در مورد نحوۀ آزادی خروج از منزل، فرزندان تا وقتی که همراه خانم بیرون می رفتند، هیچ محدودیتی نبود و زمانی که بزرگتر می شدند، پسرها آزادی بیشتری داشتند. در مورد رفت و آمد بچه ها با همسایه ها، بخصوص همسایه هایی که فرزند پسر داشتند، دخترها حق رفتن به منزل آنها را نداشتند و معمولاً از دختران آنها خواسته می شد که به منزل ما بیایند، چون در منزل ما رفت و آمد پسرهای خانه بویژه در زمان تکلیف حساب شده بود. به خاطر دارم
کتابپدر مهربانصفحه 84
روزی به منزل یکی از همسایه ها که مستخدمی داشت رفتم، وقتی امام مطلع شدند، بسیار ناراحت شده و من را مورد توبیخ و تنبیه قرار دادند. ایشان چوبی را بلند کردند و به زمین زدند که من بترسم، ولی چوب شکست و تکه ای از آن به پای من اصابت کرد و پای من قدری خراش برداشت و سیاه شد؛ ایشان دیه آن را هم پرداختند.
کتابپدر مهربانصفحه 85