آیت اللّه محمد فاضل لنکرانی

‏‏202ـ ‏‏امام به معنای واقعی کلمه زاهد بودند ولی سعی می کردند که در‏
‏‎

‏‏203ـ ‏‏روزی در نجف برای ناهار به منزل امام رفتم و اولین باری بود که آنجا را‏‎ ‎‏می دیدم. وقتی وارد بیرونی شدم، دیدم خانه ای است بسیار محقر و کوچک‏‎ ‎‏که مساحت حیاطش بیشتر از سیزده یا چهارده مترمربع نمی شد. در طبقۀ‏‎ ‎‏پایین خانه، چند اتاق و در طبقۀ بالا، اتاق نسبتاً بزرگی قرار داشت. این اتاق که‏‎ ‎‏معلوم بود که برای سالیان سال رنگ آمیزی نشده است، وضع‏‎ ‎‏ناراحت کننده ای داشت. اگرچه باید بگویم که خانه اجاره ای بود و حضرت‏‎ ‎‏امام آن را کرایه کرده بودند. تصادفاً مرحوم آقای اشراقی نیز آنجا بودند. من به‏‎ ‎‏ایشان عرض کردم: ممکن است قسمتی از این خانه را رنگ آمیزی بکنید تا‏‎ ‎‏خانه از این صورت فعلی دربیاید؟ ایشان گفتند: من این موضوع را به امام‏‎ ‎‏پیشنهاد کردم. حتی خدمتشان عرض کردم که حاضرم از پول شخصی خودم‏‎ ‎‏که مربوط به بیت المال نباشد، خرج کنم. اما حضرت امام موافقت نکردند و‏‎ ‎‏فرمودند: به همین سبک باشد. خانه ای است که مال صاحبش است، مربوط‏‎ ‎‏به غیر است و هیچ وجهی ندارد که حالا ما بیاییم و تعمیراتی در آن کرده و یا‏‎ ‎‏رنگ آمیزی بکنیم، و یک صورتی بدهیم که تقریباً با زندگی روحانی مناسبت‏‎ ‎‏و موافقتی نداشته باشد. سپس مرحوم اشراقی اضافه کردند: با اینکه من چنین‏‎ ‎‏پیشنهادی را کردم که از مال شخصی خودم و نه از بیت المال خرج کنم، ایشان‏‎ ‎‏برای حفظ ظاهر و حیثیت روحانیت، حاضر به انجام آن نشدند.‏

‏
‏‎

‏‏***‏

‏‎ ‎

‏‎