حجت الاسلام والمسلمین محمدحسین شریفی قمی

‏‏ حجت الاسلام والمسلمین محمدحسین شریفی ‏

‏‏قمی‏

‏
‏‎

‏
‏‎

‏‏امام ـ رضوان الله تعالی ـ در مسجد سلماسی روی زمین می نشست و‏‎ ‎‏درس می فرمود. روزی منبر دو پله ای آوردند که ایشان روی منبر بروند، پس‏‎ ‎
‏‎

‏‏امام خمینی ـ رضوان الله تعالی علیه ـ در یکی از روزهایی که در مسجد‏‎ ‎‏اعظم درس می فرمودند، درس طول کشید تا نزدیک مغرب شد؛ اذان گوی‏‎ ‎‏مسجد که طلبه خوش صدایی بود به نام آقای وهاب زاده با بلندگویی مقدمات‏‎ ‎‏اذان را شروع نمود؛ امام ـ قدس سره ـ درس را فوراً رها کردند و از منبر پایین‏‎ ‎‏آمدند و رفتند؛ سپس بعضی از آقایان طلاب که از جمله آنها مرحوم‏‎ ‎‏ربانی املشی بود به اذان گوی مذکور اعتراض نمودند که تو موجب تعطیل‏‎ ‎‏درس شدی. شخص نامبرده شبانه آمد در منزل امام و شکایت نمود که بعضی‏‎ ‎‏از شاگردان شما به من اعتراض نمودند. روز بعد که امام به درس آمدند در‏‎ ‎‏تعقیب اعتراض و شکایت شب گذشته، قضیه ای از مرحوم شیخ ابوالقاسم‏‎ ‎‏قمی نقل نمودند تقریباً شبیه همین قضیه؛ سپس فرمودند: هر کس که به من‏‎ ‎‏محبت دارد راضی نیستم یک وجب برای من تبلیغ کند.‏

‏‏در خاتمه تذکر این نکته لازم است که درس امام اضافه بر اینکه حماسی‏‎ ‎‏بود، در تربیت و پرورش صدها مجتهد مؤثر بود و چنانچه امام ـ قدس سره ـ‏‎ ‎‏تبعید نشده بودند، جامعه اسلامی برخوردار از هزاران مجتهد صاحبنظر و‏‎ ‎‏مبتکر می شد و این تبعید حساب شده بزرگترین خسارت را به حوزه علمیه قم‏‎ ‎‏وارد نمود.‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