سخنرانی
زمان: صبح 12 اسفند 1366 / 13 رجب 1408
مکان: تهران، حسینیه جماران
موضوع: ابعاد شخصیت حضرت امیر (ع)
مناسبت: میلاد حضرت علی (ع)
حضار: خانواده های شهدا، مفقودان، اسرا و جانبازان قزوین و آبیک، آران و بیدگل، زرند ساوه، بنیاد مستضعفان ، مسئولان و نمایندگان قزوین، آبیک، آران، بیدگل، زرند ساوه در مجلس شورای اسلامی، مسئولان بنیاد شهید و بنیاد مستضعفان
بسم الله الرحمن الرحیم
مظلومیت علی (ع) در تعاریف توهین آمیز به ایشان
این عید مبارک را به همۀ مسلمین جهان و مستضعفان و خصوصاً، ملت ایران تبریک عرض می کنم و از خداوند تعالی سلامت همه را خواستارم.
ما دربارۀ حضرت امیر، جهات معنویش دست ما ازش کوتاه است. ما از آن جهات معنوی که در ایشان بوده است حتی یک جمله موافق با واقع نمی توانیم عرض کنیم، لکن بعض از جهات که مربوط به خود جهت مادی است و جهات اجتماعی است، آن را می شود گفت. شما ملاحظه کنید که یک نفر که خلیفۀ مسلمین است، زمامدار امور است، خلیفه است، این چه وضعی داشته است؟ در حالی که خلیفه است می خواهد نماز جمعه بخواند، لباس زیادی ندارد، می رود بالای منبر، آن لباس که دارد، حرکت می دهد ـ به حسب نقل ـ تا خشک بشود، دو تا لباس ندارد. یک کفشی را که خودش وصله می کرده است، کفاشی می کرده است، ازش می پرسند، حضرت می فرماید که این کفش به نظر شما چقدر ارزش دارد؟ می گویند هیچ. می گوید که «امارت بر شما هم، خلافت هم، در نظر من مثل این کفش و پایینتر از این کفش است، مگر اینکه اقامۀ عدالت کنم». شما کجا سراغ دارید که یک نفر خلیفه باشد و وضعش این طور باشد؟ حضرت امیر ـ سلام الله علیه ـ حقیقتاً مظلوم است و مظلوم بوده است، حتی در بین شیعیان هم مظلوم است. وقتی
صحیفه امامجلد 20صفحه 494
می خواهند تعریف کنند از حضرت امیر، تعریف می کنند به چیزهایی که بر خلاف واقع است و توهین به حضرت است. مثلاً، می گویند که انگشترش را که می خواسته هدیه بدهد به فقیر، قیمتش خراج شامات بوده است! آن کسی که لباسش آن است انگشتر می پوشد که قیمتش خراج باشد؟! این یک دروغی است که اگر روایت هم داشته باشد، دروغ است در صورتی که ندارد. وقتی می خواهند معرفی کنند حضرت امیر را، به این جهات معرفی می کنند، به همین جهات [دروغ]. یا آنهایی که عارف لفظی هستند ـ عرفان حقیقی که کم است در دنیا ـ آنها هم وقتی که می خواهند از حضرت نقل کنند، یک حرفهای درویشی نقل می کنند. آنی که هست، واقعیتش را که نمی دانند و این جهات ظاهری هم که حضرت داشته است برای جهالتهایی که بوده است، منحرف کردند از واقعیتش. خیال کردند تعریف حضرت امیر به این است که انگشترش چقدر قیمت داشته باشد و ـ مثلاً ـ چه باشد، یک زندگی عجیب و غریبی دارد حضرت امیر.
خلافت در آن وقت یک وضع خاصی داشته است، خصوصاً، آن خلفای از معاویه به پایین، یک سلطنتی بوده و در همان عصر که معاویه آن بساط سلطنتی را راه انداخته بود، حضرت امیر مثل یک فعله می رفت کار می کرد، مثل یک عمله می رفت کار می کرد و آب راه می انداخت، و بعد همان جا می گفت این آب صدقه است؛ آب راه نمی انداخت برای خودش، وضع زندگی این بوده است. ما اگر بخواهیم از ایشان تقلید کنیم نمی توانیم، حقیقتاً، نمی توانیم تقلید کنیم، قدرت این معنا را ما نداریم. اما خود ایشان هم فرموده است که «شما نمی توانید، اما تقوا می توانید داشته باشید» می توانیم که تقوا داشته باشیم، می توانیم که با خدا باشیم، توجه به خدای تبارک و تعالی داشته باشیم.
