حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدتقی جواهری

‏‏ حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدتقی جواهری‏

‏
‏‎

‏
‏‎

‏‏اما خاطره ای که از امام بزرگوار دارم: یکی اینکه در زمانی که در نجف‏‎ ‎‏بودند یکی از مراجع فعلی حوزه علمیه قم به اینجانب مطلبی را گفتند که‏‎ ‎‏خصوصی خدمت امام عرضه بدارم؛ و خصوصی خدمتشان عرضه داشتم و‏‎ ‎‏پس از نقل آن مطلب که جز ارادت و حجت چیزی نبود، ایشان با لبخندی به‏‎ ‎‏جواب اکتفا کردند. آنگاه از وضعیت فقرای قم سؤال کردند، چون سرمای‏‎ ‎‏سختی در قم شده بود؛ که عرض کردم زغال که از طرف حضرت عالی داده شد‏‎ ‎‏بسیار به مورد بود.‏

‏‏خاطرۀ دیگر اینکه بعد از بحث در نجف اشرف که به نماز می رفتند بعضی‏‎ ‎‏از اشکالات به نظرم می آمد و ایشان با آغوش باز جواب می گفتند؛ به طوری‏‎ ‎‏که مرا بیشتر تحریک می کرد که به کتابهای بیشتری از قدما مراجعه کنم. ‏

‏‏تعداد شاگردان امام چه در مسجد سلماسی و چه در مسجد اعظم بسیار‏‎ ‎‏خوب بود هم از نظر کیفیت و هم از جهت کمیت. در درس ایشان جناب آقای‏‎ ‎‏سبحانی اشکال می کردند و عده ای از فضلای بنام امروز در آن روز از ایشان‏‎ ‎‏استفاده می نمودند.‏

‏‏روش درس امام ـ رحمة الله علیه ـ بر این بود که در مکاسب به حرفهای‏‎ ‎‏مرحوم کمپانی توجه داشتند و آنها را ذکر می کردند و آنگاه ایرادی که به‏‎ ‎‏نظرشان می آمد، بیان می فرمودند و ورود و خروج امام ‏‏[‏‏در بحث‏‏]‏‏، بسیار‏‎ ‎‏جالب و منظم بود؛ به طوری که انسان را به وجد می آورد.‏

‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