امام گاهی می گفتند: صبح که می خواهم بروم حسینیه، می آیم از دم در می پرسم، اگر بگویید کسی نیست و موقعیت مناسب است، می آیم داخل و بالای سر شما می ایستم، مقداری علی را نگاه می کنم و بعد به حسینیه می روم.[1]
کتابپدر مهربانصفحه 13