اشتباه مخالفین در عدم شناخت ملت ایران
و بحمدالله ملت ما امروز یک وضع خاصی دارد که شاید در طول تاریخ نبوده است. در همان تاریخی که ائمه ـ علیهم السلام ـ بودند، خود رسول الله بوده است، حضرت امیر بوده است، مردم اختلاف داشتند. مردم، همانهایی که دور و بر خودشان بودند وقتی
صحیفه امامجلد 20صفحه 495
می خواستند ببرندشان جنگ، نمی رفتند. اما امروز وضعی شده است که داوطلب اند. اشتباهی که این غربیها دارند و این مخالفین ما دارند، اشتباه این است که خیال می کنند که وقتی که کلمۀ موشک تو کار آمد، مردم ایران می ترسند دیگر؛ بعد چه بشوند. این موشکها را زدند و کشتند و چه کردند و مردم ایران سر جای خودشان نشستند و می خندند به آنها. شما مردم ایران را از موشک نترسانید، مردم ایرانی که شهادت را برای خودشان افتخار می دانند و بسیاری از اوقاتی که اینجا می آیند انسان تعجب می کند از وضع اینها که جوانش فوت شده است، جوانش شهید شده است، می گوید باز هم می خواهم، می خواهم جوان دارم باز [در راه خدا بدهم]، بچۀ کوچک را می گوید این ان شاءالله ، بزرگ می شود و شهید بشود، یا زنها می بینید که چه وضعی دارند. اینها مردم را، این مردمی که طالب شهادتند از شهادت می ترسانند و این یک اشتباهی است که از باب اینکه نمی فهمند، اصلاً ادراک این معنا را که معنویات چی است. امثال صدام و اینها اصلاً نمی فهمند که مسئله چی است. متوجه اینکه ایران چه وضعی دارد و مردم ایران چه وضعی دارند، اصلاً متوجه این نیست. از این جهت، خیال می کند که اگر موشک انداختند به ایران، فوراً شکست می خورند، این قویتر می کند اینها را.
عمده این است که ما توجه داشته باشیم به اینکه حفظ کنیم ایمان خودمان را و وحدت خودمان را. اگر این راه حفظ شد، هیچ چیز دیگر ترس ندارد. موشک بیاید، چه می دانم هر کی می خواهد بیاید، امریکا بیاید، شوروی بیاید، هرکی می خواهد بیاید البته این نکته از ذهن مردم ما خارج نمی شود که وقتی ببینند که آنهایی که کمک می کنند به صدام برای این شرارتهایش، این از ذهن مردم ما خارج نمی شود، توجه به آن دارند. و آنهایی که می خواهند منافع خودشان محفوظ بشود باید توجه به این داشته باشند که منافعشان محفوظ اگر بخواهد باشد، باید یک جوری عمل بکنند که این طورها نباشد و الاّ محفوظ نخواهد ماند. آن کسی که کمک می کند، یا کمک مادی می کند یا کمک نظامی می کند، آنها هم خیال می کنند که ما از کمکهای نظامی آنها، کمکهای [آنها] می ترسیم، نه، ترسی در کار نیست؛ برای اینکه یک ملتی است که شهادت طلب است،
صحیفه امامجلد 20صفحه 496
حالا شهادت با موشک باشد یا با تانک باشد یا با توپ باشد یا با هر چه باشد. شهادت طلب است این ملت. از این نمی ترسند، اما فراموش هم نمی کند که کی ها به اینها دارند خدمت می کنند. کی امر می کند به آنها که این کار را بکنید، انگیزۀ آنها چی هست. آنهایی هم که این را وادار می کنند کی است و کی به اینها کمک می کند، کی موشک می دهد، کی چی می کند، این از ذهن مردم ما بیرون نمی رود و باید این را توجه داشته باشند آنهایی که این کار را می کنند. و من از خدای تبارک و تعالی مسئلت می کنم که همۀ ما را در ایمان به خودش مستقر قرار بدهد و همۀ مسلمین را حفظ کند از کفار، و همه مسلمانها، همۀ مستضعفان جهان محفوظ باشند.
و السلام علیکم و رحمة الله
صحیفه امامجلد 20صفحه 497