سخنرانی

سخنرانی در جمع ائمه جمعه سراسر کشور (رسیدن به مقام قرب خداوندی)

سخنرانی

‏زمان: صبح 7 مهر 1366 / 5 صفر 1408‏

‏مکان: تهران، حسینیه جماران‏

‏موضوع: نیکی در دنیا و آخرت، رسیدن به مقام قرب خداوندی‏

‏حضار: خامنه ای، سید علی (امام جمعه تهران) ـ مشکینی، علی (امام جمعه قم) ـ اعضای‏‎ ‎‏دبیرخانه مرکزی و ائمه جمعه سراسر کشور، اعم از شیعه و سنی‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

تفسیر کلمۀ شریفۀ «حسنه» در قرآن

‏     ‏‏من قبلاً از آقای مشکینی گله کنم: ما آن قدری که گرفتار به نفس خودمان هستیم کافی‏‎ ‎‏است، دیگر مسائلی نفرمایید که انباشته بشود در نفوس ما و ما را به عقب برگرداند. شما‏‎ ‎‏دعا کنید که آدم بشویم، دعا کنید که حتی به همین ظواهر اسلام عمل بکنیم. ما که دستمان‏‎ ‎‏به آن بواطن نمی رسد، لااقل به این ظواهر عمل بکنیم.‏

‏     من زاید می دانم که در خدمت آقایان که هستم، مطلبی بگویم. من دعا می کنم و بنایم‏‎ ‎‏هم بر این است که به دعا کفایت کنم. من دعا می کنم که خداوند تبارک و تعالی ما را از‏‎ ‎‏قید و بند نفس اماره نجات بدهد. من عرض می کنم که خداوندا، ما گرفتار هستیم؛ گرفتار‏‎ ‎‏در دست خودمان هستیم؛ گرفتار به نفوس خودمان هستیم و گرفتار به نفوس خبیثه ای که‏‎ ‎‏بر ضد اسلام و مسلمین عمل می کند، ما را و همه را از این گرفتاری نجات بده. خداوندا،‏‎ ‎‏تو فرمودی که ما دعا کنیم و تو استجابت کنی؛ ‏رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الآخِرَةِ حَسَنَةً.‎[1]‎‏ و من‏‎ ‎‏باید عرض کنم که احتمالاً حسنه این نیست که ما حسنۀ دنیا؛ مال و اموال تهیه کنیم، ما مقام‏‎ ‎‏تهیه کنیم. در این آیۀ شریفه، خیلی نکات هست، ولی من حال گفتنش را ندارم. ولی‏‎ ‎‏اجمالاً این که «حسنه» عبارت از این است. حتی حسنۀ دنیا ‏رَبَّنا اتِنا فِی الدّنْیا حَسَنَةً، ‏حسنۀ در‏‎ ‎‏دنیا این است که انسان در هر قدمی که بر می دارد، در هر مقامی که پیدا می کند، در هر‏

صحیفه امامجلد 20صفحه 394
‏نعمتی از خدای تبارک و تعالی که به او عطا می شود، آنها را برگرداند به صاحبش. اگر‏‎ ‎‏مقام و دنیا، هر چه پیش ما به ما اقبال کند، اگر ما به او اقبال کردیم، این حسنه نیست.‏‎ ‎‏روایات مختلفی که در این باب هست و تألیف شده است، مصادیقی را ذکر کرده اند ـ‏‎ ‎‏اختلاف ندارند این روایات ـ آنها مصادیق را ذکر می کنند و لهذا، مصادیق مختلفه در‏‎ ‎‏روایات ذکر شده است و در لسان مفسرین هم جهات مختلف گفته شده است. لکن آن‏‎ ‎‏چیزی که من احتمال می دهم حسنه، آن هم به طوری که کانّه یک حسنه در کار است،‏‎ ‎‏یک حسنه است که این حسنه در دنیا هست و حسنه واحد است بر آخرت و همه عبارت‏‎ ‎‏از این است که ما به مقام قرب خدا برسیم. ما بفهمیم که چه بکنیم! اگر مقامی ما را توجه به‏‎ ‎‏دنیا داد، به عالم ماده داد، این حسنه نیست. اگر نماز بخوانیم برای رسیدن به یک مآربی‏‎[2]‎‎ ‎‏ـ ولو در آخرت ـ این هم حسنه نیست. حسنه عبارت از این است که ما را برساند به‏‎ ‎‏آنجایی که عقل ما نمی رسد.‏

