35ـ حضرت امام خمینی (ره) در تشویق اهل علم و محصلان علوم دینی
کتابآئینۀ حُسنصفحه 60
به فرا گرفتن فقه و اصول و دستیابی به درکی عالی، شیوه های مختلفی را انتخاب می کردند. گاهی اگر کسی به بطالت و سستی ایام خود را می گذرانید، با وجود آنکه وجوه شرعی باید مصرف طلبه ها و محصلان بشود، آمادگی نداشتند که از سهم مبارک امام (علیه السلام) به او کمک کنند.
در سال قبل از تبعید حضرت امام(ره) یکی از فضلا و طلبه های قم که علاقۀ شدیدی به حضرتشان داشت، قرار بود که از اول ماه که شهریه و مستمری دریافت می کند، برای ازدواج به ولایت خود برود. این طلبه آن قدر به حضرت امام علاقه داشت که اگر روزی صورت شریفشان را نمی دید، جداً ناراحت می شد. او هر روز به بیرونی امام که ارباب رجوع رفت و آمد داشتند، سری می زد. این فرد، به وسیلۀ این جانب از حضرت امام(ره) شهریۀ خود را طلب کرد. چرا که قرار بود از اول هر ماه قمری شهریۀ طلبه ها را پرداخت کنند. حضرت امام فرمودند که جناب حجت الاسلام آقای شیخ حسن صانعی ترتیب پرداخت شهریۀ آن طلبه را بدهند. من بدون اینکه آن طلبه چیزی گفته باشد، اضافه کردم که این آقا برای ازدواج به ولایت خود دعوت شده و ناگزیر مخارجی را متقبل می شود؛ اگر ممکن است چون طلبۀ خوب و درسخوانی است، چیزی اضافه بر مستمری به او داده شود. امام فرمودند: من اضافه ای ندارم. اگر ایشان طلبه ای درسخوان است، هر روز در بیرونی منزل من که کاری ندارد، چرا خود را معطل می کند؟
این موضوع نمایانگر این مطلب است که حضرت امام به تمام افرادی که به منزل وارد و یا از آن خارج می شدند، دقت دارند و اشخاص و حرکتها و مقصود آنان را بدون اینکه طرف متوجه شود، زیرنظر می گیرند.
***
کتابآئینۀ حُسنصفحه 61