رهنمود های ورزشی

‏‏حالت امام عموماً ثابت بود ولی بعضی وقت‌ها خوشحال می‌شد، از ‏‎ ‎‏جمله وقتی که ورزشکارها را می‌دید. دو، سه بار از طرف تربیت بدنی ‏‎ ‎‏خدمت امام رسیدیم. ما قبلا هم همراه اعضای کابینه دولت می‌رفتیم و ‏‎ ‎‏دست امام را می‌بوسیدیم اما وی وقتی ورزشکارها را می‌دید، می‌خندید ‏‎ ‎‏و با یک عطوفت دیگری با آنها رفتار می‌کرد. شاید امام در دیدار با ‏‎ ‎‏جوانان و طلبه‌ها هم حالت خاصی داشتند که من با این افراد خدمت امام ‏‎ ‎‏نرسیدم اما در خاطرات خوانده و شنیده بودم ولی امام همیشه در مواجهه ‏‎ ‎‏با اینها خوشحال می‌شد. ‏

‏
‏‎

‏‏زمانی که من در تربیت بدنی بودم قرار شد رهنمود‌های امام راجع به ‏‎ ‎‏ورزش را جمع آوری کنیم و یک چکیده یک صفحه‌ای تهیه کنیم. من با ‏‎ ‎‏آقایان دیگر از جمله آیت‌الله گلپایگانی، آیت‌الله مرعشی نجفی، آیت‌الله ‏‎ ‎‏مکارم شیرازی و آقایانی که یک مقدار حرف‌های بخصوصی داشتند ‏‎ ‎‏رفتم و ملاقات کردم ولی وقتی کسی نزد امام می‌رفت، می‌گفت در همه ‏‎ ‎‏ابعاد انسانی ورزش کنید، برای ورزشی که می‌کنید رضایت خدا باشد ‏‎ ‎‏سپس راه و ضابطه را مشخص می‌کرد، می‌گفت که این راه چقدر ارزش ‏‎ ‎‏دارد. مثال می‌زد شما اگر بخواهید رانندگی کنید باید جهت آن مشخص ‏‎ ‎‏باشد برنامه و انرژی داشته باشد تا حرکت کند اگر اتوبوس است باید ‏‎ ‎‏صندلی مناسب سفر داشته باشد و اگر کامیون است باید دارای اتاق ‏‎ ‎‏باشد. در جلسات ورزشی می‌گفتند: باید از امام رهنمود بگیرید ما ‏‎ ‎‏می‌گفتیم: چرا بی‌جهت وقت امام را بگیریم؟ ‏

‏‏ ‏