دعوت به اتحاد و اجتناب از اختلافات 

‏     ‏‏شما آقایان توجه دارید و من نباید عرض کنم که ما امروز گرفتار هستیم به چه‏‎ ‎‏گرفتاریهایی؛ تمام تبلیغات بر ضد ماست، تمام دنیا به ضد اسلام قیام کرده اند. ما باید‏‎ ‎‏برای خاطر خدا، برای به دست آوردن حسنۀ خودمان باهم باشیم، تمام قشرهای ملت با‏‎ ‎‏هم باشند، تمام علمای اعلام و تمام ائمۀ جمعه با هم باشند؛ پشتیبان هم باشند، پشتیبان‏‎ ‎‏دولت باشند، پشتیبان مجلس باشند، پشتیبان قوۀ قضایی باشند، پشتیبان قوۀ اجرایی باشند.‏‎ ‎‏آنها خدمتگزار باشند به مردم و ما هم خدمتگزار. اینها بندگان خدا هستند. خدمت به‏‎ ‎‏بندگان خدا خدمت به خداست. و خدمت به بندگان خدا امروز این است که همه مجتمعاً‏‎ ‎‏در صدد این باشند که با کلمۀ واحده از اسلام و مسلمین و خصوصاً از مستضعفان جهان و‏‎ ‎‏ملت شریف ایران، پشتیبانی کنند. شما آقایان نفوذ کلمه دارید در بین مردم؛ حرف شما‏‎ ‎‏دربین مردم گوش شنوا دارد. باید مردم را دعوت کنید به اینکه وحدت باهم داشته باشند،‏

صحیفه امامجلد 20صفحه 395
‏دعوت کنید به اینکه پشتیبان هم باشند، پشتیبان دولت باشند، پشتیبان مجلس باشند. و‏‎ ‎‏این طور نباشد که هر کدام با دیگری مخالفت کنند و ان شاءالله ، نمی کنند هم. لکن شماها و‏‎ ‎‏همۀ ما باید، موظف هستیم که مردم را به همۀ این مسائل دعوت کنیم.‏

‏     این دنیا از دست ما می رود؛ نزدیک و دور دارد، من زودتر و شما بتدریج. آن چیزی‏‎ ‎‏که باقی می ماند حسنه است. این دنیا نیست این، حسنه است؛ آنی که انبیا هم دنبالش‏‎ ‎‏هستند. و آن حسنۀ مطلقه عبارت از رسیدن به مقامی است که ما نمی توانیم بفهمیم. او‏‎ ‎‏باقی می ماند و هر چی که از ما باقی بماند، حسنات است که باقی می ماند. البته ما از‏‎ ‎‏رحمت خدا مأیوس نیستیم. ما ناقصیم، لکن خدای تبارک و تعالی جبران می کند.‏‎ ‎‏خداوند وعده فرموده است به ما رحمت را. رحمتش سعه دارد بر همۀ موجودات. لکن‏‎ ‎‏توجه به این معنا لازم است که انسان خودبین نباشد؛ توجه به خودش نداشته باشد. تمام‏‎ ‎‏گرفتاریهایی که در عالم هست از همین نقطه است؛ از نقطۀ خود آدم است. این خود آدم‏‎ ‎‏است که گرفتار است و گرفتار می کند. این نفسیت انسان است که دنیا را به فساد کشانده،‏‎ ‎‏دنیا را به هلاکت کشانده. و امیدواریم خداوند رحمتش را بر ما نازل کند. و ما را از جملۀ‏‎ ‎‏رحمت شدگان حساب کند و ما را هدایت کند به صراط مستقیم، آن طوری که فرموده‏‎ ‎‏است و ما را از ضالین‏‎[3]‎‏ و مغضوبین قرار ندهد، ان شاءالله . ‏

‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‎ ‎

صحیفه امامجلد 20صفحه 396

  • ـ سورۀ بقره، آیۀ 201:«ای پروردگار ما! ما را، هم در دنیا خیری بخش و هم در آخرت».
  • ـ احتیاجات، نیازها.
  • ـ گمگشتگان.