سخنرانی
زمان: صبح 1 شهریور 1366 / 27 ذی الحجه 1407
مکان: تهران، جماران
موضوع: فاجعه اسفبار کشتار حجاج در مکه
مناسبت: در آستانه هفته دولت
حضار: خامنه ای، سید علی (رئیس جمهور) ـ موسوی، میرحسین (نخست وزیر) و اعضای هیأت دولت
بسم الله الرحمن الرحیم
ما هیچ هستیم و همه چیز خداست
ما خدای تبارک و تعالی را شکر می کنیم که با این همه مشکلاتی که برای جمهوری اسلامی پیش آوردند و پیش خواهند آورد، جز ذات مقدس او پناهی نداریم. هر چه هست از اوست و هرچه خواهد شد هم از اوست و ما جز یک خدمتگزاری که باز هم توفیقش از اوست، چیزی نیستیم. باید همۀ ما توجه داشته باشیم به اینکه ما خودمان چیزی نیستیم، هرچه هست اوست. اگر عنایات او نبود ما هیچ بودیم؛ چنانچه از ازل هم هیچ بودیم و بعدها هم از حیث حیثیت خودمان هیچیم. منتها ما هیچها اشتباه داریم؛ خیال می کنیم ما هم یک چیزی هستیم و این یک حجابی است بین ما که امیدوارم خدای تبارک وتعالی این حجاب را بردارد و ما بفهمیم کی هستیم؛ «اَللهُمَّ اَرِنِی الأشْیاءَ کَما هی». «اَرِنِی الأشْیاءَ کَما هُو»، یعنی به حسب احتمال قوی اینکه آن که هستند که صرف تعلق به او هستند، او رانشان بدهد که اگر او را نشان بدهد، معرفت خدا حاصل می شود. و اگر آن چیزی که ما همه در حجاب هستیم، آن حجاب برداشته بشود، معلوم می شود که غیر از او کسی نیست و چیزی نیست و همۀ اشکالات در حجابی است که ما داریم، گمان می کنیم چیزی هستیم. و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی به همۀ ما توفیق معرفت
صحیفه امامجلد 20صفحه 366
عنایت کند و توفیق خدمت به خلق الله .
مشکلات دولت اسلامی
البته من از مشکلات دولت، از مشکلات کارمندان دولت، از مشکلات همۀ قشرهایی که در بین دولت کار می کنند آگاهم؛ چنانچه شماها بهتر آگاهید. و من می دانم که این دولت و این اقشاری که مربوط به دولت هستند، در عین حالی که محرومترین قشرها هستند، با اخلاصترین قشرها هستند، و در عین حالی که با یک زندگی درویشانه می گذرانند، بحمدالله ، قدرت معنوی دارند و هر چه زندگی زیادتر بشود، قدرت روحی کمتر می شود.
این مسلّم است هر قدمی که دنیا برای آدم بر می دارد، انسان عقب می گیرد. آنهایی که در کاخهای بسیار مجلل زندگی می کنند، نگرانیشان بیشتر از آنی است که درویش اند و در محله ها زندگی می کنند. پس ما از این جهت هم شکرگزار هستیم که ما را در لباس درویشها درآورده است ـ نه درویش به معنای اصطلاحی، درویش واقعی ـ و ما خدمت به خدا و خدمت به خلق خدا را وظیفۀ خودمان می دانیم و مشکلات را هم ان شاءالله ، پشت سر می گذاریم و همان طوری که تاکنون ایستادگی کرده ایم، همه ایستادگی کردند در مقابل همۀ مشکلات، از این به بعد هم بین همۀ مشکلات ایستادگی خواهند کرد. و من دعا می کنم که خداوند به شما توفیق بدهد.
