکما می گویند، اینها نمونه ای از این مسائل است، نمونه ای از آن مسائلی است که برای ولی اعظم، ولی الله اعظم و برای اولیای بزرگ خدا حاصل شده است. اینها همه مسائل علمی است؛ مسئله عرفان علمی، فلسفۀ علمی و حکمت علمی. اینها علمی است، غیر آن معنایی است که باید باشد. یافتن، مسئلۀ دیگری است و غرق شدن در آن مسائل مسئلۀ بالاتر و محو شدن در همۀ مسائل، مرتبۀ بالاتر و صعق [که] از برایشان حاصل می شده است، این از بالاتر و رجوع از آنجا برای آنها مشکل بوده است، دردناک بوده است. هیچ دردی بالاتر از این نبوده است که از آن مرتبۀ غیب، از آنجایی که لقای خداست، بدون اینکه کسی در کار باشد، بدون اینکه خودشان هم در کار باشند، از آنجا وقتی برگشت می کنند به این عالم، خوب این خیلی سخت است برایشان. این مسئله در همۀ اولیای خدا بوده است، از حضرت آدم تا رسول خدا. و این یک مطلبی است که ماها نمی توانیم
صحیفه امامجلد 20صفحه 360
ادراک کنیم. ما جز اینکه همین چیزهایی [را] که مربوط به همین عالم است، همه اش طبیعی است، حتی عرفان هم طبیعی است [نمی توانیم درک کنیم.] حتی حکمت هم طبیعی است و حتی فلسفه هم طبیعی است؛ همۀ اینها یک امور طبیعی است. ما در همین حدود [درک می کنیم.] آنی که غایت آمال عارفین بوده همین بوده است؛ عارفین علمی، این غیر آنی است که آنها ادراک می کردند. ما دربارۀ او چه می توانیم بگوییم؟
البته وقتی رجوع به کثرت هم می کردند، مصیبتهایی که برشان و بر مسلمین وارد می شده است، آن هم کمرشکن بوده. آنها همۀ مصایب را داشته اند؛ منتها مصایب معنویشان غلبه داشته است بر همه چیزها. رجوعشان از عالم صعق، صحو، از عالم محو به عالم صحو، این رجوع برایشان مشکل بوده است، دردناک بوده. اما وقتی رجوع کردند، آنها چون مظهر رحمت خدا هستند، می خواهند همۀ مردم سعادتمند باشند. وقتی می بینند که مردم این طور هستند، مردم دارند دسته دسته به جهنم می روند، دسته به دسته برای خودشان جهنم تهیه می کنند، آنها از این رنج می برند، حتی ... برای اینکه کفار هم به جهنم می روند، آنها رنج ببرند. آنها رحمت هستند. یا وقتی ملاحظه می کند که حکومت عدل می خواهد تشکیل بدهد، آن وقت برای حکومت عدل، آن قدر رنج می برد و آن قدر سیلی می خورد! این هم رنج دارد، نه از باب اینکه برای خودش؛ برای اینکه می خواهد مردم را به عدالت برساند و مردم زیر بار نمی روند. این چیزی است که از صدر عالم تا آخر هست.
قیام انبیا برای ایجاد حکومت عدل
هر کس قیام کردبرای اقامۀ عدل، سیلی خورد. ابراهیم خلیل الله چون قیام کرد برای عدالت، سیلی خورد و او را به آتش انداختند. از صدر عالم تا حالا تاوان این چیزهایی که برای عدالت، برای حکومت عدل بوده است، این تاوان را پرداخته اند و باید هم
صحیفه امامجلد 20صفحه 361
بپردازند؛ هر وقت به یک نحو. ما فرض می کنیم اینی که گفته می شود ـ گفته شده است غلط و بر خلاف واقع ـ که بعض انبیا قیام برای اقامۀ عدل نکردند، همان موعظه کردند، همان صحبت کردند. ما فرض می کنیم که این حرف «جنگ نکردند»، ما فرض می کنیم صحیح باشد، اما شما ملاحظه کنید مقدسترین چیزهایی که برای کفار بوده است، بتها بوده اند. اگر یک کسی تنهایی بدون اینکه وحشت بکند ـ خدای نخواسته ـ بیاید اینجا و به خدا جسارت بکند، این به جنگ مسلمین برنخاسته؟ اگر به خدا سب کند، به رسول خدا سب کند، این به جنگ مسلمین برنخاسته؟ این تنهایی قیام کرده بر ضد مسلمین. اگر ابراهیم خلیل الله ما فرض کنیم هیچ کاری نکرده جز اینکه عصایش را کشیده و بتها را شکسته ـ مقدسترین چیزی که پیش بت پرستها بوده آن بوده ـ این قیام بر ضد آنها نیست؟ این قیام مسلحانه نیست؟ این بالاتر از قیام مسلحانه نیست؟ چنانچه لشکرهایی مسلحانه به شما قیام کنند، علیه شما قیام کنند، ما بین او و ما بین آن که مسلحانه قیام نکرده، اما آمده علناً لعن می کند به مقدسات شما، شما او را بدتر می دانید یا این [را]؟ هیچ شک ندارد که مسلم این را بدتر می داند، آنها هم همین طور بودند.
