92ـ امام به سبزی خوردن خیلی علاقه داشتند؛ یک روز به امام عرض کردیم که به ما اجازه بدهید یک کیلو سبزی برای سه روز بخریم و هر روز نخریم. فرمودند: خیر، معنا ندارد چیزی را که نیاز نداریم از سهم امام بخریم و ذخیره کنیم.
93ـ امام نسبت به امور مالی احتیاط فوق العاده ای داشتند؛ مثلاً اگر می خواستند آبلیمو بخرند، به خدمتکار دستور می دادند فقط 50 فلس بخر یعنی به اندازه یک لیوان! و هرچه خدمتکار اصرار می کرد که یک شیشه می گیریم، می فرمود: نه، فعلاً به اندازه ای که لازم است باید بگیرید. سبزی که می خواستند بگیرند بیش از چند فلس نمی گرفتند. اینها ریزه کاری هایی است که بزرگی و عظمت این مرد را می رساند.
94ـ بعد از وفات مرحوم آیت اللّه حکیم، مردم افغانستان به امام رو آوردند، هم از ناحیۀ مرجعیت و هم از ناحیۀ ظلمی که به طلبه های افغانی در نجف شده بود، مردم مسلمان افغانستان، به عنوان پرداخت سهم امام، نه تنها پول می دادند بلکه بعضی از کالاهای مخصوص آنجا را نیز می فرستاند، از قبیل
کتابآئینۀ حُسنصفحه 87
فرش و پوستین و لباس پشمی و.... مشهدی حسین خدمتگزار امام نقل می کرد که روزی جنس های زیادی از قبیل فرش، پوستین و چیزهای دیگری از آنجا آورده بودند. یک پوستینی بود، خیلی مورد اعجاب من قرار گرفت و میل داشتم امام، آن را به من ببخشد. اظهار کردم که اگر اجازه بفرمایید در این فصل زمستان، این پوستین را من بردارم. امام فرمودند: نه، این مال طلبه ها است.
95ـ اوایلی که امام به نجف آمده بودند، هر غذایی خودشان می خوردند، از همان غذا هم به افرادی که در بیرونی بودند از جمله آقای حاج شیخ عبدالعلی قرهی می دادند. مشهدی حسین نقل می کرد که ماه رمضانی بود، چند نفری هم در بیرونی بودند و مقدار غذا هم مانند گذشته هیچ فرق نکرده بود. روزی آقای حاج شیخ عبدالعلی به من گفتند: این همه آدم که در بیرونی هستند و افطار و سحری هم می خواهند بخورند، این مقدار که شما گوشت تهیه می کنید خیلی کم است مقداری بیشتر بگیرید (مثلاً اگر یک کیلو می گرفته است، نیم کیلو اضافه کند). من هم بنا به توصیۀ ایشان، آن روز بیشتر گوشت گرفتم. مطابق معمول هرشب خدمت امام رسیدم و صورتحساب را ارائه دادم. آن شب، امام با تعجب پرسیدند: چطور شد که گوشت بیشتر از گذشته گرفتی؟ گفتم: آقای شیخ عبدالعلی دستور دادند. امام با اینکه احترام زیادی برای وی قائل بودند ولی فرمودند: همان مقدار که همیشه می گرفتی، بگیر. آقای حاج شیخ عبدالعلی اگر می خواهند غذایشان را جدا کنند!
96ـ یکی از بزرگان نجف می گفت: این وجوهی که دست امام می رسید و بین اشخاص مختلف تقسیم می نمود، لم یسبقه سابق ولم یلحقه لاحق. تا به حال نجف مثل امام را به خود ندیده است، زیرا سایر مراجع، امتیازاتی برای
کتابآئینۀ حُسنصفحه 88
دیگران قائل بودند که گاهی این امتیازات جنبۀ مادی و تبلیغاتی داشت، ولی اصلاً این معنی درنظر امام نبود. آن شهریۀ کلانی که امام می داد -که دیگران را هم وادار می کرد شهریه ها را زیاد کنند- به تمام افراد یکنواخت پرداخت می شد. هیچ تمیزی بین طلبه ها قائل نبود. این تقسیم امام انسان را به یاد حضرت امیرالمؤمنین(ع) می اندازد آنگاه که بیت المال را بالسویه بین مسلمانان تقسیم می نمود.
کتابآئینۀ حُسنصفحه 89