آیت الله مرتضی بنی فضل
صحیفه دلجلد 2صفحه 41
صحیفه دلجلد 2صفحه 42
اینجانب از سال 1334 شمسی در درسهای خارج فقه و اصول مرحوم حضرت امام خمینی ـ قدس سره الشریف ـ مرتب حاضر شده ام. در فقه، مکاسب محرمه تا اواخر بیع فضولی را (به ترتیب مکاسب شیخ انصاری) از محضرشان استفاده نموده و نوشته ام. همچنین در اصول، مباحث استصحاب، تعادل و تراجیح، اجتهاد و تقلید، تقیه و مباحث الفاظ، اوامر و نواهی، عام و خاص و مطلق و مقید در درس آن استاد بزرگ حاضر شده ام. مکان دروس حضرت امام، مسجد سلماسی و مسجد اعظم بود و جلسات درس ایشان حدود پانصد نفر و در اواخر در مسجد اعظم حدود هزار نفر شاگرد داشت. از امتیازات درس حضرت امام یکی این بود که شاگردان ایشان طلاب با استعداد و درسخوان و باتقوا بودند و دیگر اینکه امام خمینی در تدریس اصول از حیث دقت و تحقیق، فوق العاده بود. در مباحث اصولیه هر مسأله ای را که مطرح می فرمود اول اقوال علمای معروف نظیر مرحوم شیخ انصاری و آخوند خراسانی و آقاضیاء عراقی و نائینی و کمپانی و استاد بزرگوارش حائری و دلیل آنان را با بیان بسیار فصیح نقل می کرد و قول هر کدام موافق نظرشان نبود، آن را با برهان واضح رد می کرد و این مطلب از قلم روان و رسای ایشان در کتاب الرساله فی قاعدة لاضرر، الاستصحاب، الخ؛ کاملاً پیداست و در تدریس فقه عجیب بود؛ یعنی با در نظر گرفتن اینکه قوت و قدرت ایشان در فلسفه و اصول در بین فقهای متبحر و مشهور کم نظیر بود مع الوصف در مقام استدلال بر مسائل از روایات، فهم عرفی را کاملاً محطّ نظر قرار می داد و به دقتهای فلسفه و اصول اعتنا نمی کرد.
صحیفه دلجلد 2صفحه 43
صحیفه دلجلد 2صفحه 44