بنابراین، این حرف غلط که حضرت عیسی ـ سلام الله علیه ـ همین موعظه کرده و نصیحت کرده یا حضرت موسی همان مقدار کارهای مختصر را کرده [چیست؟] حالا بعضیشان که خوب، قیام کردند. ولی این مسئله مسئله ای بوده است که در تمام ایام، در تمام دنیا، از صدر عالم تا حالا بوده و تا آخر هم خواهد بود که هر کس قیام کرد برای اینکه عدالت ایجاد کند، حکومت عدل ایجاد کند، سیلی خورده. پس ما گله ای نداریم که چون قیام کردیم برای اقامۀ عدل، برای حکومت عدل، برای حکومت اسلامی، سیلی بخوریم. ما باید زیادتر سیلی بخوریم. آن وقت یک نحو بوده، حالا نحو دیگری بوده. اما در اینکه تاوان را باید پس بدهیم، مثل هم است. ابراهیم خلیل الله تاوان را پس داد، موسای کلیم الله داد و رسول خدا داد و امیرالمؤمنین آن همه شدت کشید و ائمۀ ما آن قدر سختی کشیدند؛ برای اینکه آن ها همه در نظر داشتند که حکومت عدل ایجاد کنند. اگر فقط حضرت ابراهیم می آمد و دعا می کرد و ذکر می کرد، این دیگر تو آتشش
صحیفه امامجلد 20صفحه 362
نمی انداختند.
اگر حضرت رسول ـ سلام الله علیه ـ فقط آن وقت که در مکه بود، فقط دعا می خواند، بیش از این نبود. اما او با آن چیزهایی که پیش آنها شریف بود، پیش آنها عظمت داشت، مبارزه می کرد. از این جهت، باهاش مخالفت می کردند. و اگر هر کس بنشیند همان دعا بکند، هیچ کس کاریش ندارد. اگر مسلمانها هم بنشینند دست دراز کنند طرف خدا، خدایا! رحمت کن کی را، لعنت کن کی را و چی را، هیچ کس کارشان ندارد. اما این خلاف سیرۀ انبیاست، خلاف شیوۀ انبیاست. همه سیلی خوردند، ما هم داریم سیلی می خوریم و این سیلی ای است که به اسلام می خورد، به ما نیست. این سیلی ای است که از صدر عالم تا حالا به مقدسات انبیا خورده است؛ به شخص نبوده. مسئلۀ شخص نبوده، مسئلۀ مکتب بوده؛ به مکتبشان سیلی زدند. و حالا چون عالم به هم متصل شده و دیگر یک جای معینی نیست، همه جا مثل همین حالا، الآن شاید حرف من را خیلی جاها بشنوند، هر که گوش کند. حالا این طوری است که عالم شده یک محله، یک مسجد؛ یک همچو جایی. از این جهت، الآن وقتی که شما قیام کنید و ببینند که شما قیام کردید بر ضد تمام مقدسات آنها ـ مقدسات آنها چی است؟ دنیاست. می خواهد نفوذ پیدا کند، نمی گذارید. آن مقدساتش بوده، شما بر ضد مقدسات آنها قیام کرده اید. می خواهد او جمع آوری مال بکند، شما به ضدش قیام کرده اید؛ مال حرام را می گویید نباید جمع کند ـ هر چه آنها مقدس می دانند، چون مربوط به دنیاست، شما هم مکتبتان اقتضا کرده است که مقابل آنها بایستید؛ و باید سیلی بخورید، چاره ای نیست. باید همه سیلی بخوریم. این سیلی ای است که اسلام دارد می خورد.
و بحمدالله ، الآن برق این مسائل در همه جای دنیا جلوه کرده است و هرچه می خواهند داد و فریاد بزنند رسانه های گروهی و امریکا و هرجا بخواهند هر چه داد و فریاد بکنند و هر چه غلط کاری بکنند، فایده ندارد. همین کار خلافی که در مکه کردند، این کار الآن در همه جای دنیا موجش برآمده است، لکن رادیو اسرائیل البته با ما باید مخالفت کند. نمی شود [مخالفت نکند؛] آن هم از همان سنخ است. حکومتهای جابر
صحیفه امامجلد 20صفحه 363
همه باید با ما مخالفت کنند. تبلیغات عالم، رسانه های گروهی عالم، همه باید با ما ضدیت بکنند. ما اگر این کار را نکنند، خلاف می دانیم، خلاف، باید بگوییم خلاف کردند! من سابق یک وقتی می گفتم که اگر اینها بخواهند من را مفتضح کنند، تعریف کنند. اینکه بدگویی می کنید، بیشتر مردم توجه می کنند؛ برای اینکه شما اگر دستتان را به دریا هم بزنید نجس می شود! شما اگر تعریف از من بکنید، مردم همه مخالفت می کنند. اما خدای تبارک و تعالی خواسته است که اینها دشمنی کنند تا اینکه مردم مجهز بشوند.
و من امیدوارم خدای تبارک و تعالی به همۀ ما توفیق بدهد که ما در معارف اسلامی وارد بشویم. ما ادراک کنیم آن ادعیه ای که ائمۀ خدا کردند، اینها چه می گویند، با خدا چی صحبت می کنند؛ ببینیم چی است قصه شان. خدا ما را آشنا کند با آن مسائل. خداوند ان شاءالله ، اسلام را خودش تقویت کند و وعده کرده است و وعده را انجاز کند.
والسلام علیکم ورحمة الله
صحیفه امامجلد 20صفحه 364