حضرت امام تذکراتشان را نسبت به سن مخاطب تعدیل می نمودند و برخوردشان با ما و بچه های ما به طور کامل فرق می کرد. با ما جدیتر برخورد می کردند و مطالب را جدیتر مطرح می فرمودند. اما با نوه هایشان که در سنین جوانی بودند با لحن بسیار ملایم که هر جوانی خوشش می آید و حالت نصیحت گونه ای که کسی ناراحت نشود و حتی با شوخی برخورد می کردند. اگر ما گاهی از فرزندانمان گله می کردیم و برای مثال می گفتیم که دخترمان به حرفهای ما گوش نمی دهد، ایشان همیشه جانب جوانها را می گرفتند، یعنی معتقد بودند که باید رعایت حال جوانها را کرد.
کتابپدر مهربانصفحه 112