دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی

علاقه امام به ابن عربی

‏ابن عربی‏‎[1]‎‏ اگر نگوییم در عرفان چهره بی‌نظیری است لااقل می‌توان ‏‎ ‎‏گفت کم‌نظیر است. آثاری چند در عرفان نظری از وی به جا مانده که ‏‎ ‎‏خود اقیانوسی است و برای افرادی چون امام که خود عارفند و از طرفی ‏‎ ‎‏به عرفان نظری هم توجه دارند بسیار جذب کننده است. امام مجذوب ‏‎ ‎‏ابن عربی بود و برای وی بسیار احترام قائل بود و در بیانات و آثار به ‏‎ ‎

کتابامام به روایت دانشورانصفحه 48
‏جای مانده از ایشان کاملا مشهود است. گرچه عرفایی که اهل عرفان ‏‎ ‎‏عملی هستند، شاید خیلی علاقه‌مند به ابن عربی نباشند اما برای امام ‏‎ ‎‏چنین بود. ‏

‎ ‎

کتابامام به روایت دانشورانصفحه 49

  • . محمد بن علی بن محمد عربی (634 ـ 560) بزرگترین عارف قرن هفتم، مشهور به «ابن عربی»،  «محیی الدین» و «شیخ اکبر». حدود دویست اثر به وی منسوب است که مهمترین آنها عبارتند از:  الفتوحات المکیه، فصوص الحکم، التجلیات الالهیه، انشاء الدوائر، تفسیر قرآن. کتاب فصوص وی از  کتاب های اصلی و درسی مهم عرفان است. امام خمینی بر «فصوص» حواشی نفیسی دارند.