135ـ آقای شیخ محی الدین فرقانی که از جمله ملازمین امام در غیاب
کتابآئینۀ حُسنصفحه 104
آقای حاج شیخ عبدالعلی قرهی بود در نجف برایم نقل کرد زمانی که آقای شیخ عبدالعلی به ایران رفته بود و من افتخار ملازمت امام را داشتم، امام به من توصیه فرموده بود که چنانچه کسی با من بعد از نماز مغرب و عشاء کار ضروری دارد می توانی او را قبل از آمدنم به بیرونی هدایت کنی. اتفاقاً یک شب بعد از مراجعت امام از نماز جماعت در بیرونی نشسته بودم که کسی آمد و کار فوری با آقا داشت. من طبق دستور قبلی به اندرون رفتم، چون اتاق آقا را تاریک دیدم برگشتم ولی هنوز چند گامی برنداشته بودم که امام مرا مورد خطاب قرار داده فرمودند: کاری داری؟ عرض کردم بلی، ولی چون چراغ اتاق را خاموش دیدم خیال کردم حضرتعالی در خواب هستید و یا در حال استراحت می باشید. امام در پاسخ فرمودند: خیر چون کاری نداشتم چراغ اتاق را خاموش کردم.
***
کتابآئینۀ حُسنصفحه 105