نامه به آقای سید موسی صدر (پاسخ نامه و تذکرات اخلاقی)

‏‏نامه ‏

‏‏زمان: 12 آذر 1353 / 8 ذی القعده 1394 ‏

‏‏مکان:‏‎ ‎‏نجف ‏

‏‏موضوع: پاسخ نامه و تذکرات اخلاقی ‏

‏‏مخاطب: صدر، سید موسی ‏

‏‏بسمه تعالی‏

‏‏خدمت جناب مستطاب سیدالاعلام و حجت الاسلام آقای صدر ـ دامت برکاته ‏

‏‏8 شهر ذی القعده 94 ‏

‏‏     به عرض عالی می رساند، مرقوم محترم که تتمۀ مرقوم دیگر بود واصل، ولی اصل‏‎ ‎‏مرقوم نرسیده. از سلامت جنابعالی و مجاهدات شما در راه حقوق شیعه و کوتاه کردن‏‎ ‎‏دست ستمکاران متشکر شدم. امید است خداوند تعالی امثال جنابعالی را برای ما حفظ‏‎ ‎‏فرماید و ترقیات روزافزون نصیب فرماید که قوای جوانی را در راه واهب العطایا صرف‏‎ ‎‏فرمایید و سرمایه های ...‏‎[1]‎‏ را مبدل به سرمایۀ باقی نمایید. آنچه پیش ما است از شئون‏‎ ‎‏طبیعت از دست خواهیم داد و بُرد با آنها است که زایل را فدای لایزال نمودند و به‏‎ ‎‏نعمتهای لایزال نایل شدند؛ قیل ارجعوا ورائکم فالتمسوا نورا‏‎[2]‎‏ گویا ورای همین عالم‏‎ ‎‏طبیعت است که در آن می شود تحصیل نورانیت کرد و با رفتن از اینجا رجوع محال و‏‎ ‎‏تحصیل ممتنع است. از خداوند تعالی توفیق برای طبقه جوان که نور فطرت مثل ما پیرها‏‎ ‎‏در آنها خاموش نشده، خواهانم و از جنابعالی امید دعای خیر دارم برای حُسن عاقبت که‏‎ ‎‏این چند نفس که باقی است صرف لا یعنی نشود مثل آنچه گذشته است. در جواب‏‎ ‎‏مرقومات شریفه بعض مطالب گفته ام که تذکر داشته. والسلام علیکم و رحمة الله .‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی ‏

‏‎ ‎

‏‎

• ـ خوانده نشد.
• ـ بخشی از آیۀ 13 سورۀ حدید: «گویند: به دنیا بازگردید و از آنجا نور بطلبید.»