امروز ـ نوزده بهمن ماه سال 1367 ـ تعداد کثیری از پرسنل نیروی هوایی ارتش به مناسبت روز نیروی هوایی در محل حسینیه جماران تجمع کرده اند. بنا به توصیۀ پزشکان برای آمادگی بیشتر، دو نفر از همکاران با انتقال مقداری کمکهای اولیه و دستگاه مانیتور در دفتر مستقر شده اند. گروه سرود و موزیک بعد از استقرار امام روی صندلی و پاسخ به ابراز احساسات آنان، شروع به نواختن می کند. آنان سرود زیبایی را سر می دهند:
خدایا به سوز دل بندگانت به آه جگر سوز وارستگان
که تا نهضت مهدی(عج) آل اطهار خمینیِ محبوب ما را نگه دار
این جمله های وزین و آهنگ دعاگونۀ آن، عده ای از افسران و درجه داران نیروی هوایی را بشدت منقلب کرده است تا جایی که برخی از آنان از شدت گریه مجبور به ترک حسینیه می شوند و در
کتابگوهری در دستهای لرزانصفحه 41
بیرون به گوشه ای می روند تا در تنهایی بگریند. این شعر زیبا را تا مدتها همکاران پشت دستگاه، برای خود زمزمه می کنند و گاهی هم به یاد این روز دستی به قلم می برند و روی صفحه کاغذ چیزی می نویسند و یا تصویری می کشند.
کتابگوهری در دستهای لرزانصفحه 42