و اشخاصی که خارج ایستاده اند و اشکال می کنند، از باب اینکه خودشان در گود نیستند، اشکال کردن یک چیز آسانی است. اما حل اشکال مشکل است. خوب، البته اشخاصی خارج نشسته اند، می گویند: چرا چه شد؟ چرا نشد؟ چرا باید بشود؟ چرا فلان کار باید بشود؟ باید بکنند. لکن وارد نیستند ببینند که مشکلات چی است. در یک همچو زمانی که دولت و ایران مبتلای به همۀ گرفتاریهایی که می بینید هستند و همۀ دولتها، همۀ جهان به استثنای ملتهایشان در صدد محو جمهوری اسلامی هستند؛ یعنی، در صدد محو اسلام هستند، در عین حال، خدای تبارک و تعالی تأیید کرده است و ما استقامت کردیم، مقاومت کردیم، بعدها هم خواهیم کرد، ان شاءالله .
صحیفه امامجلد 20صفحه 367
حملۀ رژیم سعودی به حجاج ایرانی در مکّه
و آن چیزی که من امروز خیال دارم عرض کنم قضیۀ اسفباری است که در مکه اتفاق افتاد. ما از اول قیام ـ ان شاءالله ـ برای خدا و برای نجات ملت، شهدا خیلی داشتیم. چه قبل از اینکه انقلاب واقع بشود ـ در زمان ستمشاهی ـ شهدای بزرگ داشتیم و چه بعدش که می بینید شهدای بسیار ارزشمند داشتیم، لکن مسئلۀ حجاز مسئلۀ دیگری است، غیر مسائل است. ما آن وقت هرچه بوده، این [بوده] که کتک می خوردیم یا گاهی می زدیم، گاهی می خوردیم، بعد هم همین طور، ما شهدا خیلی دادیم و در همه جا شهید دادیم. در زمان رضا شاه، آن همه رنج [دیدیم!] هر کس یادش است، می داند چه خبر بود. در زمان محمدرضا هم، که همه یادتان است، چه بساطی داشتیم! چه داشتند و چه شهدایی در آن وقت دادیم و چه شهدایی در بین این وقتها [دادیم!] لکن همه قضیۀ شهادت بود، قضیۀ بزرگ بود، لکن قضیه، قضیۀ مسئلۀ حجاز نبود. مسئلۀ قدس مسئلۀ بزرگی است. روز قدس هم دیدید که چه [شد.] اما روز قدس مسئله ای است و روز جمعۀ خونین مکه مسئلۀ دیگری است. روز قدس ما برای اینکه نجات بدهیم قدس را از دست غاصب [اعلام کردیم،] لکن آنها این طور نبود که قدس را توهین بهش بکنند، از بین ببرند. آنها هم مدعی بودند که ما قدس را می خواهیم و چه می کنیم. البته نباید قدس دست آنها باشد،... روز قدس [اعلام شد] برای خاطر اینکه اسلام آن طور صدمه دیده، برای خاطر اینکه قدس، که باید دست صاحبانش باشد، غاصب آمده غصب کرده.
در این انفجارها که حاصل شد، دراین ترورها که شد، بسیار عزیزان بزرگی را ما از دست دادیم که هر خاکِ پای آنها بر این کاخ نشینان ارزشش بیشتر بود ـ اگر آنها ارزشی داشتند که ندارند ـ لکن همه این بود که ما کتک می خوردیم و می زدیم. در جنگ با صدام هم که تحمیل به ما کردند، ما خیلی [عزیز] از دست دادیم، شهید از دست دادیم، خیلی ضرر بردیم. لکن ما ضرر بردیم، مسئله [مثل] مسئلۀ حجاز نیست.
مسئلۀ حجاز مسئله ای است که ما باز خواب هستیم، دنیا هم باز خواب است که چه شد. مسئلۀ حجاز، مسئلۀ بزرگترین مقامات قدس اسلامی و دنیایی [است که] شکسته
صحیفه امامجلد 20صفحه 368
شد. کعبه احترامش پیش ما تنها نیست، پیش مسلمین تنها نیست؛ کعبه را همۀ ملل محترم می شمرند؛ همۀ مللی که به دین [اعتقاد ]دارند. کعبه، کعبه ای است که از زمان اول خلقت بوده است و همۀ انبیا در او خدمتگزار بوده اند. شکستن کعبه مسئله ای نیست که بشود ازش همین طوری گذشت. اگر ما از مسئلۀ قدس بگذریم، اگر ما از صدام بگذریم، اگر ما از همۀ کسانی که به ما بدی کردند بگذریم، نمی توانیم [از] مسئلۀ حجاز بگذریم. مسئلۀ حجاز یک باب دیگری است، غیر [مسائل] دیگر.
