خاطره هایی پراکنده از چند شهید

‏‏من درباره شهید بهشتی هم دلم می‌خواهد این جمله را گفته باشم. راه ‏‎ ‎‏افتادن صنعت هسته‌ای بعد از انقلاب مرهون 1. شهید بهشتی 2. آقای ‏‎ ‎‏هاشمی و 3. آقای مهندس موسوی بود. یعنی من اینها را به ترتیب دارم ‏‎ ‎‏می‌گویم. اگر شهید بهشتی نبود این چراغ روشن نمی‌شد اگر هاشمی ‏‎ ‎‏نبود همین طور. مهندس موسوی و آقای هاشمی به نظر من می‌شود ‏‎ ‎‏بگوییم که دو بال بودند که هر دوی‌شان کار کردند ولی آنکه راه انداخت ‏‎ ‎‏و توانست یا علی اول کار را بگوید در سال 58، آخر‌های سال 58 و ‏‎ ‎‏سفت بیاید میدان شهید بهشتی بود و من جا دارد از ایشان یاد بکنم که ‏‎ ‎‏خدا روح ایشان را قطعا شادتر خواهد کرد. ‏

‏‏ایشان مردی بودند که بسیار شناخت و اطلاعات داشتند و اطلاعات ‏‎ ‎‏این موضوع را دنبال کردند و خواندند و صحبت کردند و به جمع‌بندی ‏‎ ‎‏رساندند بدون اینکه سر و صدا بکنند. یعنی من این را می‌توانم بگویم که ‏‎ ‎‏بهترین کسی که در عمرم دیدم که یک کاری را خیلی راحت و قشنگ ‏‎ ‎‏بدون اینکه سر و صدا بکند انجام دهد شهید بهشتی بود. آن موقع هم ‏‎ ‎‏خیلی جار و جنجال و جو سازی علیه کار ایشان بود که این را من ‏‎ ‎‏نمی‌توانم فراموش کنم. شهید دکتر قندی، که دکترای برق بود در ‏‎ ‎‏مخابرات و یک مدتی هم اگر خاطرتان باشد وزیر مخابرات در اوایل ‏‎ ‎‏انقلاب بود. ایشان هم واقعاً به نظر من یک فرد بسیار باهوش بود، نابغه ‏‎ ‎‏بود و از لحاظ علمی جزو کسانی بود که هر وقت من دیدم، نمراتش ‏‎ ‎‏عالی بود. ‏

‏‏جمیع جوانب را ایشان در آن تبحر داشت. مثلا نقاشی می‌کشید، خط ‏‎ ‎‏خوبی داشت و خب دکتر برق هم بود. یعنی واقعا به تمام معنا چند ‏‎ ‎‏بعدی بود. من یادم هست آقای دکتر غفوری فرد و دکتر نیک‌روش و ‏‎ ‎
‏‎

‏‏ ‏

‏‎