امام خیلی مقید بودند که بچه ها تنها بیرون از خانه نروند، می گفتند این کار صلاح نیست. نسبت به دخترها که مکلف شده بودند؛ حساسیت بیشتری داشتند. خاطرم هست حدوداً دختر نه ساله ای بودم، اما یادم نیست مکلف بودم یا نبودم، آن موقع دخترها قبل از تکلیف نیز حجاب را رعایت می کردند و من دو ـ سه سال بود چادر سرم می کردم. اولین بار که به عراق رفتیم، ایرانی زیاد بود و ما با چادر بیرون می رفتیم. سفر سوم زمانی بود که سفرهای زیارتی انجام نمی گرفت، در نتیجه ایرانی آنجا خیلی کم شد و وقتی به عراق رسیدیم، امام فرمودند: از عبا استفاده کنید. عبا، حجاب خانمهای عراقی است. ایشان به جلب توجه نکردن در حجاب اهمیت می دادند، یعنی اینکه در هر جامعه ای باید نوع حجاب آن جامعه مبنا باشد نه اینکه بگویند حجاب عبا از چادر بهتر است یا بالعکس. منظور، جلب توجه نکردن بود.
کتابپدر مهربانصفحه 72