چند روز قبل از بردن نامه 6 / 1 / 1368 به منزل آقای منتظری، اخوی
کتابامام به روایت دانشورانصفحه 67
(حجت‌الاسلام محمد علی انصاری) به منزل ما آمد و گفت چنین ماجرایی در پیش است و امام هم دارد از آبروی خویش مایه می‌گذارد. خیلی با هم بحث کردیم که آیا این تنها راه چاره است؟ چند روز بعد در تاریخ 6 فروردین 1368 همراه برادرم به جایی در حومه تهران رفته بودیم. آن زمان هنوز «تلفن همراه» نبود، از سوی دفتر امام با دادن مشخصات خودرو به پلیس راه اطلاع دادند که کار ضروری پیش آمده و سریعا به دفتر مراجعه کنید. برادرم را خواسته بودند تا شخصا نامه معروف امام (6 / 1 / 68) را به آقای منتظری برساند. بلافاصله به راه افتادیم نزدیک غروب به منزل آقای منتظری در قم رفتیم. از دفتر امام اطلاع داده شده بود که نامه امام در راه است و توسط فلانی تحویل خواهد شد. آنها منتظر بودند، به محض ورود، برادرم به اندرونی رفتند و نامه امام را به آقای منتظری تحویل دادند. پس از آن حجت‌الاسلام شیخ حسن ابراهیمی سوار ماشین ما شد و حدود یک ساعت درباره ابعاد حادثه در شرف وقوع و راه‌های کاهش آثار منفی آن گفتگو کردیم.
برشماری علل این حادثه و افسوس بر آن فایده‌ای نداشت. نصایح قبلی امام و تلاش جمع کثیری از اصحاب امام و دوستان آیت‌الله منتظری طی چند سال قبل از آن، قطع نفوذ کسانی که در بیت ایشان برای پیشبرد مقاصدشان راه رویارویی ایشان و امام را در پیش گرفته بودند متأسفانه به نتیجه نرسیده بود. شاید اگر شهید محمد منتظری با توجه به فراست و تجارب فراوان سیاسی که داشت، می‌بود حضور وی کفه نیروهای حاضر در بیت آقای منتظری و چهره‌هایی نظیر آقای ابراهیمی را که از وضع
کتابامام به روایت دانشورانصفحه 68
موجود رنج می‌بردند و مصلحت انقلاب و ایشان را در همراهی کامل با امام و مردم می‌دیدند، سنگین‌تر می‌نمود. به هر حال تقدیر به گونه‌ای دیگر رقم خورده بود.
امام خمینی پس از یک دوره طولانی و بسیار پر ملالی که مکاتبه‌ها و گفتگوها و پیک‌ها و نصایح نتیجه‌ای نبخشیده، اینک تصمیم خویش را گرفته بودند. محور گفتگوی ما و آقای ابراهیمی در آن روز، چگونگی مواجهه آقای منتظری و بیت ایشان در این ماجرا بود. امام خمینی بر انتشار نامه و در جریان قرار گرفتن مردم تأکید کرده بودند. تلاش‌های گسترده‌ای در سطح سران نظام و اعضای هیأت رئیسه مجلس خبرگان برای درخواست از امام در عدم انتشار نامه و تلطیف مضمون آن همان روز و روز بعد به وقوع پیوست. هیأت رئیسه مجلس خبرگان در همین رابطه خدمت امام خمینی رسیدند. از سوی دیگر آقای منتظری نیز در نامه 7 / 1 / 68 خویش با تصریح بر اینکه نامه در جواب نامه 6 / 1 / 68 حضرت امام نوشته‌اند تأکید کردند که بقاء ثبات نظام اسلامی مرهون اطاعت از رهبری امام است و ایشان خود را ملزم به اطاعت و اجرای دستورات امام می‌دانند. ایشان در این نامه عدم آمادگی خود را برای قائم مقامی رهبری صراحتا اعلام کردند و از امام خواستند که اجازه دهند به درس و بحث علمی بپردازند. مجموعه این رایزنی‌ها و نشست‌ها و مکاتبه‌ها سرانجام به تحریر نامه 8 / 1 / 68 رهبر کبیر انقلاب منتهی گردید که باید از این دو نامه به عنوان آخرین میثاق مکتوب آقای منتظری و امام نام برد.
کتابامام به روایت دانشورانصفحه 69
کتابامام به روایت دانشورانصفحه 70