بعد از مدتها که آقای لاهوتی از سپاه خارج شد و با سران مملکت اختلافاتی پیدا کرد، به من زنگ زد که : فلانی، من بیمارستان بستری ام و ناراحتی قلبی دارم. نمی خواهی به دیدنم بیایی؟ من هم برایش پیغام دادم که : انشاءالله دیدار من و تو در قیامت و ما همدیگر را نخواهیم دید.
چون مسعود رجوی و افرادش برای وی گل برده بودند و او را تو چنگ و بال خودشان گرفته بودند، من دوست نداشتم ببینمش.
یکی از دوستان نقل می کرد که آقای لاجوردی حکم داده که بروید
کتابخاطرات اسدالله تجریشیصفحه 113
آقای لاهوتی را بیاورید. ما هم به اتفاق پسرش وحید به در خانه شان رفتیم، هر چه در زدیم ایشان در را باز نکرد و گفت : اگر مزاحم شوید، می روم پشت تیربار و یکی را زنده نمی گذارم.
با آقای لاجوردی تماس گرفتیم و کسب تکلیف نمودیم. ایشان گفت : در را بشکنید و وارد شوید. می خواستیم در را بشکنیم که وی در را باز کرد. وارد منزل که شدیم، دیدیم سه تا تیربار آنجا بود. چند قبضه « ژ-3 » و تعدادی دلار و نامه ها و مکاتباتی با مسعود رجوی که روی میزش بود.
وحید را هم با خودمان برده بودیم تا منزل را بگردیم.
وحید به من گفت : تو کانال کولر پشت بام یک چیزهایی هست. برویم آنها را هم برداریم. خانه شان سه طبقه بود. ما را برد پشت بام و از غفلت ما سوءاستفاده کرد و خودش را از بالای بام به زمین پرتاب کرد و یک مرتبه مُخش ریخت روی زمین و از دنیا رفت.
آقای لاهوتی آمد نگاهی کرد. چون خیلی تحت تأثیر پسرش بود، گفت : من آماده ام، ببریدم. ولی من قلبم درد می کند، بروم داروی قلبم را بردارم. گفتیم: برو بردار. رفت سر جعبه داروها، یک چیزی ریخت کف دستش و خورد. گفت : برویم.
تو ماشین که گذاشتیمش، بعد از چند دقیقه دیدم دارد جان می دهد. سریع تماس گرفتیم که ایشان زهر خورده، آنجا آماده باشید. پزشک آمد و هنگامی که رسیدیم، معاینه کرد و گفت : ایشان مرده، و علت مرگ هم مشخص شد که مرگ موش بوده است.
کتابخاطرات اسدالله تجریشیصفحه 114