یکی از حرکت‌های مهم دانشجویی در اوائل انقلاب که به فرموده حضرت امام، انقلابی بزرگ‌تر از انقلاب اول بود، ماجرای تسخیر جاسوس‌خانه امریکا است.
یکی، دو روز قبل از این ماجرا، در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ـ که آن زمان دانشجوی این دانشکده بودم ـ توسط انجمن اسلامی جلسه‌ای گذاشته شد و با توجه به سخنرانی روز دهم آبان امام خمینی و شرایط حاکم بر ایران و خصوصا مذاکرات مخفیانه سران دولت موقت با برژینسکی، پیشنهاد اعتراض و راهپیمایی مقابل
کتابامام به روایت دانشورانصفحه 66
سفارت امریکا مطرح گردید، مشابه این جلسه در دیگر دانشکده‌ها نیز برگزار شده بود که منجر به تسخیر لانه جاسوسی گردید. پس از ورود دانشجویان به سفارت، برای انعکاس ماجرا به دفتر امام شتافتم و مشاهدات خود را از طریق اخوی مکرم به یادگار امام و امام منعکس کردم. چندی بعد همراه اخوی و مرحوم حاج سید احمد آقا جهت دیدار با دانشجویان بدانجا رفتیم. آن روزها از محافظ و اسکورت و راننده و تشریفات خبری نبود. نفرین بر منافقین که بعدا با ایجاد موجی از ترورها و آشوب‌ها شرایطی ناخواسته را بر مسئولین جمهوری اسلامی تحمیل کردند و متأسفانه همین امر رویه‌ای رو به افراط و تعمیم به خود گرفت. یادم نمی‌رود هنگام عزیمت به محل سفارت با سرعت رانندگی می‌کردم. مرحوم حاج احمد آقا دوبار تذکر دادند که خیلی تند حرکت می‌کنی. پس از مدتی مجددا ناخودآگاه سرعت گرفتم که حاج احمد آقا محکم به روی داشبورد زد و گفت یا بدهید خودم رانندگی کنم یا مرا پیاده کنید. در جمع دانشجویان ایشان مدتی از محل سفارت بازدید کردند و با دانشجویان ملاقاتی داشتند و همانجا مصاحبه‌ای با ایشان انجام شد که نقطه نظرات امام و خود را درباره این واقعه مهم که حقیقتا تجلی اعتراض عمومی ملت ایران علیه سیاست‌ها و دخالت‌های امریکا کشور بود، در این مصاحبه منعکس گردید و بازتاب وسیعی نیز داشت.
کتابامام به روایت دانشورانصفحه 67