و لازم است زنده نگه داشتن این روز؛ روزی که این خیانت شد به اسلام. و الآن ماه محرم نزدیک می شود. ماه محرم برای ما خیلی عزا هست؛ لکن سیدالشهدا ـ سلام الله علیه ـ هم فدا شد؛ برای اینکه در مکه نماند که نبادا به ساحت قدس مکه جسارت بشود؛ همه فدای مکه هستند. مکه جایی است که همۀ انبیا خدمتگزار او بوده اند و حالا گرفتار شده مکه به دست یک دسته اشخاص ملحد که اصلاً نمی فهمند باید چه بکنند؛ و نمی فهمیدند و نمی دانند چه تحمیلی برشان شد. و یک ننگی است الآن برای همۀ مسلمین دنیا که مکه، محل قدس الهی، محلی که مقدسترین مقامات الهی است، این طور شکسته بشود و مسلمانها نشسته باشند تماشا کنند. مسلمانها خودشان تکلیف خودشان را می دانند. مسئله را باید زنده نگه داشت. در ماه محرم، تمام کسانی که منبر می روند، واعظ هستند، نوحه خوان هستند، تمام دسته جات باید در رأس امورشان این مسئله قرار داده شود. سیدالشهدا برای این بود شهادتش؛ برای این بود که اقامه بشود عدل الهی. اقامه بشود خانۀ خدا، محفوظ باشد خانۀ خدا. و در یک زمان ما که همه نشسته ایم و تماشا می کنیم، ما تماشاچی چی هستیم؟ چه باید بکنیم؟
البته این معنا را من تذکر بدهم که معنای اینکه ما باید با این مسئله برخورد داشته باشیم این نیست که کسانی که الآن در اینجا از سعودی ها هستند یا از سایر، از کویت، از جاهای دیگر، اینها را ما کاری داشته باشیم؛ اینها در پناه ما هستند، باید محفوظ باشند. و این جوانهای ما البته حسن نیت دارند، لکن من بهشان عرض می کنم که در بین شما ممکن است اشخاصی باشند که حسن نیت نداشته باشند، بخواهند مملکت ایران را، بخواهند
صحیفه امامجلد 20صفحه 369
دولت ایران را آلوده کنند. شما متوجه باشید که اینها چیزی نیستند که ما به اینها کار داشته باشیم. مسئله بالاتر از این مسائل است و باید ما با همۀ قوایی که داریم، مسلمین با همۀ قوایی که دارند و دنیا، آنهایی که به خدا اعتقاد دارند با همۀ قوایی که دارند، باید با این مسئله محاربه کنند، به هر طوری که خودشان صلاح می دانند. این ننگ را نباید ما به گور ببریم که ما بودیم، دیدیم در حضور ما بزرگترین جنایت واقع شد و حالا هم آنها طلبکار هستند از ما.
