سخنرانی در جمع پاسداران کمیته مرکزی انقلاب و معلمان و بانوان درباره توأم بودن آموزش با پرورش

‏‏سخنرانی ‏

‏‏زمان: 23 تیر 1358 / 19 شعبان 1399 ‏

‏‏مکان:  قم ‏

‏‏موضوع: توأم بودن آموزش با پرورش ‏

‏‏حضار: پاسداران کمیته مرکزی انقلاب اسلامی و جمعی از معلمان و بانوان ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏قرائت به «اسم ربّ» یعنی آموزش توأم با پرورش ‏

‏‏     سوره ای‏‎[1]‎‏ را که این خانم خواندند، این می تواند برنامه باشد از برای مسلمین و‏‎ ‎‏برنامه اسلام باشد؛ می فرماید:‏‏ إقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ.‏‎[2]‎‏ قرائت را شروع می کند که‏‎ ‎‏اول، امرِ قرائت است اما قرائت به اسم خدای تبارک و تعالی. برنامه این است که قرائت‏‎ ‎‏ـ که اول رشد انسانی است و برای رشد انسانی است ـ قرائت تنها نباشد، آموزش تنها‏‎ ‎‏نباشد. آموزش تنها ممکن است که برای یک کشوری مضر هم باشد. آموزش باشد با‏‎ ‎‏«تربیت» که در آیه می فرماید:‏‏ إقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ‏‏، قرائت کن به اسم ربّ؛ با اسم ربّ شروع‏‎ ‎‏کن به قرائت. اگر قرائت با اسم ربّ شد، این هم پرورش است و هم آموزش. قرائت‏‎ ‎‏«آموزش» است و با اسم ربّ وقتی که شد «پرورش» است، هم پرورش را و هم آموزش‏‎ ‎‏را در آن آیۀ شریفه می فرمایند؛ بلکه دستور کلی همۀ کارهای انسانی در این آیۀ شریفه‏‎ ‎‏هست که فقط قرائت نیست که باید به اسم ربّ باشد، قرائت هم یکی از مصادیقی است‏‎ ‎‏که باید به اسم ربّ باشد و با توجه به خدا باشد؛ همۀ کارهایی که شما انجام می دهید، همۀ‏‎ ‎‏تحصیلاتی که می کنید، همۀ اقداماتی که می کنید، تمام اینها با اسم ربّ شروع بشود. اگر‏‎ ‎‏همه با اسم ربّ شروع بشود، آموزش ممکن است مفید باشد، برای اینکه آموزش توأم با‏‎ ‎‏پرورش است.‏

‏
‏‎

‎‏فنای بشریت نتیجۀ آموزش بی پرورش ‏

‏‏     بیشتر صدماتی که به بشر وارد می شود از طریق آموزش بی«پرورش» است. تمام این‏‎ ‎‏آلاتی که درست شده است، تمام این آلات جنگی که درست شده است، آلات‏‎ ‎‏منهدم کُنی که درست شده است، به دست اشخاصی بوده است که آموزش داشته اند ‏‎ ‎‏لکن پرورش صحیح نداشتند. و لهذا با علم خودشان طرح فنای برادرهای خودشان و‏‎ ‎‏همجنسهای خودشان را می ریزند. در مملکت ما هم آن مقدار که از دست آموزش و‏‎ ‎‏آموزش خواهان و آنهایی که آموزششان زیاد بوده است صدمه دیده اند ملت ما، از‏‎ ‎‏دست دیگران ندیده اند. برای اینکه این متفکران و این دانشمندان بودند که طرحهای‏‎ ‎‏تخریبی را، طرحهای فنا کنندۀ ملت را می ریختند؛ برای اینکه آموزش داشتند لکن‏‎ ‎‏آموزش در کنارش پرورش نبود. ‏

‏‏آموزش و تربیت الهی ‏

‏‏     شماها که «مربی» هستید‏‎[3]‎‏ یا می خواهید تربیت بکنید فرزندان خودتان را یا جامعه را،‏‎ ‎‏باید توجه به این آیۀ شریفه داشته باشید که ‏‏إقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ‏‏. می خواهید آموزش بدهید،‏‎ ‎‏می خواهید آموزش پیدا کنید، قرائت کنید، با اسم ربّ باشد، با توجه به خدا باشد، تا‏‎ ‎‏تربیت الهی باشد. اگر یک انسانی، هم علم داشت و هم تربیت الهی داشت، این مفید‏‎ ‎‏خواهد شد برای مملکت خودش، و هرگز یک مملکتی از دست آنکه آموزش و‏‎ ‎‏پرورش دارد صدمه نمی بیند. صدمه هایی که وارد می شود بر مملکت ـ غالباً ـ از این‏‎ ‎‏متفکرین بی پرورش، آموزشهای بی پرورش، واقع می شود. علم را تحصیل می کنند لکن‏‎ ‎‏تقوا ندارند، لکن پرورش باطنی ندارند؛ از این جهت عمال خارجی می شوند، از این‏‎ ‎‏جهت نقشه ها را برای فنای مملکت خودشان می کشند.‏

‏‏شروع پرورش از دامن بانوان  ‏

‏‏     خداوند ـ ان شاءالله ـ شما بانوان را که مرکز پرورش بچه های کوچک هستید، تا آخر‏‎ ‎
‏‎

‎‏موفق کند شما را به اینکه این بچه ها را خوب آموزش و پرورش بدهید. بله، پرورش از‏‎ ‎‏دامن شما شروع می شود؛ دامن بانوان است که بچه های خوب را پرورش می دهد. ممکن‏‎ ‎‏است که یک بچه ای که شما خوب تربیت بکنید یک ملت را نجات بدهد. توجه داشته‏‎ ‎‏باشید که بچه ها را خوب تحویل جامعه بدهید و آموزشتان با پرورش باشد. خداوند به‏‎ ‎‏همۀ شما توفیق بدهد، سلامت بدهد، سعادت بدهد. سلام بر همۀ شما خانمها!‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• ـ سورۀ علق، که به اجماع اکثر قریب به اتفاق مفسرین، پنج آیۀ اول آن، نخستین آیات وحی بر رسول اکرم (ص) است.
• ـ سورۀ علق، آیۀ 1: «بخوان به نام پروردگارت که بیافرید».
• ـ گروهی از بانوان حاضر، مربی کودک بوده اند.