امام بجز در مسائل شرعی، در بقیۀ مسائل خیلی سخت گیری نمی کردند. ایشان همیشه مقید بودند که ما دستورات خدا را انجام دهیم تا بتوانیم از گناهان دور باشیم. کارهای دینی به ما دیکته نمی شد. در خانواده وقتی ما رفتار امام را می دیدیم، خود به خود در ما تأثیر می گذاشت و همیشه سعی می کردیم که مثل ایشان باشیم.
کتابپدر مهربانصفحه 88
از نظر تربیتی، خود ایشان برای ما یک الگو بودند. وقتی کاری را به ما می گفتند انجام ندهید و ما هم می دیدیم، ایشان در عمرشان آن کار را نمی کنند، قهراً ما هم انجام نمی دادیم. برای مثال به ما می گفتند: نماز بخوانید؛ خودشان نیز از نیم ساعت به اذان وضو می گرفتند و مشغول نماز خواندن می شدند و ما هم داخل حیاط مشغول بازی کردن بودیم. یک مرتبه هم نمی آمدند صدا کنند که بایستید برای نماز، یا بیایید پشت سر من و یا خودتان نماز بخوانید. ایشان همیشه، اول اذان نماز می خواندند، ولی یک بار هم به ما نگفتند که: الآن دست از کارتان بردارید، موقع اذان است یا دست از بازیتان بردارید و بایستید برای نماز. ولی می گفتند: شما باید در طول این ساعت نماز بخوانید. اگر کسی در طول این ساعت نمازش را نمی خواند، اینگونه با او برخورد می شد که اولاد آقا نیست. صبح هم کسی را از خواب بیدار نمی کردند و می گفتند: خودتان اگر بیدار شدید نماز بخوانید و اگر بیدار نشدید، مقید باشید که قبل از نماز ظهر و عصرتان نماز صبحتان را قضا بکنید.
زمستان هم که می رفتیم سر حوض وضو بگیریم، اگر کمی آب گرم داشتند، می گفتند: بیایید با این آب گرم وضو بگیرید. در مورد نماز هیچ سخت گیری نمی کردند و از این جهت اثر مطلوبی در فرزندانشان باقی گذاشتند.
کتابپدر مهربانصفحه 89