کشتار حجاج، توطئه ای از پیش طراحی شده
این توطئه بی اشکال، یک توطئۀ سابقی بود؛ هیچ اشکالی در این نیست که یک سابقه ای داشت این توطئه؛ بنا داشتند بر اینکه این امر واقع بشود؛ تحمیل کرده بودند بر آل سعود احمق که یک همچو کار احمقانه ای بکند و خودش را در تمام دنیا منحط کند. با اینکه منحط بود و منحط خواهد بود و ما واقعاً متحیریم که باید چه بکنیم؟ خدای تبارک و تعالی خانۀ خودش را حفظ می کند: «اِنّ لله ِ بِیْتاً یَحْمِیهِ» و سیلی را خواهد خورد از مسلمین، از مؤمنین، از حجازیها. خود حجازیها که دراین امر وارد نبودند، الاّ دسته جاتی که مربوط به این حزب باطل و این دولت باطل است. این توطئه از سابق بود؛ هیچ سابقه نداشت که در سالهای سابق، قبل از اینکه حجاج بروند، ملک سعود برای من پیام بفرستد و از من تشکر کند که شما گفتید که اینجا آرامش باشد و با ما چه بکنند و اینها، بنابراین نبود. امسال این اتفاق افتاد، برای چی؟ برای چی ایشان برای من پیام فرستاد؟ برای اینکه بعد بگوید که من حسن نیت دارم، چه دارم، فلان، یا یک نمایشی بود. بهترین دلیل بر اینکه این مسئله، مسئلۀ توطئه بود همان کیفیت عملشان بود. خودشان اقرار کردند به این معنا. می گویند که ایرانیها می خواستند بیایند کعبه را آتش بزنند و قم را کعبه قرار بدهند ـ یک همچو حرف ابلهانه. خوب، معلوم می شود از اول، بنا داشتند این کار را بکنند، به بهانۀ اینکه ایرانیها آمدند کعبه را خراب کنند، ما هم مهیا شدیم پدرشان را در
صحیفه امامجلد 20صفحه 370
آوریم. قضیۀ کشته شدن نیست، قضیۀ هتک احترام است. مسئلۀ حجاز ابعاد مختلف دارد، منتها بُعد بزرگترش همین است که احترام یک محل مقدسی از بین رفت و مسلمین ساکت نخواهند نشست. بعدها خواهد فهمید فهد، و امثال فهد. خواهد فهمید که چه چیزی تحمیلش کرده اند و چه قضیه ای واقع شده و مسلمین خودشان می دانند تکلیف خودشان را؛ حجازیها هم می دانند این را. اگر این کشتار که در حرم واقع شده بود، اگر در طائف واقع می شد، خوب، باز قابل تحمل بود برای اینکه طائف بود، کشتار بود فقط. ما کشته خیلی داریم، ما در جنگها کشته داریم، قبلش هم داشتیم، بعدها هم داریم. اگر در طائف واقع شده بود، این یک مسئله ای بود؛ می گفتیم کشتند یک عده ای را. اما در حرم واقع شده؛ حرمی که خدا از اول امنش قرار داده و الآن حرم مغصوب است در دست اینها. از اول هم این طور بود؛ برای اینکه اینها چه کاره اند که آمده اند خادم الحَرَمَیْن ـ خائن الحَرَمَیْن ـ شده اند؛ کی اینها را خادم الحرمین قرار داده؟ با چه وجهی اینها اسم مملکت اسلامی را تغییر داده اند از آنی که بود؛ «حجاز» را «مملکت سعودی» قرار دادند؟ مملکت سعودی به چه مناسبت؟ اینها مسائلی است که همه اش بغرنج است و ما نمی دانیم که از این عار چطور خارج بشویم. من واقعاً در مسائل خیلی تحمل داشتم؛ در مسائل جنگ، در همۀ اینها تحمل داشتم. اما این بی تحمل کرده من را. مسئله غیر از این مسائل است. آنچه ما امیدواریم این است که خدای تبارک و تعالی با قدرت خودش حل کند مسائل را. و امیدواریم خداوند به همۀ ما توفیق بدهد که دراین باره بی تفاوت نباشیم. دراین ماه محرم بی تفاوت نباشند؛ مسلمین در دنیا بی تفاوت نباشند.
خداوند ان شاءالله ، همۀ شما را توفیق بدهد. و امیدوارم که خدمتگزار باشید به این بندگان خدا که مظلوم هستند و مظلوم بودند. وحفظ کنید این شیوۀ خدمتگزاری به اینها را. و بحمدالله ، شما خودتان از آن طبقه هستید؛ از طبقۀ بالا نیستید؛ یعنی، از طبقۀ پایین، شما از طبقۀ ممتاز هستید. آنهایی که آن وقتها متکفل حکومت بودند از طبقه ای بودند که ناچیز بودند و خداوند شما را موفق کند که همیشه خدمتگزار باشید.
والسلام علیکم و رحمة الله
صحیفه امامجلد 20صفحه 371